Παρασκευή 1/2 στις 20:00 στο ΕΜΠ συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σ.Χριστοδούλου

Καλούμε την Παρασκευή 1η Φεβρουαρίου και ώρα 20:00 στο Πολυτεχνείο ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον κοινωνικό κρατούμενο και απεργό πείνας, από 14.1, Σ.Χριστοδούλου

Στην συνέλευση θα συζητηθούν δράσεις αλληλεγγύης για τον απεργό. Η απεργία πείνας αποτελεί για τον κοινωνικό κρατούμενο Σ.Χριστοδούλου μια συγκρουσιακή στιγμή με το πολιτικό και δικαστικό κατεστημένο μέσα σε μια ευρύτερη διαδρομή ανυποταξίας που συνεχίζει να πορεύεται. Διεκδικεί τα αυτονόητα. την εφαρμογή των νόμων που το ίδιο το σύστημα θεσπίζει. Εφαρμογή που θα του επιτρέψει ,μέσω της συγχώνευσης ποινών, την συντόμευση της αποφυλάκισης του σε αντίθεση με την μεθοδευμένη προσπάθεια που επιχειρείται από τους διώκτες του για την παραδειγματική εξόντωση του στα κάτεργα του "σωφρονισμού".

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων του απεργού πέινας Σπύρου Χριστοδούλου

Σπύρο γερά ως τη λευτεριά

Συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπύρο Χριστοδούλου

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Σπ. Χριστοδούλου

Η συνέλευση Θεσσαλονίκης του Ταμείου αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών καλεί σε ανοιχτή συνέλευση για συνδιοργάνωση προπαγανδιστικής πορείας την Παρασκευή 1/2 στις 17.00 στο φουαγιέ της ΣΘΕ ΑΠΘ.

Ακολουθεί το κείμενο της πανελλαδικής δομής:

Απ'τις 14/1 ο κοινωνικός κρατούμενος Σπ.Χριστοδούλου βρίσκεται σε απεργία πείνας, διεκδικώντας τη συγχώνευση των ποινών του με τα χρόνια που είχε εκτίσει πριν οδηγηθεί στην φυγοδικία, μια συγχώνευση που δικαιούται βάσει του ποινικού κώδικα. Οι δικαστικές αυθαιρεσίες δυστυχώς αποτελούν μια ζοφερή πραγματικότητα για το σύνολο των φυλακισμένων στις ελληνικές φυλακές. Τα συμβούλια των φυλακών αλλά και οι εισαγγελείς που αναλαμβάνουν τις εκάστοτε υποθέσεις λειτουργούν, σχεδόν πάντα, με μοναδικό τους κριτήριο την "ταυτότητα" του κρατουμένου. Κάτι που σημαίνει ότι η ερμηνεία στο "γράμμα του νόμου" συνάδει φυσικά με την υπερεξουσία των δικαστικών, οι οποίοι τηρώντας τον πολιτικό/κοινωνικό τους ρόλο στοχεύουν στην εξόντωση κάθε ανθρώπου που σηκώνει το ανάστημα του. Ο Σπύρος Χριστοδούλου είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που επί χρόνια έχει αποδείξει ότι βρίσκεται έμπρακτα απέναντι στο κράτος και τους σωφρονιστικούς του μηχανισμούς. Έχει αποδείξει με την πορεία του ότι στέκεται συνειδητά απέναντι σε ένα σύστημα εξαθλίωσης, ένα σύστημα που του επιφύλασσε πολλά χρόνια εγκλεισμού και επιδιώκει την τελική του εξόντωση.Ο εισαγγελέας Δράκος έχει άμεση ευθύνη για την κατάσταση της υγείας του Σπύρου.

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ -ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων καιδιωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Παρέμβαση στο Γεωπονικό Αθήνας για την απεργία πείνας του Σπύρου Χριστοδούλου

(Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στη σχολή ώστε να γνωστοποιηθεί στη φοιτητική κοινότητα ο αγώνας του απεργού πείνας Σπύρου Χριστοδούλου αλλά και για να ανοίξει συνολικότερα το ζήτημα των πολιτικών κρατουμένων.)

Στις 14/1/19 ο αναρχικός Σπύρος Χριστοδούλου ξεκίνησε απεργία πείνας στις φυλακές Λάρισας με αίτημα την συγχώνευση των ποινών του. Κάτι που καταχρηστικά του στερείται, παραβιάζοντας οι ίδιοι τους νόμους τους (άρθρο 107 και 101). Το ρόλο του δήμιου έχει αναλάβει ο εισαγγελέας εφετών Δράκος, γνωστός για τις μεθοδεύσεις εναντίον πολιτικών κρατουμένων. Οι δικαστικοί μηχανισμοί του κράτους δείχνουν την εκδικητικότητά τους σε αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην εξουσία.

Η σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο, με οποιοδήποτε τρόπο, έχει πολλές φορές σαν αποτέλεσμα διώξεις και φυλακίσεις των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Μέσα από την καταστολή, το κράτος προσπαθεί να σπείρει τον τρόμο θέτοντας το δίλημμα υποταγή ή εγκλεισμός. Αυτό επίσης προσπαθεί να επιτευχθεί με την στοχοποίηση των πολιτικών κρατουμένων θέλοντας να παραδειγματίσει όσους σκεφτούν να αμφισβητήσουν τη δύναμή του. Οι πολιτικοί κρατούμενοι παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ (πάντοτε μέσω κρατικής εντολής) άλλοτε σαν τρομοκράτες και άλλοτε σαν απλοί εγκληματίες, αποκρύπτοντας την πολιτική σημασία της δράσης τους, με σκοπό να τους απομονώσουν από το κοινωνικό σύνολο. Ως ανάχωμα στην απονοηματοδότηση τους έρχεται η αλληλεγγύη αναδεικνύοντας οτι οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι κομμάτι του ευρύτερου αναρχικού κινήματος, το οποίο στοχεύει στην κατάρριψη κάθε εξουσίας και στη δημιουργία μιας πραγματικά ελεύθερης κοινωνίας.

Η ακεραιότητα του κράτους διαφυλάσσεται από τους νόμους, οι οποίοι επιβάλλονται στο κοινωνικό σύνολο. Οι νόμοι έρχονται να επισφραγίσουν την ανισότητα και την αντίθεση ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους. Όποιοι δεν τους ακολουθούν βρίσκονται αντιμέτωποι με την καταστολή των μπάτσων και έπειτα με τη δικαστική μαφία. Έτσι, διαρκώς γίνεται προσπάθεια να χτιστεί το προφίλ του εγκληματία κατά το οποίο ευθύνεται αποκλειστικά το κάθε υποκείμενο αποκρύβοντας την πραγματική αιτία που οδηγεί στις παραβατικές συμπεριφορές, η οποία είναι ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης που γεννά τη φτώχεια και την ανισότητα.

Ως έσχατο εργαλείο πειθάρχησης χρησιμοποιείται η φυλάκιση. Αν και παρουσιάζεται ως σωφρονισμός, στην πραγματικότητα είναι μία στείρα εκδικητικότητα. Άνθρωποι στοιβάζονται στα στενά κελιά των φυλακών στερούμενοι το στοιχειώδες δικαίωμά τους για ζωή. Ειδικότερα, σε καθεστώς εξαίρεσης βρίσκονται οι πολιτικοί κρατούμενοι στους οποίους επιβάλλονται εξοντωτικές ποινές σε αντίθεση με τα μεγαλοαφεντικά που αθωώνονται ή καταδικάζονται με τις μικρότερες ποινές. Αυτό αναδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα της αστικής δικαιoσύνης που σαν τα φίδια δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους.

Είναι προφανές οτι σε έναν κόσμο χωρίς ιδιοκτησία, ταξική διαστρωμάτωση, εξουσία, ανταγωνισμό, σεξισμό, δεν θα υπήρχε κοινωνικός κανιβαλισμός και εξουσιαστική επιβολή. Ο νόμος είναι αυτός που γεννά το έγκλημα και η ιδιοκτησία την κλοπή. Οι φυλακές ως προπύργιο του φόβου και της τιμωρίας πρέπει να καταστραφούν και αυτό μπορεί να γίνει μόνο στα πλαίσια της επαναστατικής διαδικασίας που θα καταργήσει το κράτος και το κεφάλαιο. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι σάρκα από τη σάρκα του αναρχικού κινήματος γι’ αυτό και η αλληλεγγύη είναι ένας τρόπος σύνδεσης του αγώνα των μέσα με τους έξω.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αυτοοργανωμένο Στέκι Γεωπονικού

stekigewponikou.espivblogs.net

Ρουβίκωνας: Κείμενο και βίντεο απο την παρέμβαση στην ομιλία Σύριζα στο Αιγάλεω

Κείμενο και βίντεο απο την παρέμβαση στην ομιλία Σύριζα στο Αιγάλεω για τα 4 χρόνια διακυβέρνησης

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΡΙΖΑ – ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ

Πάνε τέσσερα χρόνια από τότε που η ΝΔ λάνσαρε τον όρο της “αριστερής παρένθεσης” και τελικά αποδείχτηκε ότι ούτε αριστερή ήτανε, ουτε παρένθεση. Αντίθετα με τις προσδοκίες της δεξιάς , ο Σύριζα αποδείχτηκε ανθεκτικότερος από αυτό που περίμεναν οι πολιτικοί του αντίπαλοι και στην πορεία του μέχρι σήμερα πέρασε από πολλά στάδια. Από αυτό της ελπίδας των πρώτων μηνών, τουλάχιστον για ενα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού, ακολούθησε η απογοήτευση μετά την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος και αμέσως μετά η παγωμάρα, όταν ο Σύριζα έδειξε πλέον το πραγματικό του πρόσωπο.

Μετά το ξεσκαρτάρισμα στο εσωτερικό του κόμματος και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, είχαν μπει όλα στη θέση τους: σε περιβάλλον κινηματικής ύφεσης και απαλλαγμένοι απο τα “ακραία στοιχεία” που χαλούσαν τη σούπα, οι νεοφιλελεύθεροι του Σύριζα τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα. Επέβαλλαν αμέτρητες περικοπές συντάξεων και ξεπούλησαν τεράστια κομμάτια του κοινωνικού πλούτου έναντι πινακίου φακής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πώληση του ΟΣΕ για ένα ποσό που παλιότερα θα αντιστοιχούσε μόνο στη μίζα.

Ταυτόχρονα, ο Σύριζα προσπάθησε και εν μέρει κατάφερε να δημιουργήσει σχέσεις με την εγχώρια αστική τάξη. Έχτισε σχέσεις με τα “τζάκια” και προσπάθησε να δημιουργήσει καινούρια. Μέσω των σχέσεων αυτών πέτυχε νέες επενδύσεις ή την ολοκλήρωση προγενέστερων. Ενίοτε, η στρατηγική συμμαχία του Σύριζα με το κεφάλαιο τον ανάγκαζε να χρησιμοποιεί δεξιού τύπου καταστολή απέναντι σε κοινωνίες που αγωνίζονται για το δικαίωμα τους να ζούν και τα βάζουν με μεγαθήρια. Οι κοινωνίες των Σκουριών, της Λευκίμμης και του Βόλου ξερούν πολύ καλά τι θα πει ξύλο από αριστερά ΜΑΤ για τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και των πολυεθνικών.

Παράλληλα, μετά την προσγείωση του στην πραγματικότητα, ο Σύριζα κατάφερε να πετύχει ανακωχή ή ακόμα και να συμμαχήσει με τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που μέχρι πρότινος τον απεχθάνονταν ή και τον λοιδορούσαν. Για να το πετύχει αυτό αναγκάστηκε να γλύψει εκεί που μέχρι πρότινος έφτυνε. Στο εσωτερικό είδαμε πρώην άθεους να σταυροκοπιούνται και να χαριεντίζονται με ένα από τα πιό αισχρά κομμάτια της άρχουσας τάξης, αυτό των μεγαλοκληρικών των σκανδάλων και της προκλητικής χλιδής και πολυτέλειας. Αντίστοιχα, στο εξωτερικό τον είδαμε να συνάπτει στρατηγικές συμμαχίες με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου ενώ στο όνομα των γεωστρατηγικών επιταγών της εποχής δε δίστασε να χαριεντιστεί ακόμα και με ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων, όπως ο Σίσι της Αιγύπτου και ο Ερντογάν της Τουρκίας, άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία.

Αντί για διεθνής ταραξίας λοιπόν, η κυβέρνηση του Σύριζα κατάντησε ο πιο καλός ο μαθητής των “εταίρων” μας, γεγονός που συνοδευόταν κατα καιρούς από εγκωμιαστικά σχόλια για το πόση πρόοδος έχει επιτευχθεί και πόσο καλά εφαρμόζεται το πρόγραμμα. Δυστυχώς για όλους μας, η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη. Η ανεργία εξακολουθεί να τσακίζει τόσο τη νέα γενιά που βγήκε στην αγορά εργασίας την εποχή των μνημονίων όσο και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που, ένα βήμα πριν από τη σύνταξη, είδαν τον εφιάλτη της απώλειας της εργασίας τους να ανατρέπει τη ζωή τους.

Η πλασματική βελτίωση των δεικτών πασχίζει αλλά δεν καταφέρνει να κρύψει την πραγματική εικόνα της κοινωνίας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθωποι απασχολούνται σε δουλειές του τίποτα, εργαζόμενοι “μιας χρήσης” καλύπτουν εποχικές ανάγκες και αμείβονται με μισθούς των 200 και των 300 ευρώ το μήνα, οι διακοπές ρεύματος και νερού ανέρχονται σε κάμποσες εκατοντάδες τη μέρα, ενώ οι κατασχέσεις σπιτιών και οι πλειστηριασμοί προχωρούν πλέον κανονικά και καταστρέφουν χιλιάδες ζωές κάθε μήνα στο όνομα της εξυγίανσης των τραπεζικών ισολογισμών. Παράλληλα, καλά κρατεί ο πόλεμος ενάντια σε καστανάδες, πλανόδιους μουσικούς, και καθαρίστριες που πλαστογράφησαν ένα απολυτήριο δημοτικού, ενώ οι εξαγγελίες για κάθαρση και πάταξη της διαφθοράς έμειναν για μία ακόμα φορά απατηλές υποσχέσεις, όπως απατηλές υποσχέσεις έμειναν τόσο οι προεκλογικές εξαγγελίες για επενδύσεις σε αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα όσο και οι υποσχέσεις που δόθηκαν μετά τις καταστροφές στο Μάτι και τη Μάνδρα. Την εικόνα του αίσχους έρχονται να συμπληρώσουν οι συνθήκες κόλασης που επικρατούν στη Μόρια και στα υπόλοιπα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, με την πληθώρα των κρατικοδίαιτων ΜΚΟ που μασουλάνε έναν πακτωλό εκατομμυρίων από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών Τσίπρας και Ζάεφ “έλυσαν” το μακεδονικό ζήτημα ικανοποιώντας τις προσταγές του ΝΑΤΟ και εξαγριώνοντας τους εθνικιστές και τους πολεμοκάπηλους και στις δύο πλευρές των συνόρων. Επιπλέον, με μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις στην Ευρώπη, οι φιλόδοξοι ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της Αμερικής με τη βοήθεια του Τσίπρα θέτουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των Βαλκανίων και δηλώνουν στη Ρωσία ότι ένα ακόμα προπύργιο της στην ανατολική Ευρώπη είναι υπό τον έλεγχό τους. Όλα αυτά με τις πλάτες των φίλων τους του πολυεθνικού πυλώνα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων Halliburn. Αυτόματα λοιπόν με τη συμφωνία των Πρεσπών, ο Τζίμι Κάρτερ της Ελλάδας, έστρωσε το κόκκινο χαλί, όχι μόνο για τις ιμπεριαλιστικές τεχνικές χωροταξικού ελέγχου του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αλλά και για έναν από τους πρωταγωνιστές στην καταστροφή του περιβάλλοντος, τη Halliburn.

Η πραγματικότητα είναι ότι σήμερα, 4 χρόνια μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το Σύριζα η ελληνική κοινωνία είναι φτωχότερη και με χειρότερες προοπτικές. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Σύριζα έχει κατ’ανάγκη χαμένες τις επικείμενες εκλογές, καθώς έχει την τύχη να έχει απέναντί του την ανικανότερη αντιπολίτευση όλων των εποχών: τη ΝΔ που βρωμάει και ζέχνει σκάνδαλα και διαφθορά από όπου και να την πιάσεις, το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ που πλέον παραπαίει, τους ναζί, διάφορα ανεμομαζώματα που σκόρπισαν ή αναμένεται να σκορπίσουν σύντομα και το παλιό καλό ΚΚΕ που έχει βολευτεί μια χαρά στην υπάρχουσα κατάσταση και εξαντλεί την «επαναστατικότητα» του σε κούφιες κορώνες περί επαναστάσεων που δε θα σπάσουν ούτε ένα τζάμι.

Στις επερχόμενες εκλογές θα δούμε να παίζεται για πολλοστή φορά το ίδιο ανούσιο παιχνίδι. Εκπρόσωποι κομμάτων με πανομοιότυπη πολιτική να ωρύονται στα παράθυρα της τηλεόρασης, προσπαθώντας να κρύψουν την γύμνια του βασιλιά και να πείσουν ότι οι πολιτικές τους είναι κάτι το διαφορετικό. Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η επόμενη μέρα δε μπορεί παρά να είναι χειρότερη. Οι εκλογές είναι το μέσο νομιμοποίησης της κρατικής παντοδυναμίας πάνω στις ζωές μας. Η αυτοοργάνωση είναι η μόνη λύση προς την ατομική και συλλογική ελευθερία. Να συμμετέχουμε σε λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, να μπούμε σε άδεια σπίτια και κτίρια, να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, να σπάσουμε την ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, απέχοντας ενεργητικά από το στημένο εκλογικό παιχνίδι της αστικής δημοκρατίας.

ΟΥΤΕ ΛΕΥΚΟ, ΟΥΤΕ ΑΚΥΡΟ

ΑΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Κάλεσμα στην Πανεκπαιδευτική πορεία 1/2 [Θεσσαλονίκη]

Παρασκευή 1/2 καλούμε στην πανεκπαιδευτική πορεία στις 13:30 στο άγαλμα Βενιζέλου.

Μέσα σ ένα κλίμα εθνικιστικού παροξυσμού, όπως το βιώσαμε με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, βλέπουμε να θρέφονται, μέσα σ όλα, και μαθητικές εθνικιστικές καταλήψεις. Μάλιστα έχουν καλεστεί ακόμα κι αυτή τη βδομάδα καταλήψεις που αφορούν την Μακεδονία. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, καθώς την ίδια στιγμή το Υπουργείο Παιδείας φέρνει ένα νέο νομοσχέδιο που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς ακόμα παραπάνω, μεταμορφώνει την εκπαίδευση κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα και αποκλείει μαθητ(ρι)ές από την δευτεροβάθμια ακόμα και από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Βλέπουμε επίσης τους/τις εκπαιδευτικούς μας, και κυρίως τους/τις αναπληρωτ(ρι)ές να δέχονται επίθεση από την κυβερνητική πολιτική, φέρνοντας τους σε εξουθενωτικά σημεία. Την ίδια στιγμή λοιπόν που όλη η εκπαίδευση δέχεται επίθεση, και αποδυναμώνεται θέτοντας την σε πλαίσια ελεύθερης αγοράς και κοινωνικής εξουθένωσης, οι μαθητ(ρι)ές βρισκόμαστε αδύναμοι/ες απέναντι στις συνθήκες που επικρατούν, καθώς αποπροσανατολιζόμαστε από τον αγώνα μας για μια παιδεία που μας αξίζει, για ένα σχολείο που να μορφώνει κι όχι να εξοντώνει.

Εμείς ως αναρχικοί/ες μαθητ(ρι)ες επιλέγουμε να καταδείξουμε τόσο τα προβλήματα που φέρνει το νέο νομοσχέδιο αλλά και τα προβλήματα που υπήρχαν ήδη στην εκπαίδευση όσο και να συνολικοποιήσουμε τον αγώνα μας για ζωή με αξιοπρέπεια. Μένουμε πιστοί/ες στην απόφαση μας, να διεκδικήσουμε τις αληθινές μας ανάγκες, να παλέψουμε για μόρφωση και πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλους/ες καθώς επίσης στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες απέναντι στους καθηγητ(ρι)ές μας, και θα παλέψουμε στο πλάι τους. Να δομήσουμε ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών, εκπαιδευτικών για την διεκδίκηση των όσων μας αξίζουν.Να οργανώσουμε τις κοινωνικές αντιστάσεις μέσα από τα σχολεία, τις σχολές, τις γειτονιές, τους χώρους εργασίας και να διεκδικήσουμε ότι μας αξίζει.

Ούτε βήμα πίσω στις διεκδικήσεις μας.

Κανένας άλλος κόσμος δεν είναι εφικτός όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός

Μαθητική αντίσταση σε όλα τα σχολεία οργάνωση και αγώνας για την αναρχία.

Αναρχική Μαθητική Ομάδα Αταξία

Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Σπύρο Χριστοδούλου

Ο Σπύρος Χριστουδούλου έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 14/1, απαιτώντας να συγχωνευτούν οι ποινές του, όπως άλλωστε ορίζουν τα άρθρα 101 και 107 του ποινικού κώδικα, ώστε να μπορέσει σύντομα να αποφυλακιστεί. Αυτή τη στιγμή κρατείται στις φυλακές Λάρισας, εκτίοντας ποινές που αφορούν ληστείες τραπεζών, για τις οποίες δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να τον ενοχοποιούν ποινικά.

Το 2016 κατηγορήθηκε, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ότι το 2007 κατά τη διάρκειά της άδειάς του συμμετείχε σε ληστεία στο Ναύπλιο, γι’ αυτό και του επιβλήθηκε η ποινή της κάθειρξης για 10 χρόνια. Βάσει των άρθρων 101 και 107 του ποινικού κώδικα ορίζεται η συγχώνευση των ποινών στην περίπτωση που τελεστεί αδίκημα, ενώ ο κατηγορούμενος βρίσκεται σε καθεστώς κράτησης. Σε αυτό το σημείο επενέβη καθοριστικά ο εισαγγελέας εφετών Περικλής Δράκος, ο οποίος κουβαλά στις πλάτες του ένα ολόκληρο ιστορικό εκδικητικών διώξεων αναρχικών, για να αιτηθεί την καταχρηστική υπαγωγή του Σπύρου Χριστοδούλου στις ποινικές διατάξεις του άρθρου 108, που επιτάσσει την αθροιστική έκτιση των ποινών, άρα καταστρατηγεί στη συγκεκριμένη περίπτωση το δικαίωμα του κρατούμενου να εκτίσει κατά συγχώνευση τις ποινές του. Έπειτα, τη σκυτάλη παρέλαβε ο εισαγγελέας εφετών Αθηνών, Χαράλαμπος Τζώνης, ο οποίος απέρριψε την τελευταία αίτηση συγχώνευσης των ποινών που κατέθεσε την προηγούμενη εβδομάδα η δικηγόρος του Σπύρου Χριστοδούλου, με την ίδια ακριβώς αυθαίρετη αιτιολογία που επικαλέστηκε και ο προκάτοχός του. Την ίδια στιγμή, η σοβαρά κλονισμένη υγεία του Σπύρου Χριστοδούλου δε φαίνεται να απασχολεί καθόλου τα ανώτατα δικαστικά επιτελεία, που σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στη φυσική εξόντωση του κρατούμενου, την οποία εντείνουν και παρατείνουν με την άρνησή τους να ικανοποιήσουν τα αιτήματα της απεργίας πείνας, υλοποιώντας πιστά τις επιταγές της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους. Αυτή η τροπή στην υπόθεση του κρατούμενου αγωνιστή Σπύρου Χριστοδούλου αντανακλά τη στρατηγική επιχείρηση των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους να κάμψουν το αλύγιστο φρόνημα όσων αρνούνται να υποταχτούν και να αποδεχτούν σιωπηλά και μοιρολατρικά τη βαρβαρότητα και την ισοπεδωτική κυριαρχία του κράτους πάνω στα άκληρα και τα απόκληρα στρώματα του κοινωνικού συνόλου.

Η περίπτωση του Σπύρου Χριστοδούλου αφορά την απτή εφαρμογή, για ακόμη μια φορά, μιας συνθήκης εξαίρεσης από τους κρατικούς μηχανισμούς. Το ίδιο το νομικό πλαίσιο της αστικής δικαιοσύνης αυτοαναιρείται και αναπλάθεται με τέτοιον τρόπο, ώστε το κράτος να εκδικηθεί αυτόν που στέκει απέναντί του.

Τα παραμύθια περί της προοδευτικής αριστεράς, της φαινομενικής υπέρμαχου των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού, είναι «ιστορίες για αγρίους», που πλέον δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τον θεσμικό ρόλο που επιτελεί ο εκάστοτε διαχειριστής της κρατικής εξουσίας, είτε είναι δεξιών καταβολών, είτε αριστερών. Αυτοί που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, οι κάθε λογής κρατιστές, θα μας βρίσκουν διαρκώς απέναντί τους, όσο χτυπούν ανελέητα τον κόσμο του αγώνα, όσο συνεχίζουν να λεηλατούν την κοινωνική πλειοψηφία, όσο συνεχίζει να υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι φυλακές είναι τα κολαστήρια της αστικής δημοκρατίας. Είναι οι τόποι όπου η βία και η επιβολή του κυρίαρχου συστήματος αποτελούν καθημερινότητα για τους έγκλειστους. Είναι οι αποθήκες στις οποίες σωρεύονται όσοι περισσεύουν από τον παραγωγικό σχεδιασμό του κεφαλαίου, καθώς και αγωνιστές που αντιπαρατίθενται με την κυριαρχία, με σκοπό την ανατροπή της. Στις φυλακές, εντείνονται οι μεθοδευμένες διαδικασίες πειθάρχησης, υπακοής και εμπέδωσης των κυρίαρχων κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων. Επιχειρείται η βίαιη -άλλοτε με τη χρήση ψυχολογικής και άλλοτε με τη χρήση φυσικής βίας- απόσπαση της συναίνεσης των φυλακισμένων στην τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Οι φυλακές είναι το δοκιμαστικό περιβάλλον του κρατικού αυταρχισμού. Το κράτος και το υπηρετικό προσωπικό του, που στελεχώνει τα επιτελεία των φυλακών, κόβουν και ράβουν κατά το εξουσιαστικό δοκούν, μακριά από τα δημόσια φώτα και την προσοχή του λοιπού κοινωνικού σώματος. Ταυτόχρονα, όμως, οι φυλακές στοχεύουν και στο να εκφοβίζουν τους εκτός των τειχών. Τους δείχνουν τι τους περιμένει αν σκεφτούν να τα βάλουν με το κράτος, το κεφάλαιο και τους επικουρικούς μηχανισμούς τους.

Εκεί όπου η ανθρωπινότητα ισοπεδώνεται, εκεί, στις κάθε λογής φυλακές, είναι που κλείνουν για τα καλά οι κουρτίνες της αστικής δημοκρατίας• εκεί είναι που εφαρμόζεται με τον πιο εφιαλτικό τρόπο η Εξουσία• εκεί κάνει ωμή επίδειξη δύναμης το κράτος• εκεί τα κάγκελα της φυλακής ποτίζονται ενίοτε με αίμα.

Τα δικαιώματα των κρατουμένων δε χαρίστηκαν από το κράτος. Είναι κτήμα πολλών και μακρόχρονων αγώνων, πρώτα απ’ όλα των ίδιων των φυλακισμένων και έπειτα του κινήματος αλληλεγγύης. Η υπόθεση του Σπύρου Χριστοδούλου, λοιπόν, αφορά το σύνολο των από τα κάτω. Η περαιτέρω επικράτηση του κρατικού και σωφρονιστικού αυταρχισμού θα σημάνει τη χάραξη μιας αρνητικής παρακαταθήκης για το σύνολο της κοινωνικής βάσης και πρώτα απ’ όλα για τους ίδιους τους φυλακισμένους, και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση.

