βρώμικο και σκοτεινό
το φως από τη χαραμάδα
ενοχλεί ένα ποντίκι
δεν το αφήνει να παίξει
το δικό του παιχνίδι της ζωής.
Πριν με μπαγλαρώσουνε
είχα επιδοθεί σε βαρυσήμαντες αναλύσεις
για την ψυχολογία, την πάλη των τάξεων
το στρουκτουραλισμό
Κι όταν με δέσανε
ήμουνα μόνος
Οι σύντροφοι είχανε χαθεί πριν από καιρό
φωνάζανε -βοήθεια!-
Εγώ τότε δεν άκουγα δε γνώριζα
γνώριζα μονο για τις φιλολογικές διαμάχες
γύρω από το ζήτημα του διαλεκτικού υλισμού
Είχα ξεχάσει τη γεύση που'χε ένα φιλί,
τη μυρωδιά της,
τη μυρωδιά καμμένου πλαστικού
ανακατεμένη με δακρυγόνο,
πώς ακούγεται σαν κεραυνός ένα γέλιο
πέντε το πρωί που ξυπνάει τη γειτονιά ολόκληρη,
και τον ήχο της μπλουζ κιθάρας που 'παιζε ένας φίλος.
Τώρα πια είναι αργά να θυμηθώ.
Πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου