Στις 22.7.2015, ύστερα από τέσσερις μήνες από την τυπική κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ η ΚΕΜ αποφάσισε τη μεταγωγή μου σε φυλακή τύπου Β’, στον Αυλώνα.
Η μεταγωγή αυτή πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 24.7. Όμως μόλις πέντε μέρες αργότερα (την Τετάρτη 29.7) η ίδια η ΚΕΜ ανέτρεψε τη δική της απόφαση και διέταξε την άμεση επιστροφή μου στο Δομοκό.
Η επίσημη δικαιολογία ήταν κάποιοι αδικαιολόγητοι «λόγοι ασφαλείας και εύρυθμης λειτουργίας της φυλακής». Λόγοι που δεν επιβεβαιώθηκαν από κανέναν και δεν ίσχυαν ποτέ μέχρι τη Δευτέρα 3.8.2015.
Η ανεπίσημη δικαιολογία ήταν κάποια «σχέδια προβοκάτσιας» εναντίον μου, όπως μου ανακοίνωσε μελοδραματικά ο Γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης την Πέμπτη 30.7.2015 σε συνάντησή μας στις φυλακές Αυλώνα.
Αυτά τα σχέδια, που δεν τα γνώριζε κανείς άλλος αρμόδιος ή αναρμόδιος, δεν άντεξαν στην παραμικρή δοκιμασία της λογικής , γι αυτό άλλωστε αποσύρθηκαν και δεν ξανααναφέρθηκε κανείς σε αυτά.
Ήταν απλώς «προφάσεις εν αμαρτίαις», ένα άτεχνο τέχνασμα για να δικαιολογήσουν το μεγαλοπρεπές κυβίστημα που ανέτρεπε μια απόφαση που δεν μπόρεσαν να κρατήσουν ούτε πέντε μέρες.
Αυτό που έμεινε, και ομολογήθηκε σχεδόν ανοιχτά, ήταν ότι υπήρχε ένα κλίμα πιέσεων.
Δεν γνωρίζω ποιοι άσκησαν αυτές τις πιέσεις, αν και εύκολα μπορεί κάποιος να τους φανταστεί. Ξέρω όμως ποιοι έσπευσαν να τις αποδεχτούν αμέσως, ιδίως όταν -όπως ο Γραμματέας αυτός- έχουν εκφράσει την άποψη ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι πρέπει να έχουν διαφορετική μεταχείριση από τους άλλους κρατούμενους.
Δεν γνωρίζω ποιους ενόχλησε η πενταήμερη παραμονή μου σε μια φυλακή Β’ τύπου, η οποία έχει τις γνωστές τριτοκοσμικές υποδομές των ελληνικών φυλακών, όμως τουλάχιστον επιτρέπει έναν ελάχιστο ορίζοντα ουρανού και δέντρων που αποτέλεσε για μένα πρωτόγνωρο σοκ ύστερα από 13 χρόνια εγκλεισμού στους σκοτεινούς τσιμεντένιους τύμβους που δοξάζουν τον περιβόητο νομικό πολιτισμό με το καθεστώς εξαίρεσης και τις ιδιαίτερες συνθήκες κράτησης για τους πολιτικούς κρατούμενους. Στην ίδια αντιμετώπιση όλων των πολιτικών εξουσιών εναντίον μας, με την οποία συντάσσεται και η πρώτη φορά «αριστερά».
Δεν γνωρίζω ποιοι έδωσαν την εξωθεσμική διαταγή που οδήγησε στην άρον άρον ανάκληση της απόφασης του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Ξέρω όμως ποιοι είναι αυτοί που υποχωρούν έντρομοι μπροστά στις πιέσεις των ισχυρών –ακόμα και εγχώριων ισχυρών μικρού βεληνεκούς- και υποτάσσονται δίχως χρονοτριβή και δίχως προσχήματα στη θέλησή τους.
Ποιοι είναι αυτοί που κάνουν πατσαβούρια κόκκινες γραμμές και μεγάλα λόγια για αρχές και αξίες, πρωταθλητές στα κυβιστήματα και την πολιτική εξαπάτηση. Αυτοί οι κύριοι με τη θεωρία επισκόπου και την καρδιά μυλωνά, που καμώνονται τους εθνικούς ηγέτες και εξαπατούν έναν ολόκληρο λαό οργανώνοντας αδίστακτα την επαναποικιοποίηση της χώρας και τη λαϊκή γενοκτονία, ξέρουν καλά ότι στο σούρουπο της μνημονιακής ημέρας πετά μόνο το όρνιο της μνημονιακής καταστολής. Η απομόνωση και το καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους είναι ένα από τα πάγια προαπαιτούμενα των μνημονίων.
Υ.Γ. Τη Δευτέρα το μεσημέρι, μου ανακοινώθηκε ότι μετάγομαι αιφνιδιαστικά στον Κορυδαλλό, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται διεφθαρμένοι πολιτικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί κ.α. με τους οποίους είναι αδύνατο φυσικά να συνυπάρξω. Η τοποθέτησή μου εκεί θεωρώ ότι είναι εξευτελιστική συμπεριφορά.
Ως απάντηση σε όλη αυτή την αντιμετώπιση εξόντωσης, αρνήθηκα να μπω στο κελί, άρχισα απεργία πείνας και διέκοψα κάθε φαρμακευτική αγωγή. Υπενθύμισακαι πάλι στο υπουργείο ότι «υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο η προσωπική αξιοπρέπεια δεν μπαίνει σε καμία ζυγαριά με όρους υγείας ή της ίδιας της ζωής».
Δημήτρης Κουφοντίνας
Κορυδαλλός
4.8.2015