Η αλληλεγγύη είναι το ισχυρότερο όπλο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων στον αγώνα τους ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Να απαντήσουμε, λοιπόν, με κοινούς αγώνες εντός και εκτός των τειχών ενάντια στον κρατικό και σωφρονιστικό δεσποτισμό. Να οξύνουμε τη σύγκρουση ενάντια στον επελαύνοντα κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό, ενάντια στη σκλήρυνση της καταστολής και των συνθηκών εγκλεισμού.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ (ΑΠΟ 14/1) ΣΠΥΡΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΤΟΥ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης – μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας

lib_thess@hotmail.com

libertasalonica.wordpress.com

* Ως μια ελάχιστη συμβολική κίνηση, αναρτήσαμε στην Καμάρα πανό αλληλεγγύης στον αγώνα του απεργού πείνας Σπύρου Χριστοδούλου.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

Οι μεθοδεύσεις για τη βίαιη εκκένωση της κατάληψης Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, με βάση συμφωνία παραχώρησης του κτηρίου από το Δήμο Θέρμης –ιδιοκτήτη του χώρου- στον ΟΚΑΝΑ με σκοπό να μετατραπεί σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας για τοξικοεξαρτημένους, αποτελούν μία ακόμα ευθεία κατασταλτική απειλή εναντίον του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού αγώνα και εναντίον συνολικά των από τα κάτω κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η αριστερή πολιτική διαχείριση επιχειρεί να αποσπάσει νομιμοποίηση για τη σχεδιαζόμενη καταστολή της αναρχικής κατάληψης Μundo Νuevo, προβάλλοντας τη δήθεν κοινωφελή αξιοποίηση του κτηρίου. Έτσι, την ίδια στιγμή που κρατικοί μηχανισμοί υποθάλπουν τη δράση των ναρκομαφιών, υποβαθμίζουν τις υπάρχουσες δομές απεξάρτησης και σπρώχνουν την πλειοψηφία των τοξικοεξαρτημένων ανθρώπων στο κοινωνικό περιθώριο, τα αστυνομικά και κυβερνητικά επιτελεία σχεδιάζουν την καταστολή ενός ελευθεριακού, πολιτικού και κοινωνικού κέντρου αγώνα, ενός χώρου συλλογικοποίησης και πολιτικοποίησης των αγωνιζόμενων και της νεολαίας.

Στεκόμαστε ενάντια στη συνολική επίθεση του κράτους και των αφεντικών στην κοινωνία, στην προσπάθεια εκφασισμού και διάχυσης του κοινωνικού κανιβαλισμού, στις παρακρατικές φασιστικές επιθέσεις και στην κρατική καταστολή όλων όσοι δεν πειθαρχούν στα κελεύσματα για κοινωνική ειρήνευση και ταξική συνεργασία. Να αντιτάξουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη και να οργανώσουμε από τα κάτω την αντεπίθεση μας κόντρα στην ανάθεση, τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και αγώνες, ως αναχώματα στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, ως αναπόσπαστα σημεία αναφοράς του αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, του αγώνα για μια κοινωνία Ισότητας, Αλληλεγγύης, Ελευθερίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ!

Συγκέντρωση αλληλεγγύης

Πέμπτη 7/2 σταθμός ΗΣΑΠ «Θησείο», 17.30

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37, Α.Φ.Σ «Αροδαμός», Αναρχικό- Αντιεξουσιαστικό Στέκι «Αντίπνοια», Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών & Κομμουνιστών)

ΑΤΙΤΛΟ

Κάθομαι πάνω στην μικρή και άβολη καρέκλα μου,
Μπροστά σ’ ένα παλιό, ξύλινο γραφείο,
Κάτω από μια λάμπα κακόγουστη
Που βγάζει ένα κίτρινο φως,
Και περιμένω –
Μη με ρωτάς τι, δεν ξέρω,
Ίσως να γίνει κάτι,
Ίσως απλά να σηκωθώ,
Ή ίσως και να πέσω,
ανήμπορος, πάνω στο βρώμικο, χοντρό χαλί μου.

Εγώ είμαι,
Δεν ξέρω αν με θυμάσαι,
Έχει περάσει καιρός,
Μα αν με θυμάσαι
Βοήθησε με,
Γιατί έχω αρχίσει
Και χάνομαι μέσα σ’ αυτό το άδειο μέρος.
Ναι, το ξέρω,
Δεν είναι καινούριο αυτό για μένα,
Ακούγεται λες και το χω πει χίλιες φορές,
Μπορεί και παραπάνω,
Μα, πίστεψε με,
Αυτή τη φορά είναι αλλιώς.
Αλήθεια.
Μη με ρωτάς πως και γιατί,
Δε μπορώ να σου απαντήσω,
Τουλάχιστον όχι απ’ το τηλέφωνο.
Πρέπει να ρθεις από δω,
Πρέπει να σε δω.
Άκου με,
Τα πράγματα είναι διαφορετικά αυτή τη φορά,
Δεν είναι όπως πάντα.
Όχι,
Δεν ξέρω,
Δε μπορώ να βρω τις λέξεις.
Πρέπει… καλά…
Εντάξει…
Ναι. Να μιλήσουμε.
Γεια.
Μη με ξεχάσεις…

Δεν έχω ιδέα, μα το Θεό.
Δεν ξέρω, δεν ξέρω
Τίποτα.
Πνίγομαι μέσα στον ίδιο τον καπνό μου.
Δε χάνομαι,
Έχω ήδη χαθεί.
Δεν ξαναπαίρνω τηλέφωνο.
Να με πάρεις εσύ.

Εγώ;
Κάποτε, λες, ήμουνα έξυπνος,
Είχα μυαλό που έκοβε,
Μάτια που γυαλίζαν,
Με μια φλόγα μέσα τους να καίει,
Μια φλόγα που όλο και δυνάμωνε
Και που μια μέρα θα γινόταν πυρκαγιά
Και θα καιγε ολόκληρο το σύμπαν.
Τώρα, λες, έχω αλλάξει.
Ναι, αυτό προσπαθούσα να σου πω.
Όχι, δεν εννοείς αυτό, ξέρω,
Πάει πολύς καιρός τώρα
Που δεν είμαι αυτό που ήμουνα,
Που αφέθηκα να κυλιστώ στη λάσπη,
Να γίνω σαν τους άλλους,
Χοίρος που τρώει μαργαριτάρια,
Ανόητος που εκπορνεύει τριαντάφυλλα,
Φύλλο που ξεραίνεται, το παίρνει ο αέρας
Και πέφτει στην αυλή.
Μα κάνεις λάθος.
Ποτέ δεν ήμουν έτσι,
Ήμουν πάντα ένας βλάκας
Που δεν ήξερε απολύτως τίποτα.

Κι αν σου μιλούσα για βια, για ριπές
Και για τον πόλεμο που γίνεται μες στο μυαλό μου –
Τι ήξερα για τον πόλεμο εγώ;
Εγώ τον πόλεμο τον έμαθα
Από ταινίες του Χόλυγουντ
Κι από δελτία των οκτώ.
Κι αν σου μιλούσα για τη λύτρωση
Και την ελευθερία που θα ρχότανε να μας ενώσει όλους –
Τι ήξερα για την ελευθερία εγώ;
Εγώ την ελευθερία την έμαθα
Από φιλοσοφικές διαλέξεις στη σχολή
Κι από σημειώσεις τετραδίων.
Κι αν σου μιλούσα για το τέλος, τη φθορά
Και για το θάνατο που τόσο τον φοβάμαι –
Τι ήξερα για το θάνατο εγώ;
Εγώ το θάνατο τον έμαθα
Από αναγγελίες κηδειών
Και από μνήματα αγνώστων σε νεκροταφεία.
Κι αν σου μιλούσα για αγάπη
Και για τον έρωτα που κρατάει τους πλανήτες σε τροχιά –
Τι ήξερα για τον έρωτα εγώ;
Εγώ τον έρωτα τον έμαθα
Από βιβλία κι από ποιήματα
Κι από κείνη τη λάμψη μες στα μάτια σου
Που ποτέ δε μπόρεσα ν’ αγγίξω.

Κάθομαι πάνω στη μικρή και άβολη καρέκλα μου
Μόνος μου, ολομόναχος,
Και περιμένω,
Περιμένω, περιμένω, περιμένω,
Περιμένω κάτι μα δεν ξέρω τι,
Ίσως τον κόσμο να ανασηκωθεί
Ψηλά, πάνω από το κεφάλι μου,
Και σε μια στιγμή να πέσει κάτω με δύναμη
Και να με καταπλακώσει.

Κείμενο σχετικά με την παρουσία φασίστα καθηγητή στο 9ο ΓΕΛ Πειραιά

αναδημοσίευση από: https://antifapeiraias.espivblogs.net/

κανένα έθνος δεν μας ενώνει, κανένα όνομα δεν μας χωρίζει\

Σήμερα η νέα μόδα (ή μάλλον back to the 90s μόδα) του ελληνικού εθνικισμού είναι το ζήτημα της ονομασίας της δημοκρατίας της μακεδονίας. Η επιχειρηματολογία τους παραμένει το ίδιο ηλίθια με 26 χρόνια πριν, όταν είχε πρωτοξεκινήσει το όλο ζήτημα. Ο ελληναράς λέει δε δέχεται το ξεπούλημα της χώρας του και της ιστορίας του. Οπλισμένος με πλήρη ιστορική άγνοια, αλλά και με εθνική υπερηφάνεια (καθώς δεν έχει κάτι άλλο για να είναι υπερήφανος) γίνεται υποχείριο των διαφόρων ναζιστικών και εθνικιστικών οργανώσεων. Λούμπεν «μακεδονομάχοι», παπαδαριό και μαχαιροβγάλτες γίνονται μια γροθιά ενάντια σε κάτι που δεν νοιάζει κανέναν σε ολόκληρο τον κόσμο, παρά μόνο αυτούς.

έξω οι φασίστες από τα σχολεία\

Οι ντόπιοι οργανωμένοι φασίστες όμως δεν αρκούνται μόνο στους παραπάνω «συμμάχους», καθώς στόχος τους τώρα έχουν γίνει και οι μαθητές. Εκμεταλλευόμενοι την βαρεμάρα των νέων για περαιτέρω τυποποιημένη εκπαίδευση, προσπάθησαν να τους καλέσουν σε κατάληψη κατά της συμφωνίας των πρεσπών στις 29\11\18. Σε κάποια σχολεία οι φασίστες βρήκαν απήχηση σε μικρές παρέες, με τους δεύτερους είτε να βγάζουν πανό, είτε να οργανώνουν αποχή με την υπόλοιπη μάζα μαθητών απλά να συναινεί με αντάλλαγμα απλά το να μην κάνει μάθημα.

Σε κάποια σχολεία όμως οι φασίστες δεν είναι εξωσχολικοί, αλλά είναι καθηγητές σε αυτά. Όπως στο 9ο λύκειο πειραιά, όπου ο Ανδρέας Χρυσικός, μαθηματικός, προσπαθεί να προσηλυτίσει μαθητές στη ναζιστική ιδεολογία και τραμπουκίζει τυχόν αντιφρονούντες. Ευθύνη βέβαια φέρουν και οι υπόλοιποι καθηγητές, που ενώ βλέπουν την όλη κατάσταση, επιλέγουν να «κοιτάξουν τη δουλειά τους», μη βρουν κανά μπελά! Στα μάτια τους είναι πιο σημαντικό κάποιος βγαίνοντας από το 9ο λύκειο να ξέρει να κάνει ολοκληρώματα και μετάφραση από αρχαία, παρά το να μην είναι μισάνθρωπος, ρατσιστής, ομοφοβικός και ό,τι άλλο αντιδραστικό μπορεί να είναι κάποιος φασίστας.

Όσο η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση γίνεται εντονότερη, τόσο τα τσιράκια των κερδισμένων της υπόθεσης (δηλαδή των αφεντικών) θα προσπαθούν να ανυψώσουν τα εθνικά αισθήματα των μικροαστών. Η συνεχόμενη αφαίμαξη των εργατών από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στους αστούς προσπαθεί να κουκουλωθεί μέσω της εθνικής ενότητας και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εθνικισμό σαν τη λύση στην κοινωνική και οικονομική κατάρρευση. Υπόσχονται μια κοινωνία «καθαρή από παρείσακτους» και με οικονομική ασφάλεια για κάθε σωστό νοικοκυραίο. Θέλουν να γιατρέψουν τον πληγωμένο εγωισμό των μικροαστών ταΐζοντάς τους εθνική υπερηφάνεια. Να τον κάνουν να ξανανιώσει κάποιος σπουδαίος. Να δώσουν ελπίδα στο όνειρό του για το πέρασμά του στην «ανώτερη τάξη». Ο εθνικισμός όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από την κορύφωση της κοινωνικής παρακμής των κάτω στρωμάτων, αλλά και η κορύφωση του πολέμου κατά της εργατικής τάξης.

Η αίσθηση της εθνικής υπερηφάνειας πάντα πάει πακέτο με την υποβάθμιση αυτών που δεν ανήκουν στο έθνος. Δεν είναι τίποτα άλλο από μια δικαιολογία για τη περαιτέρω εκμετάλλευση του «ξένου» (για αρχή) εργατικού δυναμικού. Και αυτό ξεκινάει με την υποβάθμιση της ίδιας της ζωής των εργατών. Τα φαινόμενα βίας εις βάρος σε όποιον δεν είναι «καθαρός έλληνας» είναι αναρίθμητα. Από την πρόσφατη δολοφονία του 63χρονου εργάτη γης Πετρίτ Ζίφλε με καταγωγή από την Αλβανία στη Λευκίμη, την εν ψυχρώ δολοφονία του πακιστανού Σαχζάτ Λουκμάν, το ανθρωποκυνηγητό των 200 περίπου μεταναστών εργατών που τόλμησαν να ζητήσουν τα 6 μηνών δεδουλευμένα τους στη Μανωλάδα και πάρα πολλά άλλα. Το μένος των ελλήνων φασιστών αποτελεί αναγκαίο εργαλείο στα χέρια του ντόπιου κεφαλαίου, καθώς η υποτίμηση της ζωής των ξένων εργατών ισοδυναμεί άμεσα και με υποτίμηση του μισθού τους, την ανασφάλιστη εργασία και την ολοένα και μεγαλύτερη γιγάντωση των κερδών των αφεντικών τους.

Το μίσος όμως των ελλήνων φασιστών εκτός από το αίμα κοιτάει και την τσέπη. Γιατί αλβανός ήταν ο Πετρίτ, αλβανός είναι και ο Roberto Chaidi -μέλος της ναζιστικής γκρούπας χ.α.. Η διαφορά τους όμως έγκειται στο ότι ο δεύτερος «τυγχάνει» να είναι και ιδιοκτήτης πολυτελέστατου πεντάστερου ξενοδοχείου στην αλβανία. Η αγάπη των εθνικιστών προς το κεφάλαιο δεν είναι κάτι το κρυφό, με την αδυναμία τους να είναι το εφοπλιστικό και το βιομηχανικό. Από τις ξεδιάντροπες φοροαπαλλαγές της χούντας για 464 μεγάλες επιχειρήσεων το 1971 (φοροαπαλλαγές περίπου τρεις φορές υψηλότερες από τους φόρους που οι ίδιες εταιρείες είχαν καταβάλει!), μέχρι το σωματείο ελλήνων εργαζομένων «ο άγιος νικόλαος» που έχει στηθεί από τη ναζιστική οργάνωση λίγο δίπλα από το λιμάνι του περάματος, με στόχο τη διάλυσης της όποιας εργατικής διεκδίκησης σε βάρος των αφεντικών τους (των εφοπλιστών της περιοχής δηλαδή). Κάπως έτσι λοιπόν ο εθνικισμός και το κεφάλαιο πάνε πακέτο.

Γιατί η ονείρωξη του ντόπιου φασίστα είναι η διατήρηση της ελπίδας του για ένα πέρασμα στην ανώτερη (οικονομικά αλλά και εξουσιαστικά) τάξη. Είναι είναι η «ανάπτυξη». Οι έλληνες πατριώτες θέλουν μια ανάπτυξη που θα καθα-

ρίσει το δρόμο για τα ντόπια αφεντικά να κάνουν τη δουλειά τους σε βάρος όσων ζουν και δουλεύουν εδώ, με αντάλλαγμα κάποια ψίχουλα για τις υπηρεσίες τους.

Το χρέος του κάθε μαθητή και μελλοντικού εργάτη που σέβεται τον εαυτό του και την τάξη του είναι να σταθεί απέναντι από τα ελληνικά αφεντικά και τα φασιστικά σκυλιά τους. Να σταθεί απέναντι από το παπαδαριό, να σταθεί απέναντι από τα εθνικά συμφέροντα (ή αλλιώς συμφέροντα των αφεντικών που πλουτίζουν στις πλάτες όσον ζουν και δουλεύουν στον ελλαδικό χώρο), να σταθεί απέναντι από τον κοινωνικό κανιβαλισμό, να σταθεί απέναντι από κάθε καθηγητή που προπαγανδίζει τον εθνικισμό και το ρατσισμό.

κοινοί αγώνες όλων των βαλκάνιων

ενάντια σε αφεντικά \ έθνη \ κράτη

αντιφασιστική συνέλευση πειραιά

Ταξική – Κομμουνιστική απάντηση στο φασισμό και ρατσισμό: διεθνιστική διαδήλωση ενάντια στην ακροδεξιά επίθεση 2/2

Το σχέδιο της ακροδεξιάς να δημιουργήσει «εθνική πανστρατιά ενάντια στους προδότες» κατέρρευσε!

Η συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος ήταν μια φτωχική προεκλογική συγκέντρωση ΝΔ – Χρυσής Αυγής – ΠΑΣΟΚ – ΑΝ.ΕΛ – Ε.Κ. και λοιπών ακροδεξιών & φασιστικών παραφυάδων. Τα μεγαλόπνοα σχέδια για πενθήμερες μαθητικές καταλήψεις και οι μεγάλες πανελλαδικές πορείες που θα κατέληγαν σε καθημερινά μαζικά συλλαλητήρια ξεφούσκωσαν αφήνοντας μόνο κατάρες και αναθέματα.

Το ταξικό εργατικό κίνημα δεν άφησε να στηθεί αύτη η λυσσαλέα προπαγάνδα. Οι αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις του τελευταίου χρόνου αποτελούν μια σημαντική πολιτική παρακαταθήκη για το αντικαπιταλιστικό κίνημα. Για πρώτη φορά εμφανίζεται διακριτός, μαζικός πολιτικός χώρος που αμφισβητεί σε ιδεολογία – πολιτική – τακτική, αλλά και «στο δρόμο» την εθνικιστική αφήγηση. Έσπασε μια παράδοση δεκαετιών αριστερού εθνολαϊκισμού που υποτασσόταν στην εθνική ενότητα της αστικής τάξης και περιοριζόταν σε «γκρίνια» διακριτών πολιτικών κειμένων και αστερίσκων. Οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν αυτές τις διεθνιστικές συγκεντρώσεις και ιδιαίτερα η προσπάθεια συγκρότησης της Διεθνιστικής Πρωτοβουλίας από την ΟΡ.Μ.Α. – Ε.Ε.Κ. – Ο.Κ.Δ.Ε. (Σπάρτακος) – Α.Π.Ροσινάντε αποτέλεσαν κρίσιμο πυρήνα ανασυγκρότησης.

Η μάχη ενάντια στα διεθνή ιμπεριαλιστικά κέντρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν στήνεται με επιλεκτικές «αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις». Ο βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Βαλκανική, το μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού είναι ο ελληνικός καπιταλισμός και μόνο μέσα από την υπονόμευση των στρατηγικών επιλογών του υποσκάπτεται το αξιόπιστο και των μεγαλύτερων οργανισμών.

Η διεθνιστική μάχη του τελευταίου χρόνου δεν θα μπορούσε να υπάρξει με τέτοια αποτελεσματικότητα χωρίς την κρίσιμη «νίκη» πάνω στο συμβολισμό της επετείου των Ιμίων. Τα τελευταία τρία χρόνια η μετατροπή της ημέρας των Ιμίων σε μέρα ειρήνης και ταξικής – διεθνιστικής ενότητας ελλήνων – τούρκων – κούρδων – αλβανών – βουλγάρων – μακεδόνων εργατών και εκδίωξη των ναζί σε μια φασιστική αντισυγκέντρωση προστασίας των γραφείων τους ήταν ένα κρίσιμο πολιτικό λιθαράκι για την ανατροπή αυτών των παραδόσεων.

Η διαδήλωση της 2ας Φεβρουαρίου 2019 αποτελεί οργανωμένη διεθνιστική διαδήλωση ενάντια στην προσπάθεια χτισίματος ακροδεξιάς τρομοκρατίας και υποταγής στον ενιαίο «εθνικό λόγο». Δεν πρόκειται για μια αντισυγκέντρωση, μια αμυντική πολιτική στάση. Αποτελεί μια προσπάθεια κατάθεση θετικής πρότασης διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση προτείνοντας τις πανανθρώπινες αξίες της Αλληλεγγύης & της Ειρηνικής Συνύπαρξης των Λαών βασιζόμενοι στην στρατηγική της εργατικής διεθνιστικής ενότητας και της Κομμουνιστικής προοπτικής. Η απάντηση κόντρα στον βόρβορο του εθνικιστικού και ρατσιστικού κανιβαλισμού δεν βρίσκεται στην υποταγή στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά στην ανατροπή του καπιταλισμού.

Διεθνιστική διαδήλωση Σάββατο 2 Φεβρουαρίου στην πλατεία Ρηγίλλης στις 18:00

Αθήνα, 30/01/2019

Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού

[Ξάνθη]Διασυλλογική αντισεξιστική ανακοίνωση

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΑΣΜΟ…

Κατά τη διάρκεια των εορτών φοιτητής από σχολή της Ξάνθης βίασε μία κοπέλα. Δεν θεωρούμε αναγκαίο να αναφερθούν λεπτομέρειες για το πώς, το γιατί κ.λπ. συνέβη αυτή η πράξη, καθώς για εμάς η καταγγελία ενός βιασμού δεν χωρά αμφισβήτηση. Αυτό γιατί το ίδιο το άτομο που δέχεται το βιασμό γνωστοποιώντας την επίθεση, έτσι κι αλλιώς στιγματίζεται κοινωνικά. Η περαιτέρω ανάλυση έχει μόνο ως αποτέλεσμα το άτομο να βιώνει ξανά και ξανά το βιασμό του. Λόγω του ότι ο βιαστής ήταν φίλος, συμφοιτητής, γείτονάς μας, κρίνεται αναγκαία η γνωστοποίηση του περιστατικού τόσο στη φοιτητική κοινότητα, όσο και στην ευρύτερη κοινωνία, προκειμένου να γίνει ξεκάθαρο ότι οποιοσδήποτε έχει τέτοιες συμπεριφορές ή τις συγκαλύπτει δεν χωράει στους χώρους τους οποίους μένουμε, τρώμε, σπουδάζουμε, διασκεδάζουμε και γενικότερα στους χώρους στους οποίους κινούμαστε.

Χρειάζεται να καταστεί σαφές ότι για εμάς ως βιασμός ορίζεται κάθε επιβαλλόμενη σεξουαλικοποιημένη πράξη – με ή χωρίς διείσδυση – στην οποία δεν υπάρχει συναίνεση. Ένας βιασμός δεν είναι κάποιο είδος «ανωμαλίας», αλλά η επιβολή εξουσίας στο άτομο που κάθε φορά τη δέχεται. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πατριαρχία είναι εκείνη που γεννά σεξιστικές, εξουσιαστικές συμπεριφορές και πράξεις βίας. Τα «ψιτ» στο δρόμο, τα παρεμβατικά βλέμματα και αγγίγματα, η υποτίμηση των ατόμων με «μη κανονικές» σεξουαλικές προτιμήσεις ή αυτών που δεν ανταποκρίνονται στα κυρίαρχα έμφυλα πρότυπα, είναι μόνο κάποια παραδείγματα έμφυλης καταπίεσης. Κατ’ επέκταση, οι βιασμοί ή ακόμα και οι δολοφονίες δε θα πρέπει να λαμβάνονται ως μεμονωμένα περιστατικά αλλά ως κάποια από τα στιγμιότυπα κορύφωσης των εξουσιαστικών / σεξιστικών συμπεριφορών.

Η κοινωνία που ζούμε είναι βαθιά πατριαρχική, έτσι όλα όσα προαναφέρθηκαν δεν γίνονται αντιληπτά ως σεξιστικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές, αλλά κανονικοποιούνται και καταλήγουν να είναι κοινωνικά αποδεκτά. Έτσι, κάθε πράξη βίας νομιμοποιείται στο κοινωνικό πεδίο. Ακόμη και σε περιπτώσεις έντονης έμφυλης βίας όπως είναι οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, η ενδοοικογενειακή βία, οι δολοφονίες, το κράτος και οι μηχανισμοί του στέκονται απέναντι στους καταπιεσμένους/ες χρησιμοποιώντας ένα πολύ συγκεκριμένο μοτίβο διαχείρισης και προβολής των περιστατικών αυτών. Η κυρίαρχη στάση και ο στόχος του είναι η υποτίμηση αυτών των πράξεων βίας και η προβολή τους ως ξεκομμένες από το φαινομενικά υγιές και ελέγξιμο κοινωνικό περιβάλλον / σύνολο. Έχουμε δει σε περιπτώσεις βιασμών που γνωστοποιούνται, οι θύτες να παρουσιάζονται είτε ως ψυχικά ασθενείς, είτε να υπερτονίζετε η εθνικότητα και η ταξική τους προέλευση, όταν αυτοί δεν είναι οι φιλήσυχοι Έλληνες πολίτες. Όταν πάλι ο θύτης ανήκει στην τελευταία κατηγορία, τότε παρουσιάζεται ως το καλό παιδί και η πράξη είτε αποσιωπείται είτε τίθεται υπό αμφισβήτηση. Γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι για να καταγγείλει μια κοπέλα το βιασμό της και να μη στοχοποιηθεί η ίδια, θα πρέπει ο βιαστής να κατηγοριοποιείται σύμφωνα με συγκεκριμένα κοινωνικά στερεότυπα, μη αποδεκτά από την κανονικότητα. Ένας ακόμη τρόπος συγκάλυψης τέτοιων γεγονότων είναι η ενοχοποίηση των ατόμων που δέχονται τη βία, εστιάζοντας στην κοινωνική τους θέση, στο τι φορούσαν, γιατί βρέθηκαν σ’ εκείνο το μέρος εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν αντιστάθηκαν και λοιπές αποπροσανατολιστικές ερμηνείες / αναλύσεις.

Η αστική δικαιοσύνη ως ένας κρατικός μηχανισμός κρατά ακριβώς την ίδια στάση σε τέτοια ζητήματα. Από την ώρα της καταγγελίας το άτομο που δέχτηκε τη βία αμφισβητείται και καλείται να αποδείξει την εγκυρότητα των ισχυρισμών του μέσα από πολλαπλές αναλυτικές περιγραφές του τί ακριβώς βίωσε, κάνοντάς το να το ξαναζήσει. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής το άτομο συχνά χλευάζεται και υποτιμάται. Το ίδιο καλείται να αντιμετωπίσει ξανά μέσα στις δικαστικές αίθουσες όπου είναι αναγκασμένο να υποστεί τη βαρβαρότητα του αστικού νομικού πλαισίου. Ένα νομικό πλαίσιο που αναγνωρίζει ως βιασμό μόνο τη διείσδυση απαιτώντας ιατροδικαστική γνωμάτευση η οποία όχι μόνο δεν αποτελεί τεκμήριο, αλλά πολλές φορές είναι ακόμη και κατευθυνόμενη.

