Ενημέρωση σχετικά με την εκκένωση της Αραχώβης

Σχετικά με την εκκένωση της κατάληψης Αραχώβης 44.

Σήμερα το πρωί, στις 8.00, έγινε εκκένωση της κατάληψης μεταναστών, Αραχώβης 44, από την αστυνομία. Μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Κυψέλης, και βρίσκονται εκεί μέχρι τώρα, στα βαν της αστυνομίας. Είναι περίπου 60 άτομα, τα οποία δεν είναι όλα από την Αραχώβης 44, αλλά μάλλον από την ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας. (από ότι λένε τα καθεστωτικά). Μέσα στους προσαχθέντες της Αραχώβης βρίσκονται άτομα της συνέλευσης δομής σχολείου της Δερβενίων 56. Για την ώρα γίνεται καταγραφή των προσαχθέντων και δεν ξέρουμε ακόμα αν θα μετατραπούν σε συλλήψεις ή τι ακριβώς θα γίνει για όσους δεν έχουν χαρτιά.

Πάτρα: Συνέλευση και συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Χριστοδούλου

Στις 14/01 ο Σπύρος Χριστοδούλου, κρατούμενος στις φυλακές της Λάρισας, ξεκίνησε απεργία πείνας με κύριο αίτημά του τη συγχώνευση των ποινών του. Καταταδικάστηκε πρώτη φορά το 1999 για ληστεία τράπεζας, έχει κατηγορηθεί για την υπόθεση των «ληστών του Διστόμου», καθώς και για συμμετοχή στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» ενώ παρά την καταστολή και τον εγκλεισμό που έχει υποστεί, συνεχίζει να αμφισβητεί και να πολεμά το σύστημα που τον διώκει, με παραβιάσεις αδειών, εξαντλητικές απεργίες πείνας και κείμενά του. Το 2001, έχοντας παραβιάσει την άδειά του από τις φυλακές Κορυδαλλού, συνελλήφθη μετά από καταιγισμό πυρών που δέχτηκε, βιώνοντας στο πετσί του τη βία των κρατικών δολοφόνων.

Για το κράτος όμως η φυσική εξόντωση όσων αντιστέκονται δεν είναι η μόνη επιλογή. Προσπαθεί να απονοηματοδοτήσει και να αποκρύψει την πολιτική διάσταση, τα κίνητρα και την αγωνιστική στάση πολλών από τους αιχμαλώτους του, ιδιαίτερα όσων εκφέρουν ξεκάθαρα έναν επιθετικό προς αυτό λόγο. Τα τρομολαγνικά και κινηματογραφικά σενάρια με όρους σκοτεινών κύκλων και σεναρίων, βγαλμένων από τα πιο κακοφτιαγμένα νουάρ μυθιστορήματα για «κρυφά επαναστατικά ταμεία», για την όσμωση «ποινικών» και «πολιτικών» κρατούμενων δεν είναι κάτι καινούριο. Αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια ένα επικοινωνιακό κατασκεύασμα της συνολικής προσπάθειας να εμφανιστούν αγωνιστικές πρακτικές, φιλικές και συντροφικές σχέσεις, επαναστατικές οργανώσεις σαν απειλή όχι για το οικοδόμημα της εξουσίας μα για τον κάθε έναν/μία.

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΙΣ/ΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ/Η

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Συνέλευση: Πέμπτη 28/2 στις 17:00 στην κατάληψη Παραρτήματος

Συγκέντρωση: Παρασκευή 29/2 στις 10:00 στην κατάληψη Παραρτήματος

Κόπηκε οριστικά η άδεια του Κουφοντίνα

Κόπηκε οριστικά η άδεια του Κουφοντίνα.

Δεν θα λάβει τελικά την άδεια, που αιτήθηκε προ ημερών, ο Δημήτρης Κουφοντίνας καθώς το πρωί της Τετάρτης, 27 Φεβρουαρίου 2019 το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εξέδωσε αρνητική απάντηση στο αίτημα. 

Για πρώτη φορά, από τότε που άρχισαν να χορηγούνται άδειες στον Δημήτρη Κουφοντίνα υπάρχει αρνητική απόφαση, καθώς ο αρμόδιος εισαγγελικός λειτουργός της Αγροτικής φυλακής κασσαβέτειας Βόλου που αντικαταστάθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης (ΤΥΧΑΙΟ;) προ ημερών, διαφώνησε με τους προηγούμενους εισαγγελείς, που του είχαν χορηγήσει  άδεια, αλλά και με τα υπολοιπα μέλη του συμβουλίου της φυλακής που ήταν θετικοι, ασκώντας το εισαγγελικό βέτο, το οποίο η κυβέρνηση σύριζα είχε δεσμευτεί ότι θα καταργούσε. 

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η υπόθεση να εισαχθεί από το αρμόδιο συμβούλιο της φυλακής,  σε αυτό του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Βόλου που μετά από ξεκάθαρες πίεσης από ΜΜΕ και πολιτικούς κύκλους, συμφώνησαν με το συνάδελφό τους εισαγγελέα  φυλακής στην κατάπτυστη ερμηνεία του νομου, όπου ζητάει δηλώση μετανοίας ώστε να πάρει ένας κρατούμενος την άδεια του.

Σε αντίθετη περίπτωση η άδεια του θα ξεκινούσε από Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου.

Ρουβίκωνας: Παρέμβαση σε γραφείο γιατρού για φακελάκι

Ρουβίκωνας: Παρέμβαση σε γραφείο γιατρού για φακελάκι

Το Βίντεο από την παρέμβαση

Υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις που χωρίς την αναλυτική τους επεξήγηση χάνουν το περιεχόμενό τους. Το να επιτεθείς σε έναν «γιατρό» που εκβιάζει με την ζωή του ασθενή του για να πληρωθεί είναι μια πράξη που τα λόγια έχουν λίγα να της προσφέρουν. Μιλάει μόνη της.

Επιτιθόμαστε, με μεγάλη προθυμία είναι η αλήθεια, σε ένα αυτοαποκαλούμενο «γιατρό», τον Γιώργο Θεωδορόπουλο Επ. Καθηγητή Χειρουργικής Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ απο το Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Ο άνθρωπος αυτός πιάστηκε να δέχεται φακελάκι απο έναν προλετάριο για να τον χειρουργήσει. Και μάλιστα έναν άπορο ασθενή, που ζούσε με επιδόματα και απο τον οποίο είχε ήδη πάρει φακελάκι χιλιάδων ευρώ στην πρώτη του επέμβαση. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του θράσους αυτού του τύπου, αρνίόνταν να εξετάσει καν τον ασθενή αν πρώτα δεν πληρώνονταν ενώ του ζήτησε να του δώσει το ίδιο το επίδομα που λάμβανε για να επιβιώσει.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι το θράσος του είναι δικαιολογημένο. Απειροελάχιστοι έχουν πιαστεί ποτέ απο το κράτος για μια τέτοια πρακτική. Δεν είναι μόνο ότι εντελώς δικαιολογημένα ένας που κινδυνεύει θανάσιμα η ζωη ή δική του ή κάποιου οικείου του δεν θα την θέσει σε πραγματικό ή φανταστικό κίνδυνο ρισκάροντας μια καταγγελία όταν η κλεψύδρα μετράει αμείλικτα. Είναι πάνω απο όλα ότι κάτι τέτοιοι τύποι που παρασιτούν στην επιβίωση του καθένα και της καθεμιάς, αποτελούν μέλος της κοινωνικής ελίτ. Η ανώτερη «μεσαία τάξη» χαίρει κι αυτή της ασυλίας και των αβάτων που χαίρουν και τα άλλα τμήματα της ελίτ. Το φακελάκι είναι μια ημινομιμοποιημένη παραγματικότητα, που όλοι την ξέρουν, όλοι πληρώνουν, και που μια στο τόσο κάποιος την πατάει. Ηταν απλά γκαντέμης ο Θεοδωρόπουλος.

Αλλά όχι και τόσο άτυχος. Η αλληλοπροστασία των προνομιούχων είναι το φάρμακο για τους άτυχους απο αυτούς. Πιάστηκε με τα χρήματα στα χέρια, έπαιξε στα ζάρια τον θάνατο ενός αδύναμου και είναι μια χαρά έξω απο την φυλακή συνεχίζοντας το «λειτούργημά του». Να θυμίσουμε τι έπαθε μια καθαρίστρια που πλαστογράφησε πτυχίο δημοτικού για να ζήσει τα παιδιά της; Για όσους αναρωτιούνται τι σημαίνει «ταξική δικαιοσύνη» αυτό ακριβώς σημαίνει: η καθαρίστρια για ένα πλαστό χαρτί φυλακή κι ο μεγαλογιατρός που εκβίασε με θάνατο έξω. Τόσο απλά.

Ως Ρουβίκωνας έχουμε ξαναπαρέμβει για το θέμα με εκείνον τον ανεκδιήγητο γιατρό Χαρίτο. Μετά απο αυτόν οι κρατικές υπηρεσίες είχαν και καλά « κινητοποιηθεί» για το θέμα. Φυσικά τίποτα δεν έγινε.

Και πάλι σταγόνα στον ωκεανό είναι αυτό που κάνουμε. Αλλά χωρίς φιλοδοξίες να «λύσουμε» το θέμα, τουλάχιστον στέλνουμε ένα μήνυμα. Η βάση μπορεί να σηκώσει χέρι. Υπάρχουν και άλλες «ατυχίες» που μπορούν να βρουν ένα τέτοιο παράσιτο όπως ο Θεωσορόπουλος πέρα από το να βρεθεί ένας τόσο απελπισμένος ασθενής να τον καταγγείλει.

Για άλλη μια φορά να πούμε ότι όπως και σε άλλα κοινωνικά πεδία, έτσι και σε αυτό της περίθαλψης υπάρχουν δύο στρατόπεδα που χωρίζονται με ηθικά, πολιτικά και ταξικά σύνορα. Απο την μία γιατροί που στέκονται στο πλευρό των ανθρώπων, γιατροί που αγωνίζονται για καλύτερη υγεία για όλους, γιατροί που πληρώνονται ψίχουλα. Απο την άλλη, οι τύποι που θεωρούν ότι τους χρωστάει ο κόσμος, αντικοινωνικά στοιχεία για τα οποία η δημόσια ξεφτίλα είναι το ελάχιστο που τους αξίζει.

Εμείς στο όνομα πρώτα απο όλα του εαυτού μας ως άνθρωποι της βάσης απαντάμε σε μια πρόκληση που μας αφορά. Δεν περιμένουμε απο το σύστημα να υπονομεύσει τον εαυτό του. Κάνουμε το λίγο που μπορούμε. Αλλά το λίγο είναι περισσότερο απο το τίποτα.

Ιατρική γνωμάτευση για τον απεργό πείνας Σ. Χριστοδούλου 25/02

Ιατρική γνωμάτευση για Σ. Χριστοδούλου 25/02

Την Δευτέρα στις 25/02 ο ιατρός Δ. Μπαμπαλής επισκέφτηκε τις φυλακές Λάρισας και εξέτασε τον απεργό πείνας Σπ. Χριστοδούλου. Έχοντας συμπληρώσει τις 6 εβδομάδες απεργίας πείνας η κατάσταση του διαρκώς επιδεινώνεται με τον κίνδυνο πρόκλησης μη αναστρέψιμων βλαβών όλο και πιο ορατό. Ο Σπύρος Χριστοδούλου αρνείται την νοσηλεία του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας δεδομένου πως του απαγορεύουν τις τηλεφωνικές του επικοινωνίες, ακόμη και με τη δικηγόρο του.

Αναλυτικότερα για την κατάσταση του, στην ιατρική γνωμάτευση στο pdf που ακολουθεί.

Αρχεία:

 ΙΑΤΡΙΚΗ_ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ_ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ_25_2_2019.pdf

[Ηράκλειο-Κρήτη]Ανταπόκριση από την κατάληψη δημαρχείου

Σήμερα, 26/2, πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο κτήριο του δημαρχείου Ηρακλείου (Λότζια), σε αλληλεγγύη με την απεργία πείνας του αναρχικού Σπύρου Χριστοδούλου. Από το πρωί έχει στηθεί μικροφωνική, μοιράζονται κείμενα και πετάγονται τρικάκια. Στις 16:30 έγινε τηλεφωνική επικοινωνία με τον σύντροφο Χριστοδούλου που ενημέρωσε για την κατάσταση του. Ο ίδιος βρίσκεται στην 43η μέρα απεργίας και έκανε ξεκάθαρο οτι θα συνεχίζει μέχρι τέλους αν δεν δικαιωθεί.

Η κατάληψη στο κτήριο συνεχίζεται και καλείται συνέλευση στις 18:30.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Συντακτική Ομάδα Ηρακλείου Άπατρις

https://apatris.info/irakleio-kritiantapokrisi-apo-tin-ka/

Χαιρετισμός του Σπύρου Χριστοδούλου απεργού πείνας, απο φυλακές Λάρισας

Σύντροφοι και συντρόφισσες, σας χαιρετώ με μια ζεστή, σφιχτή αγκαλιά για τον καθένα και καθεμία σας ξεχωριστά. Όλο αυτό το διάστημα που δίνουμε τον αγώνα μας μαζί και είστε όλοι και όλες συνοδοιπόροι μου μέχρι να φτάσουμε στο τέλος, το λιγότερο που έχω να πω είναι ότι σας ευχαριστώ ολόψυχα. Νικήσαμε το πρώτο μέρος που ορίστηκε η δικάσιμος για τη συγχώνευση και την προσμέτρηση των ποινών μου στην Αθήνα στις 27/02/2019 στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών και αυτό το αποτέλεσμα ήρθε από την απεριόριστη αλληλεγγύη και συντροφικότητα που μου δείξατε όλοι και όλες.

Θα δώσουμε την τελευταία μάχη με τους διώκτες μου που δεν είναι άλλοι από την κρατική καταστολή και την ψέυτικη, χάρτινη εξουσία τους, στις 27/02/2019,και εκεί πέρα πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος μας και θα βγουμε νικητές. Ευχαριστώ από καρδιάς όλες τις συλλογικότητες και ατομικότητες που με τις δράσεις σας, την αλληλεγγύη σας και την απεριόριστη συντροφικότητα σας, δείξατε και δείχνετε το πόσο καθηλώνετε την κρατική εξουσία.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Υ. Γ. Θα επανέλθω με κείμενο μου μετά τη δικάσιμο μου στις 27/02/2019

Φυλακές Λάρισας

Σπύρος Χριστοδούλου

Ταξιαρχία Petrit Zifle: Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στα γραφεία της Χ.Α. στον Ασπρόπυργο

Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση

στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο.

Ξημερώματα Δευτέρας 11/2 ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο του κτηρίου και περιλούσαμε με αρκετά λίτρα βενζίνης, συνεπικουρούμενα από 8 γκαζάκια, το εσωτερικό των γραφείων της Χρυσής Αυγής στον Ασπρόπυργο (Τ.Ο. Δυτικής Αττικής), προκαλώντας σε αυτά εμφανείς υλικές ζημιές. Με αυτή την ενέργεια θέλουμε να συνεισφέρουμε στην πληθώρα αντιφασιστικών κινήσεων του ταξικού κινήματος και στο κύμα επιθέσεων σε όλη την Ελλάδα που οδηγούν τη μία μετά την άλλη τις γιάφκες της Χ.Α. να σβήνονται από το χάρτη.

Συγκεκριμένα, το τερέν του Θριασίου πεδίου αποτελεί για καιρό πρόσφορο έδαφος για τη Χ.Α., η οποία ανοίγοντας τα τοπικά γραφεία του Ασπροπύργου το 2012 και αποσπώντας αυξημένα ποσοστά στις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν, επιχείρησε να συντηρήσει ένα ναζιστικό-φασιστικό “κάστρο” με κομβικό ρόλο και για τις γύρω περιοχές. Τα γραφεία στη Μάνδρα και στα Μέγαρα που άνοιξαν στη συνέχεια λειτούργησαν επικουρικά και με κοινό στελεχιακό δυναμικό.

Αξιοποιώντας ένα σύνθετο πλέγμα κοινωνικών/πολιτικών σχέσεων που αποτελούνταν από την ασυλία της τοπικής αστυνομίας, το αβαντάρισμα από τα τοπικά ΜΜΕ, τους φιλικά προσκείμενους ρατσιστικούς τοπικούς συλλόγους, το χουντικό δήμαρχο της περιοχής Ν. Μελετίου και τη ζεστή φιλοξενία της παράταξής του «Ασπρόπυργος Ώρα Ευθύνης», οι ναζί-φασίστες της Χ.Α. εγκαταστάθηκαν στην περιοχή και τρύπωσαν στις γειτονιές του εργατόκοσμου.

Οι αντεργατικές πολιτικές της ντόπιας αστικής τάξης και των ευρωατλαντικών συμμάχων τους, οι πολυδιαφημιζόμενες επενδύσεις στην περιοχή, η “ανάπτυξη” του κεφαλαίου που αναπνέει με τη στήριξη του αντιπρολεταριακού κρατικού νομικού οπλοστασίου και τις φασιστικές ομάδες κρούσης ως βραχίονα, η αίσθηση απελπισίας που γεννά η κρίση, η απαξίωση του βίου του κόσμου του μεροκάματου, η γκετοποίηση-περιθωριοποίηση-εξόντωση προσφύγων/μεταναστών, οι “αντι-ρομά” πολιτικές και η στοχοποίηση της φτωχολογιάς για το φαινόμενο της «εγκληματικότητας» και όχι του καπιταλιστικού συστήματος που γεννάει αδικίες, διακρίσεις, αδιέξοδα, έκαναν τον Ασπρόπυργο το ιδανικό έδαφος για να φυτευτούν οι σπόροι του ναζισμού-φασισμού. Έτσι λοιπόν οι καπετάνιοι του Noor 1, οι μαφιόζοι, προστάτες της νύχτας και εκτελεστές συμβολαίων, οι ντήλερς όπλων, οι μπράβοι των εφοπλιστών και οι ξεπλένηδες των επιχειρηματιών, συστήθηκαν στην τοπική κοινωνία ως οι σωτήρες που «θα προσφέρουν υπηρεσίες ενάντια στην εγκληματικότητα». Και παρουσιάστηκαν στους βιομήχανους/επιχειρηματίες/εργολάβους/ντόπιους τσιφλικάδες, ως τα μπράτσα που θα συνετίσουν, θα πειθαρχήσουν και θα τιμωρήσουν τους ντόπιους και μετανάστες προλετάριους της περιοχής.

