Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στο κατάστημα Σκλαβενίτη Πολυγώνου

Η επικινδυνότητα και η ακαταλληλότητα στους χώρους φορτοεκφόρτωσης είναι ένα γεγονός που κάνει στατιστικά απίθανο να μη προκύψει κάποιο εργατικό ατύχημα. Αυτές οι πιθανότητες αυξάνονται ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου έχουν γίνει μετατροπές των καταστημάτων, χωρίς να γίνει η παραμικρή πρόβλεψη για την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας εργασίας.
Επιλέξαμε να παρέμβουμε στο κατάστημα του Σκλαβενίτη στο Πολύγωνο, με αφορμή το δεύτερο εργατικό ατύχημα μέσα σε 1,5 χρόνο που επιβεβαιώνει την ανυπαρξία χώρου παραλαβών και μέτρων ασφαλείας του εν λόγω καταστήματος, καθώς και την εντατικοποίηση της δουλείας. Ο άτυχος εργαζόμενος χρειάστηκε βαρύ χειρουργείο μετά τη πτώση μεγάλης πλατφόρμας στο πόδι του. Ο τεχνικός ασφαλείας είχε το θράσος, μετά απο παρέμβαση εργαζομένων, να πεί "ότι ο εργαζόμενος δεν έπρεπε να ήταν εκεί", ορίζοντάς το στη "κακια στιγμή". Παντα θα είμαστε σε λάθος μέρος όταν προηγείται ατύχημα και προφανώς θα είναι η κακιά στιγμή. Αν δεν υπάρχει ατύχημα απο την άλλη, θα είμαστε στο σωστό μέρος με καλές στιγμές, δουλεύοντας με το ρίσκο της τελευταίας μας στιγμής. Ο υπεύθυνος φυσικά του καταστήματος διαβεβαίωσε τους εργαζόμενους ότι "ο χώρος είναι μια χαρά και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει". Ποδοπατώντας λοιπόν και εμείς τέτοιες λογικές, του απαντάμε οτι στο πεζοδρόμιο που φορτοεκφορτώνει θα μπορούσε να είχε νεκρό, αντί για σχεδόν ανάπηρο και οτι τέτοιοι χώροι δεν κάνουν ούτε για να βάλεις τα ψώνια σου στο αυτοκίνητο.Τα ατυχήματα έχουν ευθύνες και δεν πρέπει να συγχωρούνται. Οι εργαζόμενοι δεν είναι ξεσκονόπανα να τους εξαντλείς, να τους ξεζουμίζεις και να τους ξαναπετάς στη δουλειά. Ούτε είναι υποχρεωμένοι να τζογάρουν τη ζωή τους για κάθε ανεύθυνο υπεύθυνο που δε φροντίζει ούτε τις βασικές προδιαγραφές.
Καθήκον μας λοιπόν είναι να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας. Να γίνουμε η συντέλεια των άθλιων συνθηκών της εκμετάλλευσης και ο όλεθρος όσων μας καταδυναστεύουν.
Σπάζοντας την ανάθεση με τη ενεργή διάθεση να διεκδικουμε ό,τι μας αξίζει και να δώσουμε το μήνυμα..
Όσο εργάτες θα κινδυνεύουν απο τις αυθαιρεσίες σας, θα μας βρίσκετε μπροστά σας.
Ασφάλεια θα υπάρχει όταν τη νιώσουμε εμείς.
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στην οικία του Γερμανού πρέσβη

<Κανείς δε θα έβαζε το παιδί του σε μία βάρκα, εκτός κι αν η θάλασσα είναι ασφαλέστερη απ' τη γη.>>

Warsan Shire <<Πατρίδα>>

Αυτό, φαίνεται πως οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αδυνατούν να καταλάβουν. Απο το 2015 που η εισροή των προσφύγων στην Ευρώπη ήταν στο αποκορύφωμά της, μέχρι σήμερα πολύ λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στην πολιτική των ηγετών της Ε.Ε., και κυρίως της κυρίαρχης δύναμης, της Γερμανίας, που να σέβονται και να εφαρμόζουν ανθρωπιστικές μεθόδους για την αποδοχή των προσφύγων στην ξένη για αυτούς ήπειρο. Αντιθέτως, η Γερμανία αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως ένα κινητό πρόβλημα, ένα μπαλάκι ευθυνών, που οι χώρες της Ε.Ε. Πετάνε η μία στην άλλη αποφεύγοντας το χρέος που έχουν απέναντί τους, να τους αντιμετωπίσει ως αυτό που είναι, και τίποτα άλλο.Αυτή η πολιτική ανάθεσης και επαναπροώθησης του προβλήματος μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Και όχι μόνο, ξεκίνησε το 2016, με τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας που προέβλεπε την ελεγχόμενη κατανομή προσφύγων μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, αλλά κυρίως θα στήριζε την Τουρκία με 2 δις ευρώ, προκειμένου να δημιουργηθούν οι υποδομές να υποδεχτούν τους πρόσφυγες και να τους προσφέρουν πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης (φαΐ, στέγή) αλλά και σε μία αξιοπρεπή καθημερινή ζωή. Προφανώς και θεωρητικά η συμφωνία φαντάζει όαση μέσα σε βομβαρδισμένη έρημο, ωστόσο πρακτικά δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αφού η Γερμανία, και συνεπώς η Ε.Ε., δεν παρείχε αυτά τα χρήματα για την υποδοχή και επανένταξη των προσφύγων στην κοινωνία. Αυτός ήταν και ο ακρογωνιαίος λίθος της λογικής του <<επαναπροωθούμενου προβλήματος>>, αυτού που δεν έχει καμία ανθρώπινη υπόσταση, δε βιώνει πόνο και ξεριζωμό, παρά μπορεί να μετατοπιστεί από μέρος σε μέρος, χώρα σε χώρα.
Ενώ λοιπόν, πριν απο κάποια χρόνια η κυρία καγκελάριος δήλωσε για τους πανικόβλητους ηγέτες της Ε.Ε. <<μπορούμε να το κάνουμε>> και να βρεθεί μία ενιαία Ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα, φαίνεται ότι, όχι απλώς δε μπορούν να βρουν μια λύση με τα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά που ισχυρίζονται ότι διέπουν το Δυτικό πολιτισμό, αλλά είναι εντελώς ανίκανοι να παρέχουν οποιαδήποτε λύση που δε θα περιλαμβάνει νεκρά τρίχρονα σε αμμουδιές και παιδιά να φιλούν παγωμένη τη μητέρα τους, αντιμετωπίζοντας το άγνωστο. Απο το 2015 μέχρι το 2019 καταγράφηκαν 15.000 πνιγμοί στη Μεσόγειο. 15.000 άνθρωποι άφησαν πίσω τους την κόλαση, μόνο για να βρουν τον θάνατο. Η κυρία Μέρκελ και το συνάφι της ωστόσο, δε δακρύζει με τους θανάτους των <<πληβείων>>, άλλωστε <<θεωρητικά, κανείς πρόσφυγας δεν θα πρέπει να φτάνει στη Γερμανία>>. Με το θάνατο αυτών των ανθρώπων που χωράνε σε ένα σακίδιο όλη τους τη ζωή, δε χρειάζεται να εξεταστούν παραπάνω χιλιάδες αιτήσεις ασύλου, ούτε η δευτερογενής μετανάστευση θα απειλήσει άμεσα το ισχυρό κράτος σας.
Κοιμηθείτε ήσυχοι απόψε ευρωπαίοι νοικοκυραίοι. Η βάρκα βούλιαξε, το <<κέντρο υποδοχής>> κάηκε, το φορτηγό έλιωσε το παιδάκι, και άλλοι πέθαναν απο το κρύο. Δε θα αλλοιώσει κανείς τον ευρωπαϊκό πολιτισμό σας.
ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας

ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

Γνωρίζω ότι δεν τους υπολογίζεται γιατί η Αυλή είναι οπλισμένη,σας ικετεύω όμως να μου επιτρέψεται να σας αναφέρω ότι πρέπει να τους υπολογίζεται πολύ, κάθε φορά που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι το παν.Να σε ποιό σημείο βρίσκονται: Κι΄ αυτοί αρχίζουν να μην υπολογίζουν τα στρατεύματά σας γιατί το κακό είναι ότι η δύναμη τους υπάρχει μέσα στην φαντασία τους και μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη σιγουριά ότι, εν αντιθέσει προς όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σ΄ ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν.
ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΤΟΥ ΡΕΤΖ
Η δεξιά διακυβέρνηση και ο συρφετός που την ακολουθεί με συμφεροντολογικά και προσωπικά οφέλη, έχουν κάνει σημαία τους τόσο προεκλογικά όσο και τώρα που βρίσκονται στην εξουσία, τον όρο "κανονικότητα".Με την βοήθεια όλων των θεσμών και μέσων που διαθέτουν (κοινωνική απάθεια - ΜΜΕ - δυνάμεις καταστολής - δικαιοσύνη) στοχεύουν να καταστείλουν και να εξαφανίσουν όσους αγωνίζονται ενάντια στην δική τους "κανονικότητα", όσους αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.Εξάλλου πρόσφατα, αξιωματούχος του κράτους δήλωσε: «Η άνωθεν εντολή από το κράτος είναι να παταχθεί το πολιτικό έγκλημα και όχι το ποινικό.» Είναι δυνατόν όμως το κράτος δεξιό ή αριστερό, να παραδεχθεί ότι πραγματοποιεί πολιτικές διώξεις? Ότι θέλει να καταστείλει και να εξαφάνισει κομμάτια της κοινωνίας όπως τον αναρχικό χώρο και όσους αντιδρούν και αγωνίζονται ενάντια στις αποφάσεις του? Ποτέ. Παράδειγμα αποτελεί η πάγια τακτική της όποιας διακυβέρνησης, οι πολιτικοί κρατούμενοι να δικάζονται και να καταδικάζονται μόνο με "ποινικούς ή τρομοκρατικούς" όρους και όχι με πολιτικούς.Για να παταχθεί λοιπόν το "πολιτικό έγκλημα", να κάμψουν όσους αντιστέκονται στις αποφάσεις του, και να επιβάλλουν την συγκεκριμένη τους στόχευση σε όλη την κοινωνία κατασκεύασαν το λεγόμενο δόγμα «νόμος και τάξη» με την "δικαιολογία της πάταξης της εγκληματικότητας."Για να το πραγματοποιήσουν ξεκίνησαν οι προσλήψεις εκατοντάδων ατόμων στην αστυνομία, οι έφοδοι των δυνάμεων καταστολής σε ολόκληρες γειτονίες, ο έλεγχος του κάθε δημόσιου χώρου με στρατιωτικούς όρους, οι απαγωγές στη μέση του δρόμου, οι εισβολές σε σπίτια, οι απρόκλητες και βίαιες επιθέσεις σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι κατασταλτικές επιχειρήσεις ως τηλεοπτικό θέαμα.Για εμάς, αναρχικές και αναρχικοί, αγωνιστές και αγωνίστριες όλα αυτά αποτελούν αποδείξεις του φόβου κράτους και αφεντικών μπροστά στην περαιτέρω αντίσταση και οργάνωση μας στις επιδιώξεις του. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, όποιες και αν είναι οι τακτικές, οι μεθόδοι, το οπλοστάσιο και η βία που χρησιμοποιεί το κράτος εναντίον μας στο τέλος διαχρονικά αποδεικνύεται ότι αποτυγχάνει να εκμηδενίσει την αντίσταση.Η όποια επίθεση του, μας ενεργοποιεί και μας προτρέπει να εντατικοποιήσουμε τις δράσεις μας.
Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες
Αγώνας με όλα τα μέσα ενάντια σε κράτος και αφεντικά
Στηρίζουμε την Αντικρατική Διαδήλωση
Σάββατο 18 Γενάρη 2020
Πλατεία Κάνιγγος - 6:30 μ.μ.
Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/ριών, μεταναστών/ριων, αλληλέγγυων

Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στο σπίτι του πρέσβη της Αυστραλίας

Τη στιγμή που ο πλανήτης έχει ήδη αρνητικό ισοζύγιο βιωσιμότητας μία πυρκαγιά άνευ προηγουμένου αφανίζει κάθε τι ζωντανό σε έκταση πάνω από 40 εκατ. τ.μ. γης στην Αυστραλία. Για άλλη μία φορά σκοτείνιασε ο ήλιος στην Ωκεανία. Παρά τις όποιες πρόσφατες δημόσιες φωνές “συγκρατημένης κατακραυγής” της κυβέρνησης περί ολιγορίας ή αδιαφορίας και ελλειπούς νομοθετικής πολιτικής για τη μείωση της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, ο Μόρισσον στέκεται ανυποχώρητος στις θέσεις του ενώ το νησί φλέγεται ασταμάτητα από τον Σεπτέμβρη, αλλάζοντας τελείως όχι μόνο την βιοποικοιλότητα της περιοχής, αλλά και την οικονομία της. Υπολογίζεται ότι ένα δισεκατομμύριο ζώα έχουν χάσει τη ζωή τους ή έχουν τραυματιστεί μόνο στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας, ολόκληρα είδη ίσως έχουν αφανιστεί πλήρως και άλλα έχουν κηρυχθεί ως είδη προς εξαφάνιση. 26 άνθρωποι έχουν πεθάνει και χιλιάδες έχουν εγκατειλείψει τα σπίτια τους, καθώς η φωτιά έχει καταστρέψει ολόκληρες κατοικημένες περιοχές μαζί με αγροκτήματα και κτηνοτροφικές μονάδες. Υπάρχουν περιοχές χωρίς ηλεκτροδότηση και πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ οι θερμοκρασίες και τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης από μικροσωματίδια έχουν καταρρίψει κάθε προηγούμενο ρεκόρ.
Η γνωστή άγνωστη παγκόσμια κοινότητα και τα ΜΜΕ και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να αποσιωπήσουν την τραγωδία αυτού του μεγέθους. Όπως πάντα, βέβαια, το κάνουν με τον δικό τους τρόπο. Υπερδιογκώνουν τον ρόλο της υπερθέρμανσης του πλανήτη, παρουσιάζοντάς την σαν μοναδική ή κύρια αιτία του ξεσπάσματος των ανεξέλεγκτων πυρκαγιών στην προσπάθειά τους να ξεπλύνουν τα οικολογικά και όχι μόνο εγκλήματα του αυστραλιανού κράτους. Η κλιματική αλλαγή όντως παίζει κάποιο ρόλο στο βαθμό που ευοδώνει κατά πολύ τις συνθήκες έντασης και επέκτασης της φωτιάς και δυσχεραίνει τη δυνατότητα κατάσβεσής τους. Δεν μπορούμε να φανταστούμε, όμως, πως μπορεί να ευθύνεται για το ξέσπασμα 100 διαφορετικών εστιών φωτίας ταυτόχρονα. Επικοινωνιακά η “κλιματική αλλαγή” έχει αποτελέσει την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, τόσο για την τωρινή φιλελεύθερη κυβέρνηση της Αυστραλίας, όσο και για το προηγούμενο κυβερνόν σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Και οι δύο εφαρμόζουν μία κοινή πολιτική υποστήριξης της εγχώριας βιομηχανίας άνθρακα και μετάλλων άνευ όρων, παραδίδοντας προς εκμετάλλευση και ολοκληρωτική καταστροφή τεράστια κομμάτια φυσικού πλούτου της ηπείρου. Οι εξορυκτικές εταιρείες αποτελούν βασικούς πυλώνες χρηματοδότησης των κομμάτων τους και απολαμβάνουν νομοθετικής ασυλίας σε σχέση με τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και των ανύπαρκτων φόρων για την εκπομπή επιβλαβών αερίων. Σαν καλοί νοικοκύρηδες, βέβαια, τα σκουπίδια τους, τόνους τοξικών βιομηχανικών απόβλητων τα πετάνε σε γειτονικές τριτοκοσμικές χώρες (πχ. ο αυστραλιανός κολοσσός BHP Billiton τα ρίχνει στα ύδατα της Παπούα Νέα Γουινέα), γιατί στον ιμπεριαλιστή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το αποικιοκρατικό χούι. Ο κυνισμός και η πεποίθησή τους πως είναι αλώβητοι και παντοδύναμοι δεν έχουν προηγούμενο. Ακόμη και αυτήν την περίοδο ο ηγέτης της αντιπολίτευσης έκανε εκστρατεία υποστήριξης της βιομηχανίας άνθρακα και ο πρωθυπουργός υποστήριζε εμμονικά πως η κλιματική αλλαγή δεν έχει καμία σχέση με την κόλαση που ζει ο λαός και το οικοσύστημα της Αυστραλίας και πως είναι “εθνικός ευεργέτης” καθώς εξασφαλίζει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Γι’ αυτό λοιπόν, όλως τυχαίως σε αυτές τις περιοχές που αφανίζονται τόσους μήνες, επειδή τυχαία λόγω του καύσωνα και της ακραίας ξηρασίας άναψαν συγχρόνως δεκάδες κοπριές αλόγων, έχουν προγραμματισθεί νέα εξορυκτικά έργα τεράστιου βεληνεκούς και νέα σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας (πρόγραμμα CLARA). Ενδεικτικά αναφέρουμε την BHP Billiton η οποία από το 2017 έχει ανακηρυχθεί ο μεγαλύτερος παγκοσμίως εξορυκτικός όμιλος και ο τρίτος μεγαλύτερος σε έσοδα στην Αυστραλία, τα τελευταία 8 χρόνια έχει τριπλασιάσει τα έσοδά της, αναμένεται να εξορύξει επιπλέον 7.738 τόνους χαλκού, χρυσού και ουρανίου από το ορυχείο της Olympic Dam στη Νότιο Αυστραλία. Η γαλλική εταιρεία Τotal έχει επενδύσει στην μετατροπή του άνθρακα στις περιοχές QueenIsland της Αυστραλίας σε φυσικό αέριο σε εργοστάσιο στην ανατολική ακτή της χώρας. Το 2013 κοιτάσματα πετρελαίου συνολικής αξίας 20 τρισ. δολαρίων εντοπίστηκαν στην περιοχή της Νότιας Αυστραλίας σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας Link Energy που έχει τα δικαιώματα και πραγματοποιεί εξορύξεις στην περιοχή από το 2008. Τα νέα κοιτάσματα βρέθηκαν γύρω από τη μικρή πόλη του Κούπερ Πίντι στη Νότια Αυστραλία, που είναι η μοναδική περιοχή στον κόσμο που γίνεται εξόρυξη οπαλίου. Και η λίστα των κλεπταποδόχων δεν έχει τέλος.
Αποτελεί κοινή λογική πως δεν είναι τυχαία αυτά τα γεγονότα και δεν μας προκαλεί καθόλου έκπληξη πως εκτυλίσσονται στην Αυστραλία. Σε ένα αναπτυγμένο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό κράτος που αποτελεί παράδειγμα για τις υπόλοιπες χώρες της Δύσης για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του. Από τη μία δε δέχεται να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των αυτόχθονων πληθυσμών του ΟΗΕ, δεν έχει επιβάλει κανένα φόρο σχετικά με την περιβαλλοντική επιβάρυνση των βιομηχανιών, πέρσι έκανε περικοπές 12,9 εκατ. δολλάρια στην Fire & Rescue NSW την εθελοντική αγροτική ομάδα πυρόσβεσης που παίζει κύριο ρόλο στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Είναι η πρώτη χώρα σε εξαγωγή άνθρακα και φυσικού αερίου παγκοσμίως και η 57η ανάμεσα σε 57 χώρες σε σχέση με τα μέτρα για αντιμετώπιση κλιματικής αλλαγής. Και από την άλλη έχει ετησίως 34,3 δισ. δολάρια προϋπολογισμό για στρατιωτικές δαπάνες κατατάσσοντάς την στην αντίστοιχη 11η θέση παγκοσμίως, έχει εκατοντάδες στρατιώτες στο Ιράκ και σε άλλες χώρες ως συμμαχικός στρατός των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στηρίζει την κατοχή στην Παπούα Νέα Γουινέα και παράλληλα φυλακίζει κάτω από απάνθρωπες συνθήκες όσους πρόσφυγες και μετανάστες καταφθάνουν στα σύνορά της στα σύγχρονα “γκουλάγκ” που έχει οργανώσει σε νησιά του Ειρηνικού, οδηγώντας τους στην απελπισία, τις αρρώστιες, την τρέλα και την αυτοκτονία. Μη και μολύνουν με το φτωχό αποτύπωμά τους τα χρυσά εδάφη τους, που στο όνομα της ανάπτυξης εκτοπίζουν ολόκληρους πληθυσμούς, σκοτώνουν χωρίς έλεος ανθρώπους και ζώα και καταστρέφουν μακροπρόθεσμα τις εφεδρίες του πλανήτη μας.
Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται είναι καταστροφή για τους ντόπιους. Ειναι μισθωτή σκλαβιά -άλλοτε με σχετικά καλές μισθολογικές αποδοχές, αλλά σίγουρα μόνιμα προβλήματα υγείας και άλλοτε με εξοντωτικά ωράρια και μισθούς πείνας, ανάλογα με τις γενικότερες εργασιακές συνθήκες της χώρας- και ανυπολόγιστη καταστροφή για το οικοσύστημα της περιοχής. Ούτε ο ΟΗΕ, ούτε κανένας άλλος καθεστωτικός φορέας δεν πρόκειται να αναχαιτήσει ή έστω να περιορίσει τις καταστροφικές συνέπειες της καπιταλισιτκής ανάπτυξης. Το να πληρώσουν φόρους για την εκπομπή αερίων, πέρα από κάποια έσοδα στα κρατικά ταμεία, δεν πρόκειται να επιφέρει μείωση στους ρύπους. Σύμφωνα, δε με δικές τους εκτιμήσεις ακόμη κι αν εκπληρωθούν οι στόχοι που έχουν θεσπίσει εδώ και χρόνια και κανένα κράτος δεν εφαρμόζει, θα συνεχίσει η υπερθέρμανση και το φαινόμενο του θερμοκηπίου απλά με μικρότερους ρυθμούς. Δεν γίνεται να περιμένεις λύσεις ή να εγκαλείς για τις ανεπάρκειές του αυτόν που γεννά το πρόβλημα. Πρέπει εσύ ο ίδιος, εσύ που πλήττεσαι να αφαιρέσεις την εξουσία από αυτόν που σε καταστρέφει. Αν δεν υπερασπιστούμε εμείς τον τόπο μας, δεν θα το κάνει κανείς. Όσο αναπτύσσεται το τέρας του καπιταλισμού, τόσο πιο αναγκαίος θα είναι ο αγώνας για γη και ελευθερία.
…”Πολύ, πολύ παλιά, στη γη του ονειροχρόνου υπήρχε μια όμορφη χώρα που ονομαζόταν Αλάρου. Στη χώρα αυτή κατοικούσε μια φυλή Αβοριγίνων που ονομάζονταν Νοουένα. Είχαν αφθονία τροφής, δικό τους τρόπο ζωής και ζούσαν ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι. Έζησαν πολλά φεγγάρια σε ειρηνική αρμονία με τη γη. Μετά, καθώς πέρασε ο καιρός, μια παράξενη ταραγμένη εποχή έφτασε στον τόπο. Η αρμονία με τη φύση διαταράχθηκε και κακά πνεύματα περπάτησαν τη γη, προκαλώντας κακά και δυστυχία”…
Απόσπασμα απ’ το βιβλίο “Η Μέρα που Σκοτείνιασε ο Ήλιος” της Τζόζεφιν Λούκασεν
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Ρουβίκωνας: Παρέμβαση στο σπίτι του διευθύνοντα συμβούλου του ΟΤΕ Μιχάλη Τσαμάζ (+ βίντεο)

Ο Όμιλος ΟΤΕ κατέχοντας την πρώτη θέση εταιριών τεχνολογίας, δε θα μπορούσε παρά να κατέχει μια περίοπτη θέση ανάμεσα στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα. Ο παρόν όμιλος είναι υπεύθυνος για το ξεζούμισμα και την υπερ-εκμετάλλευση του ανθρώπινου εργατικού δυναμικού, τα εργατικά «ατυχήματα» εν ώρα δουλειάς, την απόπειρα αλλαγής των Σ.Σ.Ε από τριετής σε μονοετής, τις πολλές και εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων που δεν δέχτηκαν να υπογράψουν την «εθελούσια» έξοδό τους έπειτα από εντολή της διοίκησης, την εργοδοτική αυθαιρεσία και την μείωση των μισθών πολλών εργαζομένων, κι όλα αυτά στο βωμό της εύκολης και γρήγορης καπιταλιστικής κερδοφορίας. 
Ενδεικτικά αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ του 2012-2018 η παραγωγικότητα των εργαζομένων του ΟΤΕ αυξήθηκε κατά 55%, την ίδια στιγμή που το μισθολογικό κόστος μειώθηκε κατά το ίδιο ποσοστό και με τους μεγαλομετόχους της εταιρίας να κάνουν δημόσιες δηλώσεις ότι τα κέρδη τους έχουν υπερτριπλασιαστεί (τα λειτουργικά κέρδη αυξήθηκαν κατά 88%). Είναι πασιφανές λοιπόν ότι η αύξηση της κερδοφορίας των αφεντικών και τα ζητούμενα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα είναι συνυφασμένα με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το χτύπημα σε εργασιακά δικαιώματα, ελευθερίες και κεκτημένα, την υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης, την έλλειψη προστατευτικών μέτρων και την μη τήρηση βασικών κανόνων ασφαλείας εκ μέρους της εργοδοσίας, την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και τον εκφοβισμό των συνδικαλιστών/ριων.
Από τον ΟΤΕ δε λείπουν βέβαια, και τα πολύ συχνά εργατικά ατυχήματα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΤΕ τα δηλωμένα εργατικά ατυχήματα για το 2018 ήταν 113! Αριθμός αρκετά μεγάλος, ο οποίος αποκρύπτεται πάντα από τα μέσα ενημέρωσης.Ένα ακόμη σοβαρό εργατικό ατύχημα συνέβη στο Κολωνάκι στις 5 Δεκέμβρη, όπου ο εργαζόμενος ήταν μόνος του και πεσμένος στο έδαφος για αρκετή ώρα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η ζωή του. Αυτό δεν θα είχε συμβεί αν ο ΟΤΕ δεν είχε σταματήσει να βγάζει στον δρόμο διπλά συνεργεία.ΟΙ διευθυντές όχι μόνο δεν εφαρμόζουν την εργατική νομοθεσία , αλλά και αδιαφορούν για τις ποινές που ρίχνει η επιθεώρηση εργασίας για τα μονομελή συνεργεία (που είναι ένας από τους κύριους λόγους των εργατικών ατυχημάτων), και όλα αυτά για να αυξήσουν τα κέρδη της DeutscheTelekom αλλά και για να τσιμπήσουν οι ίδιοι ένα πολύ καλό πρίμ. Πολλές φορές οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σκύβουν το κεφάλι αποφεύγοντας να ορθώσουν το ανάστημα τους και να καταθέσουν την εργατική μαρτυρία τους για τους επικίνδυνους και εξαντλητικούς όρους δουλειάς μπροστά στο ενδεχόμενο της εκδικητικής απόλυσης. Η εργοδοσία εκβιάζει τους εργαζόμενους ότι μπορούν να βρεθούν πολύ εύκολα διαθέσιμα φθηνά εργατικά χέρια (σύγχρονα σκλαβοπάζαρα), και εννοούν τις εργολαβικές εταιρείες όπως είναι η INTRAKAT, INTRACOM, ΑΚΤΩΡ. Αναδεικνύεται για πολλοστή φορά η τραγική υποβάθμιση στα ζητήματα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζόμενων καθημερινά στους χώρους εργασίας. 
Η διοίκηση του ΟΤΕ και ο Διευθύνοντας Σύμβουλος Μιχάλης Τσαμάζ είναι οι κύριοι υπεύθυνοι. Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την οικία του Κυρίου Μιχάλη Τσαμάζ , ενός ανθρώπου του οποίου ο μισθός από 1,48 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, που ήταν το 2018 ανέβηκε στα 1,62 εκατομμύρια ευρώ.
Στηρίζουμε την απεργία διαρκείας των εργαζομένων του ΟΤΕ, μια απεργία που υπό τον φόβο απώλειας διαφημίσεων τα ΜΜΕ θάβουν!Η πετυχημένη αυτή απεργία διανύει την τρίτη της εβδομάδα και διεκδικεί υπογραφή συλλογικής σύμβασης για όλους/ες, αύξηση μισθών και την άμεση ανάκληση των 5 απολυμένων εργαζομένων!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας
Υ.Γ.
ΟΡουβίκωνας ξεκινά μια σειρά συζητήσεων-εκδηλώσεων στις γειτονιές της Αθήνας. Σκοπός μας είναι να γίνουν συζητήσεις-εκδηλώσεις σε όλες τις περιοχές της Αθήνας. Η αρχή θα γίνει σε Κορυδαλλό στις 24/1 και Χαλάνδρι στις 31/1. Θέλουμε να έρθουμε σε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο πολιτικοποιημένο και μη. Επίσης επιδιώκουμε να οργανωθούν μαζί μας ακόμα περισσότεροι άνθρωποι της τάξης μας. Παράλληλα θα ξεκινήσει μια προσπάθεια ανοίγματος καινούριων χώρων-στεκιών της ομάδας. Ο πρώτος από αυτούς τους χώρους θα ανακοινωθεί μέχρι το τέλος του χειμώνα.