Για εμάς όπως προείπαμε, οι βιασμοί, οι ξυλοδαρμοί, οι χλευασμοί ατόμων με «μη κανονικές» σεξουαλικές προτιμήσεις, η ενδοοικογενειακή βία και οποιαδήποτε έκφραση έμφυλης βίας αποτελούν μόνο κάποιες από τις προεκτάσεις των ιεραρχικά και ταξικά δομημένων κοινωνιών. Ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι «ζωτικά» χαρακτηριστικά της δομής και λειτουργίας του κυρίαρχου συστήματος και συντελούν στη συντήρηση και διαιώνιση του κόσμου της εκμετάλλευσης και των διακρίσεων. Το βλέπουμε στο ίδιο πρίσμα με τις υπόλοιπες επιθέσεις του εκάστοτε διαχειριστή της εξουσίας, από τους πνιγμούς μεταναστών και τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τα εργατικά ατυχήματα, μέχρι την καταστροφή του περιβάλλοντος και τους διακρατικούς πολέμους στο βωμό του κέρδους. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα και όλα έχουν ως κοινό παρονομαστή την ύπαρξη καταπιεστών και καταπιεσμένων που έχει ως φυσική συνέχεια την επιβολή δύναμης και εξουσίας από τους μεν προς τους δε. Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία θα πρέπει να εντάσσεται στον γενικότερο αγώνα ενάντια στο κράτος και την επέλαση του καπιταλισμού, με στόχο την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης για μια κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας.

Εμείς δεν κάνουμε πίσω όταν μας δολοφονούν τα αφεντικά για επιπλέον κέρδη. Εμείς δεν κάνουμε πίσω όταν μας πνίγει η frontex σε κάθε Φαρμακονήσι. Εμείς δεν κάνουμε πίσω όταν δεχόμαστε σεξιστικές επιθέσεις. Αντίθετα, συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας και ενώνουμε τη δράση μας με τα βαλλόμενα κομμάτια των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΕΣ – ΒΙΑΣΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΕΣ

Αντισεξιστές / Αντισεξίστριες

Αυτόνομο Στέκι Ξάνθης

Αυτόνομο Σχήμα Πολυτεχνικής Ξάνθης

Πέλοτο

Α.Κ.Χ. Xanadu

* Το κείμενο τροποποιήθηκε μετά από αίτημα της κοπέλας και των συντροφισσών της καθώς δεν επιθυμούσαν να δημοσιοποιηθούν και να αναπαραχθούν κάποια πράγματα με τον συγκεκριμένο τρόπο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΠΡΟΥΚΛΥΝ

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στα Γιάννινα, έχουν αρχίσει να διαδίδονται φήμες για πιθανή εκκένωση και κατεδάφιση του κτιρίου της κατάληψης Μπρούκλυν στην οδό Ακαδημίας, με σκοπό την ανέγερση ακόμα μίας πολυκατοικίας. Αυτή η φημολογία έρχεται να προστεθεί στη διαρκώς εντεινόμενη προσπάθεια για οριστικό «εκσυγχρονισμό» του κέντρου των Ιωαννίνων και την κατεδάφιση κάθε κτιρίου που δεν «καλύπτει» τις ανάγκες των κάθε λογής ιδιοκτητών, εργολάβων, μηχανικών κλπ. Οι ανάγκες αυτές καθορίζονται φυσικά μόνο από τα οικονομικά οφέλη που απολαμβάνουν οι ίδιοι, κερδοσκοπώντας σε βάρος της κοινωνίας. Είτε αναφερόμαστε στην τσιμεντοποίηση του αστικού τοπίου είτε στην αύξηση των ενοικίων είτε στην αύξηση της ενοικίασης σπιτιών στην airbnb που απαιτεί η άνοδος του τουρισμού, το ιδιαίτερο ανάγλυφο της πόλης και η εξασφάλιση στέγασης όσων εργάζονται, φοιτούν και δραστηριοποιούνται γενικώς σε αυτήν, έρχονται σε δεύτερη μοίρα.Η πόλη έχει κτίρια εγκαταλειμμένα, δημόσια και ιδιωτικά, έχει κατοικίες και διαμερίσματα αχρησιμοποίητα επί χρόνια, λόγω δυστροπίας ή αδιαφορίας των ιδιοκτητών να τα παραχωρήσουν. Η πόλη απλώνεται από όλες τις μεριές και παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που παραγκωνίζονται, που δεν εξασφαλίζουν καθόλου εύκολα τη στέγασή τους και πολλοί φοιτητές που δυσκολεύονται να παραμείνουν και να φοιτήσουν στη σχολή τους.Όλα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μία πιθανή εκκένωση της κατάληψης Μπρούκλυν, ενός χώρου ελεύθερου από αυτές τις παραπάνω επιταγές, θα γίνει για ακόμα μια φορά σε βάρος της κοινωνίας της πόλης, με μόνο σκοπό την κερδοφορία και τον «εκσυγχρονισμό». Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, εμείς θέλουμε να βλέπουμε γειτονιές ζωντανές, που να διατηρούν την πολυπλοκότητά τους και να εξασφαλίζουν και να χωρούν τους πάντες. Εμείς θέλουμε να βλέπουμε πολίτες ενεργούς που αντιστέκονται στην εμπορευματοποίηση και στην άνευ όρων παράδοση της πόλης σε κάθε λογής κερδοσκόπους . Ως Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Αλιμούρα, που δραστηριοποιούμαστε στην πόλη και στην κοινωνία των Ιωαννίνων, σε μια γειτονιά που ερήμωσε από την κρίση και γεμίζει ξανά ζωή, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στην κατάληψη Μπρούκλυν και να επιδιώξουμε να μείνει η εκκένωση αυτή μία φαντασίωση ενός εργολάβου.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΛΙΜΟΥΡΑ(Συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 7μμ, Αραβαντινού 6 εντός στοάς)

https://alimoura.espivblogs.net/

Πάτρα: 2 μέρες ενάντια στον πόλεμο και το μιλιταρισμό, 2η εκδήλωση

Η δεύτερη κανονισμένη εκδήλωση:

Πέμπτη 31/1, στις 19:00 στην κατάληψη Παραρτήματος.

Αντιμιλιταριστικό αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και προβολή του ντοκιμαντέρ Standing Army.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ,

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας,

κάθε Δευτέρα στις 19:00 στην κατάληψη Παραρτήματος.

asapatras@espiv.net / asapatras.espivblogs.net

Η Μακεδονία και τα λοιπά παραμύθια της Χαλιμάς

Οι πρόσφατες συνταγματικές αλλαγές στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και η σκόνη που σήκωσε εκ νέου η συζήτηση για την αναγνώριση του ονόματός της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αρχή τους τέλους μιας πολιτικάντικης φαρσοκωμωδίας.

Δεν αξίζει να μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε τα γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, ούτε τον τρόπο που ο επικυρίαρχος ελληνικός ιμπεριαλισμός και οι εγχώριες καπιταλιστικές δυνάμεις, σε αγαστή συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους νατοϊκούς και δυτικοευρωπαϊκούς συμμάχους προς όφελος των δικών τους πολιτικών, γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων, υποχρέωσαν μια μικρή χώρα να αλλάξει το σύνταγμά της.

Το φαινόμενο της πολιτικάντικης υστερίας βασισμένο στο ψευδεπίγραφο θεώρημα ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική» ταυτόχρονα με τις ονειρώξεις περί αλυτρωτισμού, εθνικών συνόρων, γλώσσας και ανιστόρητων παραλογισμών, δημιουργεί πάλι τις συνθήκες επανεμφάνισης της ακροδεξιάς, του εθνικισμού και των πατριδοκάπηλων γραφικών μακεδονομάχων. Το σύμβολο αντιπαράθεσης μεταξύ δύο φτωχών λαών είναι το αιματοβαμμένο σπαθί ενός ψυχοπαθή εγκληματία (μέγας Αλέξανδρος) και όχι η απείρως σημαντικότερη κληρονομιά της γραμματείας του Αριστοτέλη.

Τα πολιτικά πτώματα βρήκαν την ευκαιρία «να βγάλουν τα κουφάρια τους από τις ντουλάπες» δηλητηριάζοντας άλλη μια φορά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα -χρησιμοποιώντας την γνωστή ρητορική εθνικισμού, ρατσισμού και μισαλλοδοξίας- που εκτρέφει τον κοινωνικό εκφασισμό, εκμεταλλευόμενοι τα δήθεν ανιστόρητα συναισθηματικά αντανακλαστικά εθνικού και σοβινιστικού μεγαλοϊδεατισμού μιας μερίδας του κοινωνικού ιστού.

Η αυτοαποκαλούμενη «πατριωτική αριστερά» -και μόνο η αναφορά του συγκεκριμένου όρου προκαλεί θυμηδία- μαζί με όλα τα υπόλοιπα ιδεοληπτικά σύνδρομα περί «αντι-σκοπιανής» γραμμής που κουβαλά, στέκεται ανήμπορη να αντιληφθεί ότι η πολιτική συμπόρευση με τα κατακάθια του εθνικισμού ανοίγει το δρόμο στον ίδιο το φασισμό και όλες τις ακραίες εκφάνσεις του.

Το ίδιο και το αφήγημα των ίσων αποστάσεων του ΚΚΕ όπως εκφράστηκε μέσω μιας συντονισμένης ιστορικής, πολιτικής και ιδεολογικής παραχάραξης πως «το μακεδονικό έθνος είναι τέχνασμα και ανακάλυψη του ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ» ή με τα ιστορικά ψεύδη και τη θολούρα του ισχυρισμού ότι «δεν πληρούνται τα κριτήρια ύπαρξης έθνους και γλώσσας όπως τα έθεσε ο Στάλιν» στο αντίστοιχο έργο του. Δε μας ξαφνιάζει η στάση του ΚΚΕ, εκλογές έρχονται, λογικά σκέφτονται οι επαγγελματίες ζητιάνοι ψηφοθήρες.