Το αποτέλεσμα; Από το 2012 πάνω από 70 καταγεγραμμένες επιθέσεις σε μετανάστες εργάτες της περιοχής, με κλιμάκωση τη χρονιά που ακολούθησε από τον Αύγουστο του 2016 και μετά. Τα σπίτια τους, τα χωράφια, οι γειτονιές, οι αποθήκες, τα βουνά της περιοχής, έγιναν οι πιο αφιλόξενοι τόποι κυρίως για ανθρώπους προερχόμενους από το Πακιστάν. Οι παλικαράδες που έκαναν τα λιντσαρίσματα καθοδηγούμενοι από τις προτροπές του Η. Κασιδιάρη «να ξεφορτωθούν τα ανθρώπινα σκουπίδια» και την “ιδεολογική κατήχηση” από τα κεφάλια των τοπικών γραφείων (Γιαννόγκωνα, Κουράκο, Αντωνόπουλο, Κύρογλου, Μαυρίδη, Ρακοβίτη),απολάμβαναν πλήρη αστυνομική ασυλία μέχρι τον Οκτώβρη του 2017 που ασκήθηκαν κάποιεςδιώξεις και αφού μέχρι τότε φωτογραφίες με σακατεμένα σώματα μεταναστών είχαν κάνει πολλάκις το γύρο του διαδικτύου.

Οι μεμονωμένες διώξεις που ακολούθησαν -τους οποίους η Χ.Α. “άδειασε” στη συνέχεια και οι αρχές αποσύνδεσαν από την οργάνωση, η συγκυρία που δεν ευνοούσε τις εξάρσεις αφού συνέπεσε με την εξέλιξη της δίκης του ναζιστικού-φασιστικού κόμματος και την προσωρινή ελαχιστοποίηση των βίαιων επιθετικών ενεργειών με τη σφραγίδα της οργάνωσης, οι πιέσεις που ασκήθηκαν από τον κόσμο του αγώνα με συγκεντρώσεις/παρεμβάσεις στην περιοχή, με επιθέσεις στα τοπικά γραφεία και σε στελέχη της Χ.Α., ο φόβος που δημιουργήθηκε στο φασιστικό στρατόπεδο με τη δημοσιοποίηση ονομάτων και στοιχείων τους, η υποστελέχωση των τοπικών της οργανώσεων, η αποχώρηση βουλευτών και υποστηρικτών της και η μείωση της χρηματοδότησης, οδήγησε σε “αποστράτευση” και κατ' επέκταση σε αποκλιμάκωση της «στρατηγικής της έντασης» που είχε επιλεχθεί και για τη συγκεκριμένη περιοχή.

Οι παραπάνω αιτίες που έχουν στριμώξει το ναζιστικό κόμμα δεν ισχύουν μόνο για την τοπική του δράση στον Ασπρόπυργο. Οι νέες συνθήκες ωθούν την ηγεσία του στην ανάγκη αναζήτησης της κατάλληλης τακτικής: α. για ελιγμούς από τις εκκρεμότητες με το νόμο και την τάξη (των αφεντικών τους) ώστε να ξανανοίξει και η οικονομική κάνουλα του κοινοβουλίου, β. για τη διατήρησή τους στην κεντρική πολιτική σκηνή ως ισάξιους παίχτες και διεκδικητές της αστικής εξουσίας και γ. για τη συνέχιση της 30χρονης πορείας τους στα πεζοδρόμια της φασιστικής-αντιπρολεταριακής βίας, που είναι το συστατικό στοιχείο του τρόπου που αποκτούν πολιτική ισχύ-επιρροή, που συντηρούν το μύθο τους και το απαραίτητο μέσο για την προσπάθεια τρομοκράτησης όσων σηκώνουν ανάστημα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η έξαρση λοιπόν του εθνικισμού με αφορμή το «Μακεδονικό», τις προσπάθειες ηρωοποίησης του εθνικιστή Κατσίφα και το «προσφυγικό», σε συνδυασμό με τις εκλογικές επιτυχίες της ακροδεξιάς διεθνώς, αποτελούν το έδαφος πάνω στο οποίο η Χρυσή Αυγή θα προσπαθήσει να ξαναχτίσει τα κάστρα της, αν δεν μας βρει απέναντί της ενωμένους και αποφασισμένους.

Επειδή το κύριο προπαγανδιστικό όχημα της Χ.Α. σήμερα είναι τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» και η υποτιθέμενη συνεπής στάση της απέναντι στους «ανθέλληνες», «εθνοπροδότες», που «ξεπουλάνε την πατρίδα, τη Μακεδονία, το Αιγαίο» κτλ. Επειδή τους τελευταίους μήνες προσπάθησε να διεισδύσει μέσα σε κάποια σχολεία και να πυροδοτήσει μια σειρά καταλήψεων με κεντρικό σύνθημα το «η Μακεδονία είναι ελληνική». Επειδή μέσα από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ξεπήδησαν αυτοί που έκαψαν την κατάληψη Libertatia, έκαναν επανειλημμένες επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, σε χώρους του αγώνα, μέχρι και τη δολοφονική απόπειρα με βόμβες μολότοφ σε σπίτι οικογένειας Ιρακινών μεταναστών. Επειδή με τη συνθηματολογία της Χ.Α. στο στόμα και τις σφαίρες της στο όπλο του, ο χρυσαυγίτης Δ. Κουρής σκότωσε το ξημέρωμα της 26ης Νοέμβρη 2018 τον Αλβανό εργάτη Petrit Zifle στη Λευκίμμη της Κέρκυρας. Επειδή δεν πρέπει να αφήσουμε να ξαναγίνουν οι μαθητές το όχημα για να ξεπλυθούν πολιτικά οι δολοφόνοι του Π. Φύσσα και του Σ. Λουκμάν, οφείλουμε να αντιτάξουμε συγκροτημένα τα πολιτικά μας όπλα εναντίον τους. Υπενθυμίζοντας λοιπόν -ξανά και ξανά- πως αυτοί που διαλαλούν την έγνοια τους για την πατρίδα, είναι αυτοί που υμνούν το φασίστα Μουσολίνι και τις στρατιές του, είναι αυτοί που στέκονται προσοχή μπροστά στα φαντάσματα του Χίτλερ και τα τάγματά του που εκτέλεσαν χιλιάδες κομμουνιστές, αγωνιστές, Εβραίους σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου και λεηλάτησαν ότι βρήκαν μπροστά τους στην Ελλάδα την περίοδο της Κατοχής. Είναι αυτοί που συμπλέοντας με ακαδημαϊκούς αναθεωρητές ξεπλένουν την ιστορία των συνεργατών των ναζί, των ταγματασφαλιτών, των δοσίλογων, των παρακρατικών οργανώσεων των μετεμφυλιακών χρόνων, των χουντικών και κατ' επέκταση των αστικών πολιτικών δυνάμεων που τους γέννησαν και τους ανέθρεψαν. Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή που λένε ότι κάνουν πολεμική στους «ξενόδουλους πολιτικούς», στο «ξεπούλημα της χώρας» κ.ά., κάνουν παράλληλα “διαφημιστικές καμπάνιες” και στέλνουν προσκλητήρια σε διεθνή μονοπώλια για να ξεκινήσουν έρευνες για υδρογονάνθρακες, για συμμετοχή σε υπό κατασκευή αγωγούς ενέργειας, για εκμετάλλευση κοιτασμάτων φυσικού αερίου, για εξόρυξη πετρελαίου. Με λίγα λόγια για παραχώρηση του «εθνικού πλούτου» σε «όποιον πλειοδοτήσει στους διεθνείς διαγωνισμούς» όπως λέει και ο “Μακεδονομάχος” Η. Κασιδιάρης.

Επειδή η επίκληση στο «έθνος που ενώνει» και η εναντίωση στην «ταξική πάλη που διχάζει» επί της ουσίας προσπαθεί να συσκοτίσει τη διαχωριστική γραμμή κεφαλαίου-εργασίας, τα διαφορετικά συμφέροντα προλετάριων-αστικής τάξης, τη σύγκρουση προλεταριακής-αστικής πολιτικής, τη μάχη ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο και στις μειοψηφίες που ιδιοποιούνται το μεγαλύτερο μέρος του. Επειδή η Χ.Α. προσπαθεί να στήσει παγίδες στην τάξη μας, κρύβοντας την εκμετάλλευση κάτω από το «εθνικό συμφέρον» που για τους σημαιοφόρους του καπιταλισμού συνενώνει τους εργάτες με τους εφοπλιστές, τις εργάτριες με τους βιομήχανους, τον κόσμο της εργασίας με τον κόσμο του κεφαλαίου... Έχουμε καθήκον, κάθε φορά που ακούγεται ότι «η ψήφος στη Χ.Α. είναι ταξική ψήφος», ότι «οι φτωχοί ψηφίζουν Χ.Α.» να υπενθυμίζουμε προς εχθρούς και φίλους, προς ταξικούς προδότες και ταξικά αδέρφια, ότι τους σκοπούς που έχει η Χ.Α. για τους προλετάριους που αγωνίζονται, τους δείχνει κάθε στιγμή που παραμερίζει την “αντιμνημονιακή” φλυαρία της και αποκαλύπτεται ως αυτό που είναι: τρομοκρατία και δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου. Όπως όταν επιτέθηκαν στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα (12/9/13) προασπίζοντας έτσι τα συμφέροντα εφοπλιστών και εργολάβων της Ζώνης. Όπως όταν επιτέθηκαν έξω από τα γραφεία τους στον Ασπρόπυργο (13/6/15) στη μηχανοκίνητη πορεία για τους 4 νεκρούς εργάτες από τα ΕΛ.ΠΕ. Όπως όταν έκαναν τους μπράβους για την εργοδοσία MARKET IN και επιτέθηκαν σε απεργιακή συγκέντρωση (14/12/17) την περίοδο που οι εργαζόμενοι του πρώην “Καρυπίδη” διεκδικούσαν τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους. Όπως όταν δημιούργησαν απεργοσπαστική ομάδα και στη συνέχεια εργοδοτικό αντι-σωματείο στις προβλήτες της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά, την περίοδο που οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με αυξήσεις και συγκροτημένα δικαιώματα. (Άραγε η παρουσία των χρυσαυγιτών στη συνέχεια στην πρεσβεία της Κίνας, ήταν για να δεχτούν τα συγχαρητήρια για την περιφρούρηση των συμφερόντων της;). Όπως όταν δύο Πακιστανοί εργάτες στις 8/2/19 διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους και ακολούθησε ο ξυλοδαρμός τους από το χρυσαυγίτη εργοδότη και την παρέα του στη Λάρισα. Τη θέση της η Χ.Α. για τους προλετάριους τη δημοσιοποιεί κάθε στιγμή που ψηφίζει αντεργατικούς νόμους ή καταθέτει ερωτήσεις στο αστικό κοινοβούλιο προς όφελος εφοπλιστών και επιχειρηματικών ομίλων.

Επειδή στη δίκη που εξελίσσεται εδώ και 4 χρόνια, οι συνήγοροι υπεράσπισής τους προσπαθούν να μετατρέψουν τα «τάγματα εφόδου» από θύτες σε θύματα, να εξισώσουν τη ναζιστική βία με πολιτικές οργανώσεις κομμουνιστών και αναρχικών, να παρουσιάσουν ως “πολιτική σκευωρία” τα χαλινάρια που τους τράβηξαν προσωρινά οι αστικές πολιτικές δυνάμεις μέχρι να τους ξαναμολήσουν πάνω μας. Επειδή το αστικό δικαστήριο δεν θα βγάλει ποτέ απόφαση που να καταδικάζει το αστικό πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ του, τους επιχειρηματίες του, που διαφήμισαν, χρηματοδότησαν, πριμοδότησαν και έθρεψαν μια ναζιστική γκρούπα. Επειδή εντός και εκτός δικαστηρίου ένα από τα πιασάρικα “σλόγκαν” τους είναι το «είμαστε αυτοί που πολεμάμε το σύστημα και το σύστημα μας πολεμάει»... Μπορούμε στο “αντισυστημικό” προφίλ τους να αντιπαραβάλουμε τις αλήθειες που μας χαρίζει απλόχερα η πραγματικότητα: ότι για εκπρόσωπο τύπου τους έχουν την ιστοσελίδα των τραπεζιτών bankingnews.gr και ότι την περίοδο της εκλογικής τους ανόδου τα ΜΜΕ έκαναν εκστρατεία ξεπλύματος και νομιμοποίησής τους. Ότι έχει αποδειχτεί πολλάκις πως είχαν/έχουν κρυφούς πληροφοριοδότες αστυνομικούς/ματ που τους ενημέρωναν για την έκβαση πορειών του αντίπαλου στρατοπέδου ή για να αδειάζουν τα σπίτια τους ή για να αποφεύγουν τυχόν ελέγχους στα γραφεία τους. 'Οτι η συνεργασία τους με τα ειδικά αστυνομικά τμήματα για την καταστολή του εσωτερικού εχθρού έχει τη δική της προϊστορία. Ότι έχουν γράψει για αυτούς κολακείες μεγαλοεφοπλιστές (που τους παραχωρούν και τα ξενοδοχεία τους για συνέδρια όπως το Κάραβελ του Θεοδωρακόπουλου). Ότι στηρίχτηκαν στην πράξη από τμήματα της αστικής τάξης και μηχανισμούς του αστικού κράτους, ενώ όλο το δεξιό πολιτικό φάσμα είχε δηλώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ανοιχτό σε μια “σοβαρή” Χ.Α.

Επειδή ο ρόλος που επιφυλάσσουν οι φασίστες για τις γυναίκες είναι το αλυσόδεμα με τις κατσαρόλες τους, ως υπάλληλοι της φυλής που θα γεννοβολάνε τα άρια παιδιά του έθνους, τους “μαχητές” του αύριο, χωρίς δικαιώματα πάνω στο σώμα τους. Επειδή στα ναζιστικά ιδεολογικά τους κατασκευάσματα οι άνδρες παρουσιάζονται ως ενεργά υποκείμενα-πολεμιστές, ενώ οι γυναίκες ως παθητικά αντικείμενα-θύματα. Επειδή η Χ.Α. έχει ενσωματώσει και ενισχύσει την κουλτούρα της αντρικής ανωτερότητας και τις πρακτικές της και χαρακτηρίζει το φεμινισμό ως «ανίατη κοινωνική ασθένεια», «πανούκλα», «μίασμα» που «πέρασε ο σιωνισμός στις κοινωνίες του Λευκού Ανθρώπου» και την ομοφυλοφιλία ως «ακραία παραβίαση της φύσης και έμπρακτη υπονόμευση της φυλετικής καθαρότητας». Επειδή στην παρούσα φάση, οι κοινωνικές κατακτήσεις των γυναικών, υποχωρούν μαζί με τα εργασιακά δικαιώματα... Οφείλουμε να φτιάχνουμε πολιτικές δομές και να σφυρηλατούμε αγωνιστική κουλτούρα που θα σέβεται τις γυναίκες συντρόφισσές μας, δεν θα τις περιορίζει σε παθητικούς ρόλους και θα τους δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχουν ουσιαστικά, να οργανώνουν και να οργανώνονται, να αγωνίζονται και να επιτίθενται. Σε αυτή τη συγκυρία που γεννάει τιμωρούς-δολοφόνους για τις γυναίκες που δεν αγάπησαν αυτούς που ονειρευόντουσαν οι πατεράδες τους (όπως η Α. Πέτρου στην Κέρκυρα), που γεννάει βιαστές-δολοφόνους για όσες γυναίκες δεν συμμορφώνονται με τις σεξουαλικές ορέξεις των αρσενικών (όπως η Ε. Τοπαλούδη στη Ρόδο), που καθιστά ευάλωτους/ες στη βία όσους και όσες δεν είναι “στρέητ” σύμφωνα με τα κυρίαρχα σεξουαλικά/έμφυλα πρότυπα, έχουμε καθήκον να βρούμε τη χρυσή τομή που συνδυάζει την ταξική πάλη με τους αγώνες των γυναικών και των LGBTQI κοινοτήτων, εμπλουτίζοντας τα περιεχόμενα και τα αιτήματά τους.

Επειδή η όξυνση των εσωτερικών αντιθέσεων του καπιταλισμού, η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, η διάχυση-επέκταση των πολεμικών εστιών, η μη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών που ξεπηδούν από την ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας, σκιάζουν το διεθνή ορίζοντα αλλά δεν πρέπει ν' αφήνουν περιθώρια για ηττοπάθεια. Επειδή τα κυρίαρχα ιδεολογήματα του καπιταλισμού καταρρέουν πιο εκκωφαντικά, κάνοντας τις αντιφάσεις του πιο ορατές και την ανάγκη για πραξικοπήματα, ναζί, φασίστες που θα περιφρουρούν την μακροημέρευση και τα κέρδη του πιο επιτακτική. Επειδή οι «φάλαγγες της μαύρης τάξης» διεθνώς, συμπλέουν με την ταξική υποτίμηση, με αντεργατικές νομοθεσίες, με το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία, με φθηνή εργατική δύναμη αλλά υψηλά ποσοστά κέρδους για το κεφάλαιο, με τις διώξεις και επιθέσεις εναντίων αγωνιστών. Επειδή κάθε φορά που οξύνει την επίθεσή της η καπιταλιστική εξουσία, θα ποινικοποιήσει τον κομμουνισμό, τα σφυροδρέπανα και την πάλη των τάξεων όπως στη Βραζιλία, θα επιτεθεί και θα σκοτώσει με φωτιά κομμουνιστές/αντιφασίστες μέσα στο κτίριο των συνδικάτων όπως στην Οδησσό/Ουκρανία, θα δικάσει κομμουνιστές όπως στην Πολωνία, θα απαγορεύσει κομμουνιστικά σύμβολα όπως στη Βουλγαρία, θα βασανίσει και θα συλλάβει αναρχικούς όπως στη Ρωσία, θα προφυλακίσει και θα καταστείλει αναρχικούς συντρόφους και συντρόφισσες σύμφωνα με διατάξεις του αντιτρομοκρατικού νόμου όπως στο Τορίνο και στο Τρέντο/Ιταλία, θα επιτεθεί σε εργάτες που διεκδικούν τα μεροκάματά τους και θα δολοφονήσει μετανάστες και αντιφασίστες όπως στην Ελλάδα, θα φυλακίσει και θα εξοντώσει αγωνιστές και αγωνίστριες όπως στην Τουρκία, θα εκτοπίσει και θα σκοτώσει μαχητές και μαχήτριες όπως στην Παλαιστίνη.