Αφίσα για την Αντικρατική Διαδήλωση της 18ης Γενάρη (Προσυγκέντρωση πλατεία Κάνιγγος 18.30)

Κάλεσμα σε Αντικρατική Διαδήλωση
Από το επίσημο ξέσπασμα της παγκόσμιας συστημικής κρίσης το 2007 και την εκδήλωση της στην ελλαδική επικράτεια με την μορφή της κρίσης χρέους, μια σειρά από κυβερνήσεις έρχονται ανακατεύοντας τις συνταγές καθεστωτικής διαχείρισης, μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενων ανακατατάξεων και μεταβολών που άλλοτε συνοδεύεται από γενικευμένη ανασφάλεια και ενίοτε από παροδικές κάμψεις “σταθερότητας”. Η εξισορρόπηση της κοινωνικής οργής μετά από 10 χρόνια μνημονίων και η προσπάθεια διάσωσης του συστήματος βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε κυβερνητικού σχηματισμού είτε προέρχεται από τα δεξιά, είτε τα αριστερά του πολιτικού χάρτη.
Μετά την έξοδο του ελληνικού κράτους στις κεφαλαιοαγορές και τη λήξη της τρίτης δανειακής σύμβασης, το πολιτικό σύστημα θριαμβολογεί για το «τέλος των μνημονίων» και προαναγγέλλει την έναρξη μιας νέας μεταβατικής περιόδου οικονομικής ανάπτυξης. Είτε με το εμπόριο αριστερής ελπίδας, είτε με το εμπόριο “ανάπτυξης και προσφοράς φοροελαφρύνσεων” της δεξιάς, το κράτος έχει συνέχεια. Πίσω από τα μηνύματα των πολιτικών ελίτ και των εκπροσώπων των αγορών για την “ανάκαμψη που έρχεται”, κρύβεται η πραγματικότητα της διαρκούς υποτίμησης και εκμετάλλευσης των ζωών μας από ένα σύστημα παραδομένο στην αβεβαιότητα και τις δομικές του αντιφάσεις.
Παρά τις κυρίαρχες μυθολογίες περί «μεταμνημονιακής περιόδου» και «εξόδου από την κρίση», όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής προχωρά προοδευτικά προς μια διευρυνόμενη δυστυχία. Οι γνωστές εικόνες στις ουρές του ΟΑΕΔ και τα ράντζα στους διαδρόμους των δημόσιων νοσοκομείων, η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων κι οι συντάξεις πείνας, τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα και τα συσσίτια των αστέγων, τα εκτοξευμένα ενοίκια λόγω airbnb και οι απόκληροι στους δρόμους της Αθήνας, τα χιλιοπληρωμένα μεταπτυχιακά κι οι υποστελεχωμένες σχολικές αίθουσες, οι φυλακές όπου συνωστίζονται απελπισμένοι/ες μικροπαραβάτισσες/ες κι οι αποθήκες ανθρώπινων ψυχών που περισσεύουν στα ψυχιατρικά άσυλα, η επισφαλής κι απλήρωτη εργασία, το καθεστώς εξαίρεσης των μεταναστών/τριων, τα εργατικά ατυχήματα στους χώρους δουλειάς και τα δωδεκάωρα μεροκάματα για «τυχερούς-ές», συνθέτουν το κοινωνικό πορτρέτο των ημερών μας. Κι ενώ η φτώχεια και η απελπισία για την κοινωνική βάση ολοένα και βαθαίνει, ο πλούτος της κυρίαρχης αστικής τάξης πολλαπλασιάζεται, με τα αφεντικά να μετατοπίζουν το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και του κόσμου που μοχθεί για επιβίωση.
Η ιστορική δέσμευση του κράτους, με όποιο προσωπείο κι αν μας συστήνεται, είναι η προάσπιση των συμφερόντων της κυρίαρχης οικονομικής τάξης με οποιοδήποτε κοινωνικό κόστος. Σαν θεσμός ταξικής κυριαρχίας, το κράτος είναι εγγενώς προορισμένο να νομοθετεί και να περιφρουρεί τα οικονομικά και πολιτικά προνόμια μιας αισχρής μειοψηφίας που καρπώνεται τον κοινωνικό πλούτο και να επιβάλλει την θέλησή της με ιδεολογικούς ή στρατιωτικούς όρους. Ταυτόχρονα, το κράτος είναι ο καταστροφέας κάθε αδιαμεσολάβητης δραστηριότητας που πηγάζει απ’ τα κάτω, είναι ο εγγυητήριος θεσμός υποδούλωσης και περιχαράκωσης της ανθρώπινης ελευθερίας. Κανένα κράτος ιστορικά δεν μπόρεσε να διασφαλίσει την ισότητα, αφού σε όλες του τις εκδοχές, αποτελεί μηχανισμό διαχωρισμένης εξουσίας, μηχανισμό ταξικά προσδιορισμένο.
Η διαδοχή των μοντέλων διαχείρισης στο πεδίο της διακυβέρνησης είναι μέρος της συστημικής ανανέωσης και αναδίπλωσης του κράτους. Οι νεοφιλελεύθερες ή σοσιαλδημοκρατικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των κυβερνήσεων, οι οποίες εκφράζουν τις ανά καιρούς τάσεις του κεφαλαίου, δεν μεταλλάσσουν την ιστορικά καθορισμένη ουσία του. Όπως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαδραμάτισε τον ιστορικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, αυτόν της ενσωμάτωσης και περιορισμού των αγώνων, προσφέροντας “ανάσες” στο σύστημα με την επιβολή επώδυνων μέτρων χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, έτσι και η δεξιά διακυβέρνηση αναλαμβάνει το ολοκληρωτικό ξεδίπλωμα της νεοφιλελεύθερης ατζέντας, πατώντας στο έδαφος της κοινωνικής ερήμου που της παρέδωσε η “κυβέρνηση της αριστεράς”. Μια διαδοχή “στρατηγικών” με τα αφεντικά κερδισμένα και την κοινωνική βάση λεηλατημένη.