Επειδή από όποια θέση τελικά τους ζητηθεί, είτε από τη θέση των ταγμάτων εφόδου, είτε από τις καρέκλες του αστικού κοινοβουλίου, οι ναζιστές-φασίστες έχουν στόχο να τσακίσουν όλες τις μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης, τις ενώσεις των γυναικών και να ρίξουν στον καιάδα τους μετανάστες και τους ομοφυλόφιλους.

Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου

να τους ξανανικήσουμε στα ίσα στα πεδία των μαχών.

Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου να τους τσακίσουμε.

Με τα αλφαβητάρια των αγωνιστών στις καρδιές μας,

με τα σφυριά, τη βενζίνη και τις σφιγμένες μας γροθιές.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Ταξιαρχία Petrit Zifle

Εμπουκά Μαμασουμπέκ δολοφονημένος από μπάτσους στο ΑΤ Ομονοίας-Να μην αφήσουμε καμία κρατική δολοφονία αναπάντητη

Ο Εμπουκά Μαμασουμπέκ από την Νιγηρία ήταν 34 ετών, πατέρας δύο παιδιών. Δούλευε πουλώντας χρωματιστά βραχιόλια στην Ομόνοια. Προσήχθη στις 11.30 το πρωί της Παρασκευής 8 Φεβρουαρίου, στο ΑΤ Ομονοίας, με το γνωστό πρόσχημα της εξακρίβωσης στοιχείων. Λίγη ώρα αργότερα δικυκλιστής του ΕΚΑΒ που κλήθηκε επιβεβαίωσε τον θάνατό του. Η εξακρίβωση στοιχείων αποτελεί μια πάγια τακτική απαγωγής ανθρώπων από ένστολους στο μητροπολιτικό πεδίο. Ο έλεγχος ανθρώπων και κατά προέκταση των δημόσιων χώρων είναι ένα διαρκές στοίχημα για το κράτος εδώ και δεκαετίες. Φρικιά, πανκς, «άγριοι» νεολαίοι/ες, φτωχοδιάβολοι, τοξικοεξαρτημένοι/ες, σεξεργάτριες βρίσκονται διαχρονικά στο στόχαστρο των δυνάμεων καταστολής. Αποτελούν εμπόδιο στην ομαλή εμπορευματοποίηση του δημόσιου χώρου και την μετατροπή της πόλης σε αποστειρωμένο χώρο αναπαραγωγής της καπιταλιστικής κανονικότητας. Όταν από την δεκαετία του 1990, οι ελληνικές πόλεις άρχισαν να φιλοξενούν και μετανάστες/ριες, ο έλεγχος του δημόσιου χώρου «διανθίστηκε» και από έναν κρατικό ρατσισμό όπως αυτός εκδηλώνεται μέσα από τις «επιχειρήσεις σκούπα», τις μαζικές προσαγωγές, τα πογκρόμ από μπάτσους και φασίστες, την «μηδενική ανοχή», τους ξυλοδαρμούς, τις απαγωγές (με δικαιολογία πάντα την εξακρίβωση στοιχείων), τις δολοφονίες ή τις εξαφανίσεις μεταναστών και μεταναστριών, μερικές από τις οποίες δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Και η δολοφονία του Εμπουκά Μαμασουμπέκ στην αφάνεια θα έμενε αν δεν ήταν κάποιοι/ες που την κοινοποίησαν σε εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης.

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Έχει σημασία να αναφερθούμε στο ιδιαίτερο μένος του κράτους στους μετανάστες μικροπωλητές. Αφού αρχικά τους αφαίρεσε την δυνατότητα να εργαστούν νόμιμα (2006), νομοθετώντας την ρατσιστική διάταξη μέσω του υπ. εμπορίου, που θεωρεί ως υπ’ αριθμόν ένα προϋπόθεση για την εργασία κάποιου σε λαϊκή αγορά την ελληνική υπηκοότητα ή την ιδιότητα του ομογενή, εγκαθίδρυσε στο αστικό πεδίο ένα ιδιότυπο καθεστώς απαρτχαιντ με διώξεις και κυνήγι μικροπωλητών στους δρόμους της μητρόπολης. Στις 18 Αυγούστου 2007, ο Νιγηριανός Τόνυ Ονούα, πωλητής CD στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, στην προσπάθειά του να γλιτώσει από ασφαλίτες επιχείρησε να βγει από ένα παράθυρο καφετέριας, με αποτέλεσμα τη θανάσιμη πτώση του, πιθανόν από σπρώξιμο των διωκτών του. Δείγμα του αυξανόμενου ρατσισμού ήταν η επίθεση κλιμακίου της ΧΑ σε πάγκους μεταναστών μικροπωλητών στη λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου τον Σεπτέμβριο του 2012. Ταυτόχρονα, τα τελευταία δέκα χρόνια σε εβδομαδιαία βάση στοχοποιούνται από τα καθεστωτικά μίντια και δέχονται αλλεπάλληλες επιθέσεις από ένστολες συμμορίες διαφόρων ειδών οι μικροπωλητές μετανάστες έξω από την ΑΣΟΕΕ. Στις 20 και 21 Δεκέμβρη 2018, μπάτσοι πραγματοποιούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη επιχείρηση εναντίων μεταναστών μικροπωλητών, οι οποίοι βιοπορίζονται πουλώντας την πραγματειά τους έξω απ’ την ΑΣΟΕΕ και μέσα στο ΑΠΘ. Συνολικά, συλλαμβάνονται και διώκονται 36 άτομα, ενώ οι μπάτσοι άρπαξαν όλο το εμπορευμά τους. Τον Οκτώβριο του 2018, μπάτσοι εισέβαλαν στην κατοικία Πακιστανών μικροπωλητών τσιγάρων κι αφού τους έδεσαν με πλαστικά δεματικά και τους φίμωσαν τους άρπαξαν ποσότητα τσιγάρων.

Είναι προφανές ότι ο κρατικός μηχανισμός επιδιώκει τη διατήρηση τους σε ένα καθεστώς παρανομίας μιας και αυτό τους καθιστά περισσότερο εκμεταλλεύσιμους από τα αφεντικά. Η δεξαμενή άντλησης μικροπωλητών είναι απεριόριστη. Όποιος κουραστεί από τα κυνηγητά και το μηδαμινό κέρδος και αποχωρήσει ή συλληφθεί, αντικαθίσταται αμέσως από κάποιον άλλο, που απλά θα βρίσκεται σε πιο αδύναμη θέση. Ταυτόχρονα, κράτος και αφεντικά επιδιώκοντας να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και να αυξήσουν τα κέρδη τους εν μέσω σφοδρής καπιταλιστικής κρίσης, κατέστησαν υπεύθυνους των οικονομικών δεινών της ελληνικής κοινωνίας τους αδύναμους κρίκους της. Χιλιάδες μετανάστριες/ες, οι οποίες/οι ξεριζώθηκαν από τους τόπους τους συνέπεια οικονομικών και στρατιωτικών πολέμων, αντιμετωπίζονται ως ο νέος «εσωτερικός εχθρός», στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στοχοποιούνται συνεχώς ως υπαίτιοι της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης. Το κυνήγι των μεταναστών είναι κυνήγι μαγισσών που εξυπηρετεί την κρατική δημαγωγία και τις παρακρατικές-φασιστικές συμμορίες, που επιδιώκουν να επιβάλλουν με κάθε μέσο έναν εμφύλιο μεταξύ των φτωχών.

Μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι

Απότοκο της διαχρονικής στοχοποίησης και απαξίωσης των μεταναστών/τριων είναι και η διευρυμένη βία και το δεδηλωμένο μίσος ενάντια σε οτιδήποτε δεν ταιριάζει στην πατριαρχική, ορθόδοξη, εθνοετεροκανονικότητα. Και η βία αυτή εκφράζεται με αιματηρό τρόπο στο μητροπολιτικό πεδίο. Στην σύγχρονη εποχή, η αναβάθμιση της «δημόσιας τάξης» μετρά θύματα με ονοματεπώνυμο. Από τους «praetores urbanus» και τις ζαρτινιέρες, στους ειδικούς φρουρούς με νεύρα, στις τοξικοεξαρτημένες ομάδες ΔΕΛΤΑ, μέχρι τα τάγματα εφόδου της ΧΑ και την αυτοδικία των αφεντικών ενδεχομένως να συνηθίσαμε στην βία και τον θάνατο. Με αυτά και με αυτά προσθέτουμε άλλο ένα όνομα στην σύγχρονη και επώνυμη μακάβρια λίστα που συγκροτεί το μονοπώλιο στην βία του κράτους και των φασιστικών εφεδρειών του: Αλέξης Γρηγορόπουλος, Λάμπρος Φούντας, Σαχτζάτ Λουκμάν, Παύλος Φύσσας, Ζακ Κωστόπουλος/Zackie οh!, Petrit Zifle, Αγγελική Πέτρου, Εμπουκά Μαμασουμπέκ.

Ποιός/ά όμως ξεχνά τους πνιγμένους μετανάστες από έλληνες λιμενικούς στο Φαρμακονήσι; Ποιός/ά γνωρίζει το όνομα του 46χρονου από το Μπαγκλαντές που «έχασε τη ζωή» τον Νοέμβρη του 2011 μέσα στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα; Ποιός/ά θυμάται τον νεαρό μετανάστη από την ακτή του Ελεφαντοστού που «απαγχονίστηκε» στο ΑΤ Γρεβενών τον Ιούλιο του 2013; Πώς να έλεγαν άραγε τους δύο πιτσιρικάδες που έφερε στην δημοσιότητα βίντεο που έδειχνε τον εξευτελισμό τους από μπάτσους του ΑΤ Ομονοίας τον Ιούνιο του 2007; Τι να απέγιναν εκείνα τα παιδιά της παιδικής θεατρικής ομάδας της κατάληψης στέγης «2ο Φιλοξενείο» (5 παιδιά ηλικίας 12 έως 14 χρονών και δύο ενήλικες 20 και 22 ετών) που προσήχθησαν και βασανίστηκαν στο ΑΤ Ομονοίας το 2016; Ποιός/ά θυμάται τα δύο ανήλικα πιτσιρίκια που ξυλοκοπήθηκαν στο ΑΤ Νέου Κόσμου τον Αύγουστο του 2016; Ποιός/α άραγε θυμάται τον πρώην κρατούμενο Pëllumb Marnikollaj, 29 χρονών αλβανικής καταγωγής, ο οποίος παρουσιάστηκε στο αστυνομικό AT Πατησίων για να δώσει το καθιερωμένο «παρών» και εκεί βασανίστηκε και δολοφονήθηκε το 2016; Γνωρίζουμε ότι ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 2009, μετά από βασανιστήρια στο ΑΤ Νίκαιας; Γνωρίζουμε ότι στις 8 Φεβρουαρίου 2019 στη Λάρισα δύο εργάτες από το Πακιστάν χτυπήθηκαν βάναυσα από το αφεντικό τους και δύο μπράβους φασίστες, επειδή ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους; Γνωρίζουμε ότι το βράδυ της 18ης Φεβρουαρίου 2019, πραγματοποιήθηκε εμπρηστική επίθεση σε σπίτι προσφύγων από το Ιράκ στην Θεσσαλονίκη; Και πόσες άλλες ιστορίες για κρατικές δολοφονίες, βασανισμούς και φασιστικές επιθέσεις δεν θα μάθουμε ποτέ!

Θυμόμαστε την δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλος/Zackie Oh από αφεντικά και μπάτσους, ως την απόδειξη απόλυτης νίκης της «πολύτιμης» ιδιοκτησίας απέναντι στην ευτελή ανθρώπινη ζωή. Θυμόμαστε τον βιασμό και δολοφονία της Ελένη Τοπαλούδηστην Ρόδο, επειδή αρνήθηκε να συνευρεθεί ερωτικά με τους βιαστές της.  Θυμόμαστε την δολοφονία του Αλβανού εργάτη γης, Petrit Zifle, από σφαίρα χρυσαυγίτη στα Δραγωτινά Λευκίμμης, γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει το εθνικιστικό παραλήρημα του δολοφόνου. Θυμόμαστε την δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου από τον πατέρα της, επειδή δεν ακολούθησε τις «προσταγές» του και επέλεξε για σύντροφο της ζωής της έναν Αφγανό μετανάστη. Και πόσοι/ες ακόμη μετανάστες/στριες, γυναίκες, εργάτες/τρίες, μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έχουν γευτεί τη «δημόσια τάξη» και τον φασισμό που παράγεται και επιβάλλεται από την εξουσία και διαχέεται στο μητροπολιτικό πεδίο.

Οι δολοφονίες από μπάτσους ή φασίστες δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά και σίγουρα το ΑΤ Ομόνοιας δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση. Η αστυνομία ως ένας από τους κύριους κρατικούς μηχανισμούς επιβολής και καταστολής αποτελούσε ανέκαθεν έναν δολοφονικό μηχανισμό και τα αστυνομικά τμήματα χώρους εξευτελισμών και βασανιστηρίων. Ο Εμπουκά Μαμασουμπέκ έχει σήμερα όνομα γιατί η Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής κινητοποιήθηκε και τον αναζήτησε, σε πείσμα των προσπαθειών των μπάτσων να συγκαλύψουν την «εξαφάνιση» και την δολοφονία του. Όμως είναι πολλοί και πολλές που δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομά τους, που δολοφονήθηκαν στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα αστυνομικά τμήματα.

Και όμως δεν είναι οι αριθμοί και η συχνότητα που προκαλούν αίσθηση, αλλά η αλαζονεία της εξουσίας, που διακατέχει κάθε ένστολο ή μη σκουπίδι και του επιτρέπει να αφαιρεί με χαρακτηριστική ευκολία μια ζωή. Ο εκμηδενισμός της ανθρώπινης υπόστασης πορώνει τον κάθε φασίστα, ρατσιστή, βιαστή, αφεντικό, μπάτσο.

Οφείλουμε να διατηρήσουμε στην συλλογική μνήμη τα ονόματα των θυμάτων. Οφείλουμε να αντισταθούμε στον θάνατο που κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία, ρατσισμός μας προσφέρουν απλόχερα. Οφείλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας έμπρακτα στους μετανάστες/ριες, να διεκδικήσουμε και να απελευθερώσουμε τον αστικό χώρο από τον έλεγχο και την εμπορευματοποίηση, να παλέψουμε για γειτονιές πολυπολιτισμικές και σχολές ανοικτές, κόντρα στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί η μάχη για τον αστικό χώρο, είναι άλλη μια έκφανση του ταξικού ανταγωνισμού!

Να αγωνιστούμε μέσα από συλλογικές και αυτοοργανωμένες διαδικασίες, να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να σπάσουμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς που μας επιβάλλει η εξουσία, να απαντήσουμε με βία στη βία που δεχόμαστε και να παλέψουμε όλοι και όλες μαζί για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.

Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο – Να μην αφήσουμε καμία κρατική δολοφονία αναπάντητη.

 αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti

Ρουβίκωνας : Παρέμβαση στην πρεσβεία της Βραζιλίας

Ρουβίκωνας : Παρέμβαση στην πρεσβεία της Βραζιλίας 

Το ακροδεξιό κύμα που εξαπλώνεται στις άρχουσες τάξεις σε όλον τον κόσμο κέρδισε άλλον έναν σημαντικό κόμβο. Η περιφερειακή υπερδύναμη Βραζιλία βρίσκεται υπό την ηγεσία ενός χουντικού καραβανά. Είχαν προηγηθεί με διάφορες ντόπιες ακροδεξιές εκδοχές, η Ιταλία, Ουγγαρία, Αυστρία, Πολωνία αλλά και οι Φιλιππίνες, η Ινδία και βέβαια οι ΗΠΑ. Στη Λατινική Αμερική, το πιο ενδιαφέρον είναι ότι λίγα χρόνια πριν, το κύμα έφερνε στην εξουσία αριστερές κυβερνήσεις και πολιτικούς, πολλοί εξ αυτών με ριζοσπαστικά παράσημα στο παρελθόν.

Το μπαλατζάρισμα πότε αριστερά πότε δεξιά, είναι βασικό στοιχείο της αστικής δημοκρατίας κι ένα από τα εργαλεία της για να συντηρηθεί η μαζική κοινωνική συναίνεση προς αυτή. Από αυτή τη σκοπιά η ακροδεξιά πλημμυρίδα δεν πρέπει να ανησυχεί τους πιστούς δημοκράτες. Σε λίγα χρόνια πάλι θα γυρίσει ο τροχός.

Δεν είναι όμως σίγουρο. Και αυτό για μια σειρά από λόγους που είναι πρωτότυποι, τουλάχιστον για τις τελευταίες δεκαετίες. Ο πρώτος είναι ότι βρισκόμαστε σε μία κορύφωση γεωπολιτικών ανακατατάξεων και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Όλες πλέον οι υπερδυνάμεις, μαζί και οι περιφερειακές, βρίσκονται να υιοθετούν συγκρουσιακά κυρίαρχα αφηγήματα. Κάτι που εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των τμημάτων των αστικών τάξεων με τα οποία συνδέονται οι ακροδεξιές πολιτικές ελίτ που κυβερνούν.

Από την άλλη, αποδεικνύεται ότι αυτές οι ελίτ εννοούν πολύ περισσότερο από τις αριστερές τον ριζοσπαστισμό τους, ενώ οι προπαγανδιστικές τους αιχμές, μέσα στην αντιδραστικότητά τους, είναι πολύ εύπεπτες και αποτελεσματικές στο να πείσουν ψηφοφόρους να ρίξουν στην κάλπη ένα συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο. Οι διάφοροι Μουσολίνι που γίνονται πρόεδροι και πρωθυπουργοί φαίνεται να προσπαθούν σκληρά να αλλάξουν το τερέν της αστικής δημοκρατίας ώστε να κερδίσουν πλεονέκτημα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση...

Στη Βραζιλία άνοιξε αυτός ο κύκλος ιδιαίτερα επιθετικά. Μετά τον <<αριστερό θρίαμβο>> του Λούλα πριν χρόνια και της Ρούσεφ στη συνέχεια, οι ελπίδες όσων αρέσκονται να εναποθέτουν την αισιοδοξία τους σε εκλογικές νίκες ανά τον κόσμο και <<αντάρτες>> που λογικεύτηκαν, κατέρρευσαν. Οι <<αριστερές κυβερνήσεις>> έχουν παντού το ίδιο μοτίβο.Θα υπηρετήσουν το κεφάλαιο με τη χαρά του νεοφώτιστου, θα δούνε τις πομφόλυγές τους περί δικαιοσύνης να εξανεμίζονται στην οικονομική κρίση, θα απολαύσουν χωρίς μέτρο τα υλικά οφέλη της θέσης τους. Θα αποδειχθούν ψεύτικες, ανίκανες, αδύναμες. Απέναντί τους θα υψωθεί μια μασίφ και αδίστακτη αντιδραστική ελίτ, το ίδιο ή και περισσότερο διεφθαρμένη και ανίκανη αλλά σίγουρα όχι αδύναμη. Από την ορκωμοσία του κιόλας ο Μπολσονάρο υποσχέθηκε απαγόρευση των αμβλώσεων, μεταφορά της πρεσβείας στο Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ, καταπολέμηση αριστερών ιδεολογιών και πολιτική ορθότητας. Στη συνέχεια άρχισε να καταργεί εργατικά δικαιώματα, να νομιμοποιεί τη μαύρη εργασία, να παραχωρεί στις εταιρείες-φεουδάρχες τον Αμαζόνιο, να σταματά κάθε περιβαλλοντική προστασία και συμμετοχή της Βραζιλίας σε περιβαλλοντικές συμφωνίες, να ιδιωτικοποιεί τα πάντα. Όλα αυτά μέσα σε μόλις 2 μήνες...

Ένα τελευταίο κατόρθωμά του είναι η παράδοση στην Ιταλία του αντάρτη πόλεων στις αρχές της δεκαετίας του 70, Τσέζαρε Μπατίστι ο οποίος ζούσε δεκαετίες στη Βραζιλία και του είχε απονεμηθεί χάρη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σύλληψη του Μπατίστι έγνε στη Βολιβία κατόπιν συνεννόησης της ακροδεξιάς ιταλικής κυβέρνησης και του τελευταίου αριστερού αστέρα στην περιοχή, προέδρου Έβο Μοράλες...

Η αστική δημοκρατία ανά τον κόσμο παρακμάζει με ταχύτατους ρυθμούς. Κάθε μύθος της πως αποτελεί εργαλείο έστω και μερικού ελέγχου της βάσης προς την κορυφή έχει εκπέσει αφήνοντας το εκλογικό <<δικαίωμα>> σε όλο και λιγότερους ενδιαφερόμενους με όλο και πιο δευτερεύοντα κριτήρια. Ένα περιβάλλον ιδανικό για την ακροδεξιά ρητορική, ιδανικό για τον πιο άγριο φιλελευθερισμό να χρησιμοποιήσει αυτή την ρητορική σαν όχημά του. Τα ακροδεξιό κύμα που εξαπλώνετα κουβαλάει στο γονίδιό του την πιο ανελέητη ταξική κυριαρχία των καπιταλιστών. Η λύση προφανώς δεν μπορεί να είναι η ξεφωνημένη αριστερά που αποτελεί δήθεν τον άλλο δημοκρατικό πόλο και που αποτυγχάνει εξευτελιστικά. Η λύση προφανώς δεν είναι μέσα από τη συμμετοχή στην αστική δημοκρατία που γεννά το πρόβλημα. Η λύση δεν είναι εύκολη, ποτέ δεν ήταν εύκολη.

Αγωνιζόμαστε για την αυτόνομη πολιτική και ταξική συγκρότηση της βάσης. Ξέρουμε ότι ο κόσμος είναι συνδεδεμένος, οι ομοιότητες ανάμεσα στον Μπολσονάρο και στους ομοίους του στον υπόλοιπο κόσμο ( και στην Ελλάδα αργά ή γρήγορα) δεν είναι καθόλου τυχαίες. Γνωρίζουμε ότι κράτος και κεφάλαιο, βλέποντας ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις δεν είναι όσο θα έπρεπε ισχυρές, διευρύνουν τα πεδία απόλυτης εξουσίας τους και δεν σκοπεύουν να σταματήσουν να επεκτείνονται.

Μέρος της καθημερινής μας μάχης είναι η εναντίωση στο κράτος και το κεφάλαιο, η διεθνιστική παρέμβαση, η συμβολική έκφραση αλληλεγγύης σε αγωνιζόμενους όπου γης. Την αλληλεγγύη μας λοιπόν στους Βραζιλιάνους αγωνιζόμενους, στην κοινωνική βάση που δέχεται αυτές τις επιθέσεις, την αλληλεγγύη μας στον αγωνιστή Τσέζαρε Μπατίστι.

Δεν μας ενδιαφέρει αν θα γυρίσει ο τροχός της αστικής δημοκρατίας και οι φασίστες θα βρεθούν πάλι από κάτω σε εκλογές. Μας ενδιαφέρει όμως ότι έχει αργήσει να γυρίσει ο τροχός της αντίστασης και της επίθεσης της κοινωνικής βάσης. Αλλά θα γυρίσει. Δουλειά μας είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε αυτό να γίνει το συντομότερο.

Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Αλληλεγγύη στον αγωνιστή κοινωνικό κρατούμενο Σπύρο Χριστοδούλου (πορεία Σάββατο 23/02)

Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπύρος Χριστοδούλου βρίσκεται από τις 14/1 σε απεργία πείνας, αντιστεκόμενος με το έσχατο αυτό μέσο, στην επιχειρούμενη εξόντωση του από το αστυνομικό δικαστικό σύμπλεγμα. Συγκεκριμένα, διεκδικεί το νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα τηςσυγχώνευσης των ποινών, η παραβίαση του οποίου στην περίπτωση του πρακτικά σημαίνει, ότι τα δώδεκα χρόνια φυλάκισης που έχει ήδη εκτίσει από προηγούμενες καταδίκες του δεν θα προσμετρηθούν ως χρόνος κράτησης στις νέες ποινές που του επιβλήθηκαν ύστερα από τη σύλληψη του τον Μάη του 2015. Στη βάση των εισηγήσεων της Εισαγγελίας Αθηνών, και σε καταφανή αντίθεση με τις διατάξεις του ποινικού κώδικα, ο Σ. Χριστοδούλου είναι πλέον υποχρεωμένος να εκτίσει τις ποινές του ξεχωριστά, γεγονός που ισοδυναμεί με πολυετή παραμονή του στη φυλακή κι ενώ εκκρεμούν σε βάρος του σειρά δικαστικών αποφάσεων.

Η τελευταία αυτή μεθόδευση, λίγο πριν εκπνεύσουν τα νόμιμα χρονικά όρια παραμονής του στη φυλακή, αποτελεί την κορύφωση των κατασταλτικών κινήσεων εναντίον του που ξεκίνησαν αμέσως μετά τη σύλληψη του το Μάη του 2015. Θυμίζουμε ότι ο Χριστοδούλου, βρισκόμενος σε συνθήκη παρανομίας από το 2007 συνελήφθη μαζί με τον αναρχικό αγωνιστή Γ. Τσιρώνη- φυγόδικο από το 2006 για την υπόθεση «των ληστών με τα μαύρα» – και τον σύντροφο του και επίσης «παράνομο» Σ. Δραβίλα που αυτοκτόνησε λίγο πριν τη σύλληψη τους. Στη βάση αστυνομικών και δικαστικών σεναρίων που εξυφαίνονταν χρόνια, ο Χριστοδούλου θα θεωρηθεί μαζί με το Δραβίλα ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε «ποινικούς, ληστές τραπεζών και τρομοκράτες» και θα του αποδοθεί -παρά τη χαρακτηριστική ένδεια στοιχείων εις βάρος του, τα οποία ως επί το πλείστων στηρίζονται στα παραπεμπτικά της αντιτρομοκρατικής και σε αλληλοαντικρουόμενες καταθέσεις μαρτύρων- πρωταγωνιστικός ρόλος σε μια δαιδαλώδη σειρά υποθέσεων που περιλαμβάνει ληστείες τραπεζών, απαγωγές, ένταξη και συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, που έγινε γνωστή ως «υπόθεση των ληστών του Διστόμου».

Στην πραγματικότητα, το βασικό αποδεικτικό υλικό για την στοιχειοθέτηση της σε βάρος του ενοχής αποτελούν οι δεδομένες επιλογές ρήξης του με την αστική νομιμότητα και την καθεστηκυία ηθική, τις οποίες άλλωστε και αναλαμβάνει: την παρουσία του δίπλα σε έναν επικηρυγμένο αναρχικό αγωνιστή, την αλληλεγγύη του σε ένα «επικίνδυνο κακοποιό» , την αταλάντευτη στάση του απέναντι στις διωκτικές αρχές, την άρνηση του να δεχτεί ως όρο ζωής τη φυλακή, την ανυπότακτη διαδρομή του όλα τα προηγούμενα χρόνια εντός και εκτός των τειχών.

Αυτές ακριβώς τις επιλογές, έρχεται να στοχοποιήσει και να εκδικηθεί η νέα κατασταλτική μεθόδευση εναντίον του Σ. Χριστοδούλου, στέλνοντας παράλληλα ένα τρομοκρατικό μήνυμα σε όσους και όσες κινούνται ή σκέφτονται να κινηθούν σε διαδρομές αντίστοιχες με αυτές που διένυσε ο Σπύρος. Σε διαδρομές δηλαδή κοινωνικής συνειδητοποίησης και πολιτικοποίησης, σε ρήξη τόσο με την αστική δικαιοσύνη όσο και με τις μικρές και μεγάλες μαφίες του κόσμου των φυλακών και της «παρανομίας»· σε διαδρομές σαν αυτές που ακολούθησαν ο Κεχαΐδης, ο Πρέκας και ο Τεμπερεκίδης· σε διαδρομές σαν εκείνες που πορεύτηκαν οι εκατοντάδες φυλακισμένοι των ιταλικών φυλακών τη δεκαετία του 70’, που έφτασαν μέσα από μια διεργασία προλεταριακής συνειδητοποίησης, να οπλιστούν ενάντια στον ταξικό εχθρό και να βροντοφωνάξουν «την άρνηση τους στην εκμετάλλευση, τη φτώχεια και την καταπίεση που επιβάλλει η αστική τάξη, την άρνηση τους να συνεχίσουν να αποτελούν το άλλοθι των αστυνομικών και αντιπρολεταριακών δομών του Κράτους».

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγωνιστή κρατούμενο Σπύρο Χριστοδούλου!

Η νίκη της απεργίας πείνας του θα αποτελέσει νίκη της αγωνιζόμενης κοινωνίας των φυλακών και του κινήματος αλληλεγγύης στους κοινωνικούς και πολιτικούς κρατούμενους και ήττα του σκληρού φασιστικού πυρήνα της αστικής δικαιοσύνης και της αστυνομικής και σωφρονιστικής καταστολής.

Διαδήλωση Αλληλεγγύης, Σάββατο 23/02, στις 12:00 - Μοναστηράκι (Σταθμός ΗΣΑΠ)

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Αντιφασιστική συγκέντρωση ενάντια σε παρακρατικές επιθέσεις

Αντιφασιστική συγκέντρωση ενάντια σε παρακρατικές επιθέσεις

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

Τα ξημερώματα της Τρίτης 19 Φλεβάρη στην περιοχή της Νεάπολης διαμέρισμα προσφύγων από το Ιράκ δέχθηκε επίθεση με μολότωφ, την ίδια στιγμή που μέσα βρίσκονταν και τα 6 ανήλικα παιδιά της οικογένειας. Η επίθεση αυτή δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά παρακρατικών επιθέσεων και φασιστικών δολοφονιών, όπως η δολοφονία του μετανάστη εργάτη Σ. Λουκμάν στα Πετράλωνα από νεοναζί, η δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα στο Κερατσίνι από τα τάγματα εφόδου της ΧΑ, η δολοφονία του αλβανού εργάτη γης Petrit Zifle στην Λευκίμμη από μέλος και εκλογικό αντιπρόσωπο της ΧΑ, οι εκατοντάδες δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, πρόσφυγες, αγωνιστές, όπως επίσης εναντίον κατειλημμένων και αυτοοργανομένων δομών αγώνα.

Η επίθεση αυτή είναι απότοκο της συστηματικής καλλιέργειας της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού και του ρατσισμού, της νομιμοποίησης και αποθράσυνσης των φασιστών στον δημόσιο χώρο και της συστηματικής κρατικής προπαγάνδας με αφορμή την ανακίνηση του μακεδονικού ζητήματος.

Η παρακρατική αυτή επίθεση λαμβάνει χώρα την ίδια στιγμή που ο Νιγηριανός μετανάστης Εμπουκά βρίσκεται νεκρός στο ΑΤ Ομόνοιας, ένα τμήμα γνωστό για τους εκατοντάδες βασανισμούς προσφύγων και μεταναστών και τις δολοφονίες από τους ένστολους δολοφόνους της αστυνομίας.

Ενάντια στην κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, στην συνολική επιστράτευση του εθνικισμού, στα επίσημα κρατικά και παρακρατικά τάγματα εφόδου, δεν σταματάμε να αγωνιζόμαστε μαχητικά και από τα κάτω, δίνοντας από κοινού μετανάστες, εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, νεολαίοι τις μάχες αυτές που θα συντρίψουν τον φασισμό, τον πόλεμο, την μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, το κράτος και το κεφάλαιο, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας μακριά από επίπλαστους και κατευθυνόμενους από τα πάνω διαχωρισμούς.

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ,ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ- ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΓΗΡΙΑΝΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΜΠΟΥΚΑ ΣΤΟ ΑΤ ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

ΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ.

Συγκέντρωση : Τετάρτη 20/2 στο ρολόι Νεάπολης, 18.00

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο και Κόκκινο», μέλος ΑΠΟ -ΟΣ

Προσπάθησαν να κάψουν οικογένεια Ιρακινών στην Θεσσαλονίκη

Ρατσιστική- εμπρηστική επίθεση με μολότοφ πραγματοποίησαν άγνωστοι, τα ξημερώματα της Τρίτης, σε διαμέρισμα στην περιοχή της Νεάπολης στη Θεσσαλονίκη. 

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε στη 1.30 τη νύχτα σε ανώγειο διαμέρισμα, όπου διαμένει οικογένεια προσφύγων από το Ιράκ. 

Συγκεκριμένα, στο διαμέρισμα διαμένει ζευγάρι Ιρακινών προσφύγων μαζί με τα τρία τους παιδιά, στο πλαίσιο του προγράμματος ενοικίασης διαμερισμάτων σε οικογένειες προσφύγων. 

Την στιγμή της επίθεσης, μάλιστα, στο σπίτι φιλοξενούνταν και τέσσερα ακόμα παιδιά, κάνοντας την επίθεση εξαιρετικά επικίνδυνη.  

Για το γεγονός ότι δεν θρηνήσαμε κάποιο θύμα ή κάποιον τραυματισμό, ευθύνεται η τύχη, καθώς η μολότοφ κατέληξε στο μπαλκόνι του σπιτιού προκαλώντας φωτιά. 

Την φωτιά τελικά κατάφερε να σβήσει ένα από τα άτομα που διέμεναν στο σπίτι, με τη βοήθεια γειτόνων και έτσι δεν χρειάστηκε η επέμβαση της πυροσβεστικής. 

Στην συνέχεια, αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο συνέλεξαν υπολείμματα της μολότοφ, ενώ την υπόθεση ερευνά το Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της ΕΛ.ΑΣ. 

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί το γεγονός ότι στο παρελθόν οι ένοικοι είχαν λάβει απειλητικά μηνύματα. 

Ακόμα, σύμφωνα με την μαρτυρία του πατέρα που βγήκε στο μπαλκόνι για να σβήσει την φωτιά και να μην κινδυνεύσει ο ίδιος και η οικογένειά του, πρόλαβε να δει κάποιους νεαρούς να τρέχουν στο δρόμο. 

Πέραν του συμβάντος, κατά το οποίο ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο θύμα, οι κάτοικοι του σπιτιού υπέστησαν ψυχολογικό σοκ και δεν κατάφεραν να κοιμηθούν όλη τη νύχτα.  

Η οικογένεια ζει στην πόλη τα τελευταία 2 χρόνια και ως τώρα δεν είχε κανένα πρόβλημα με τη γειτονιά, το σχολείο και την τοπική κοινωνία, πέραν των πρόσφατων απειλητικών μηνυμάτων.  

Κάτι που δυστυχώς άλλαξε χθες.  

Είναι από μόνο του σοκαριστικό το γεγονός ότι μία οικογένεια ξεριζώθηκε από τον τόπο της, ώστε να γλιτώσει από την φρίκη του πολέμου και να προσπαθήσει να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν μία φυσιολογική ζωή και να ενσωματωθεί σε μία νέα κοινωνία.  

Και τελικά, γνωρίζει και μία νέα φρίκη. Αυτή του ρατσισμού.

www.ripes.gr