Η αστυνομική/κατασταλτική εκστρατεία που διεξάγεται το τελευταίο διάστημα, επιχειρεί να ολοκληρώσει το χτύπημα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων: η καταστολή έρχεται να συνεχίσει την επίθεση στον κόσμο της βάσης που αγωνίζεται, διαδεχόμενη την τακτική της αφομοίωσης της προηγούμενης κυβέρνησης, με την απροκάλυπτη και δολοφονική βία των ξαμολημένων μπάτσων στους δρόμους, τα πανεπιστήμια και τους χώρους αγώνα. Στο έδαφος της ρητορικής της «εγκληματικότητας» και της προσχηματικής συσχέτισής της με αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, το δόγμα «νόμος και τάξη» καλλιεργείται συστηματικά προς ικανοποίηση ακροδεξιών και συντηρητικών ακροατηρίων, προδίδοντας παράλληλα το στρατηγικό αδιέξοδο της ΝΔ. Την ίδια στιγμή, η καθεστωτική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά μέσα από μιαν ατζέντα δικαιωμάτων, να δημιουργήσει νέους διαύλους με τα “κινήματα” και να αξιοποιήσει μελλοντικούς αγώνες για την κυβερνητική επαναφορά της.
Η κρατική καταστολή δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή με την αποκοπή από την ταξική της μήτρα ή ως μια ιδεολογική εμμονή της «κακιάς δεξιάς». Η κατασταλτική επίθεση των ημερών προλειαίνει το έδαφος για μια σαρωτική επίθεση στα προλεταριακά στρώματα. Είναι το όχημα επιθετικής αναδιάταξης του κεφαλαίου ενόψει ενός νέου επεισοδίου της κρίσης και της νέας μνημονιακής λαίλαπας που έρχεται και καλλιεργεί τον φόβο τόσο προς τις ήδη αγωνιζόμενες κοινωνικές δυνάμεις όσο και προς όσες ακόμη δεν έχουν συλλογικοποιηθεί ή βγει στο δρόμο αλλά συνιστούν δυνάμει σπίθα με το επερχόμενο κύμα φτωχοποίησης. Οι επιθέσεις σε εστίες αγώνα κι οι εκκενώσεις καταλήψεων, η αναδιάταξη κι αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα κι η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, οι διάχυτοι ξυλοδαρμοί κι οι συλλήψεις, τα “αναπτυξιακά” νομοσχέδια και η καταστρατήγηση των απεργιακών δικαιωμάτων σε συνέχιση του νόμου Αχτσιόγλου, είναι μόνον ο πρόλογος. Στους καιρούς που τείχη υψώνονται μέσα στις ίδιες μας τις πόλεις και ενώ η φύση λεηλατείται ασύστολα για την αύξηση της κερδοφορίας αυτών που κατέχουν τον πλούτο, στους καιρούς που ξαναχτίζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης για της γης τους κολασμένους, στους καιρούς που ο εθνικιστικός βούρκος βρίσκει ευκαιρίες να αναπτερώνεται, εκεί που κάθε λογής ναζιστικά σκουπίδια εκδηλώνουν το μισανθρωπικό τους μίσος, εκεί που το ελληνικός κράτος εξοπλίζεται για να λάβει τη μερίδα του λέοντος στην αναδιανομή του γεωπολιτικού χάρτη, ο εχθρός είναι εδώ: στην ίδια μας τη χώρα!
Απέναντι στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου, τις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις και το δόγμα «νόμος και τάξη», να συνδέσουμε τους αγώνες του σήμερα και τις κοινωνικές εξεγέρσεις σε όλα τα σημεία της γης με την ευρύτερη επαναστατική προοπτική και το πρόταγμα για ένα επαναστατικό κοινωνικό μετασχηματισμό. Απέναντι στην απειλή της ίδιας της κοινωνικής επιβίωσης, να αναλάβουμε το ιστορικό καθήκον μέσα από την οργανωμένη και μαχητική μας αντίσταση για την δημιουργία ενός κόσμου σύμφωνα με τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όνειρά μας. Έχοντας ως κεντρικό στόχο και προοπτική την οικοδόμηση μιας αταξικής και ακρατικής κοινωνίας, μόνο μέσα από την στρατηγική κατεύθυνση των αγώνων προς μια κοινωνική επανάσταση μπορούμε να νοηματοδοτήσουμε τις αντιστάσεις του σήμερα. Στο δρόμο της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας, ας ξεχυθούμε στους δρόμους…
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Σάββατο 18 Γενάρη 18.30. Προσυγκέντρωση πλατεία Κάνιγγος
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ
Πέμπτη 9 Γενάρη 18.00. Μετρό Θησείο
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