Το νέο φασιστικό, ακροδεξιό, εθνικιστικό, και ρατσιστικό μέτωπο που εγκολπώνεται μανιπιουλαρισμένο εντός της ΝΔ, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, με το ακροδεξιό συνονθύλευμα των νεοναζιστών ιπποκόμων -του πολιτικού και μη υποκόσμου - της δολοφονικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και όλων των παραφυάδων που ξεφυτρώνουν γύρω από τις εξέδρες των συλλαλητηρίων, προετοιμάζουν την επόμενη μέρα στο πλαίσιο εξυπηρέτησης από το εντεταλμένο πολιτικό προσωπικό αναφορικά με το νέο εθνικιστικό, φονταμενταλιστικό, κατασταλτικό σχέδιο ενάντια στους λαούς και την εργατική τάξη στα Βαλκάνια και την Ευρώπη.

Το αντικρατικό, αντιεξουσιαστικό και διεθνιστικό μέτωπο οφείλει συσπειρωμένο να εμποδίσει κάθε προσπάθεια εθνικιστικής κρατικής βίας, εγκαθίδρυσης ψευδεπίγραφων συνόρων και αποκλεισμού κάθε μειονότητας.Η αναγκαιότητα να αντιπαρατάξουμε σε αυτά τα φαινόμενα την κοινωνική και πολιτική αλληλεγγύη, το διεθνισμό και το μαχητικό αντιφασισμό στο δρόμο, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Να τους τσακίσουμε χωρίς έλεος!

Ενάντια σε κάθε είδους εθνικισμούς και πολέμους.

Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το σοβινισμό και κάθε αποκλεισμό για αυτοπροσδιορισμό και αυτοδιάθεση των λαών.

Ενάντια σε κάθε εθνικιστικό, ακροδεξιό, νεοφασιστικό ανιστόρητο ιδεοληπτικό παροξυσμό.

Οι λαοί και η εργατική τάξη δεν έχουν σύνορα, φράχτες και πατρίδα.

                                                                Αναρχική Συλλογικότητα «ΜΑΣΟΒΚΑ»                                                                                     Εξέγερση για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία, τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

                                                  Επικοινωνία με την συλλογικότητα: masovka@espiv.net

Πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη Μπρούκλυν-Γιάννινα

Πορεία την Παρασκευή 1 Φλεβάρη στις 18:00, συγκέντρωση έξω από την κατάληψη Μπρούκλυν, Ακαδημίας 16.

Κάτω τα ξερά σας από την κατάληψη Μπρούκλυν-Η στέγη δεν είναι εμπόρευμα-ενάντια στο θεσμό της ιδιοκτησίας-Αλληλεγγύη, Αυτοοργάνωση, Κατάληψη-Μπάτσοι, δικαστές, εργολάβοι, συμβολαιογράφοι-Ούτε να το σκέφτεστε

Καταλήψεις: Μπρούκλυν, Σαχίνη 3, Acta et Verba, Αντιβίωση, αλληλέγγυες/οι

Κάλεσμα προς τον κόσμο του αγώνα για ενημέρωση και στήριξη της εργατικής διαδήλωσης του Σαββάτου 16/2/19

Δευτέρα 28/1/19, 7.30μμ
Κάλεσμα προς τον κόσμο του αγώνα για ενημέρωση
και στήριξη της εργατικής διαδήλωσης του Σαββάτου 16/2/19 [+σχετικές ενημερώσεις]

Ως εργατικά σωματεία, σε συνέχεια της προσπάθειάς μας για κοινή, οριζόντια συντονισμένη και οργανωμένη από τα κάτω δράση, με βασικό σταθμό την όλη κίνησή μας για τη διακλαδική απεργία της 1ης Νοέμβρη 2018, προχωράμε στην οργάνωση εργατικής διαδήλωσης το Σάββατο 16/2/19 στο κέντρο της Αθήνας, με αρχική συγκέντρωση στις 11.30πμ στην πλατεία Κοραή.

Κύριες αιχμές της διαδήλωσης, όπως και της προαναφερόμενης απεργίας μας (1/11/18), αποτελούν το αίτημα για αυξήσεις στους μισθούς και τις αμοιβές μας και η διαχρονική μάχη μας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Επίσης, στις βασικές αιχμές περιλαμβάνονται και η εναντίωσή μας στις απολύσεις και την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Βέβαια, σημειώνουμε και πάλι ότι είναι ανοιχτό για όλα τα σωματεία που θα συμμετέχουμε να εμπλουτίσουμε την κίνηση αυτή και με τα όποια άλλα περιεχόμενα προκρίνουμε.

Για την οργάνωση της διαδήλωσης αυτής έχουμε προχωρήσει ήδη σε μια σειρά συσκέψεων σωματείων. Και παραμένει ανοιχτό το κάλεσμά μας στο σύνολο των εργατικών σωματείων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να συμμετέχουν στη διαδήλωση. Είτε ως κομμάτι της συλλογικής διεργασίας των σωματείων μας με συνυπογραφή της σχετικής αφίσας και ανακοίνωσής μας, είτε καλώντας στη διαδήλωση με δική τους σχετική ανακοίνωση. Σε κάθε περίπτωση τα σωματεία μπορούν να έρχονται σε επικοινωνία μαζί μας για κάθε αναγκαία διευκρίνιση-συνεννόηση.

Στο πλαίσιο της οργάνωσης της διαδήλωσης αυτής απευθύνουμε κάλεσμα και σε όλους τους συναδέλφους και όλες τις συναδέλφισσες από κάθε εργασιακό κλάδο και χώρο δουλειάς, τις συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων, τα συλλογικά εγχειρήματα αγώνα σε γειτονιές και όλες τις δυνάμεις του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Τους καλούμε τη Δευτέρα 28/1/19 στις 7.30μμ στα γραφεία των ΣΥΒΧΨΑ, ΣΕΦΚ και ΣΒΕΜΚΟ (Λόντου 6, Εξάρχεια) για να συζητήσουμε για το περιεχόμενο της διαδηλωσης, για τις κινήσεις που οργανώνουμε για την προπαγάνδισή της, καθώς και για τη δυνατότητα-επιλογή τους να συμμετέχουν στη διαδήλωση. Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι αναμένουμε και σχετική ενημέρωση από όσους-όσες ενδιαφέρονται να κολλήσουν την κοινή αφίσα της διαδήλωσης σε χώρους δουλειάς και γειτονιές, ώστε να ληφθεί υπόψη στο τελικό τιράζ που θα εκτυπωθεί.

Επίσης, σημειώνουμε και πάλι ότι παράλληλα με την προσπάθειά μας για την οργάνωση εργατικής διαδήλωσης στην Αθήνα στις 16/2/19, απευθύνουμε κάλεσμα και σε εργατικά σωματεία, εργατικές-κοινωνικές συλλογικότητες και συναδέλφους-συναδέλφισσες από άλλες πόλεις της Ελλάδας να προχωρήσουν στην οργάνωση αντίστοιχων κινητοποιήσεων την ίδια μέρα.

Να δώσουμε μια δυναμική συνέχεια στους κοινούς αγώνες μας για τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα, για τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ)
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)

Εθνικιστικά και αντιεθνικιστικά συλλαλητήρια: η μάχη ενάντια στον εθνικισμό

Την περασμένη Κυριακή το ακροδεξιό στρατόπεδο στάθηκε ανίκανο να δημιουργήσει πολιτική ένταση και κλιμάκωση γύρω από το πρόγραμμα του. Οι οργανωτές για να αποφύγουν το φιάσκο του αιώνα, μετέφεραν πάνω από 10.000 διαδηλωτές από τη Βόρεια Ελλάδα ώστε να κρατήσουν τη συγκέντρωση σε αξιοπρεπή επίπεδα. Χωρίς τους μεταφερόμενους αυλοκόλακες, η πλατεία Συντάγματος θα έμοιαζε με μια απλή, μικροαστική περατζάδα από τα μαγαζιά της Ερμού που παραβιάζουν την Κυριακάτικη Αργία. Μετά βίας μαζεύτηκε στο 1/3 του κόσμου σε σχέση με το εθνικιστικό συλλαλητήριο της 4ης Φεβρουαρίου 2018. Η προπαγάνδα έχει ενταθεί περισσότερο μετά τη συγκέντρωση μπας και διασωθεί το φρόνημα και η πορεία συγκρότησης της ακροδεξιάς.

Η παρουσία των φασιστικών ομάδων ήταν μικρή και η «επίθεση» στη Βουλή ήταν περισσότερο βίαιη προπαγάνδα παρά προπαρασκευαστικό στάδιο εφόρμησης. Οι συσχετισμοί στην κοινωνία παραμένουν οικτρά μειοψηφικοί για δυνατότητα φασιστικής δράσης. Μετά την ψήφο εμπιστοσύνης και την αναμενόμενη υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, η συγκέντρωση της Κυριακής κατέληξε να είναι μια προεκλογική εκδήλωση του ευρύτερου δεξιού και ακροδεξιού χώρου μπροστά στις επερχόμενες εκλογές. Η συγκρότηση, όμως, μιας θυμωμένης, σιωπηρής, μικροαστικής συντηρητικοποίησης μπορεί να αποτελέσει την κοινωνική βάση ενός ακροδεξιού κινήματος.

Γι` αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει ο παραμικρός εφησυχασμός. Μπορεί να μην έχει στηθεί μια έτοιμη, αντεπαναστατική κατάσταση στυλ Σαλβίνι ή Μπολσονάρο, αλλά διαδραματίζεται μια λυσσαλέα μάχη προς αυτή την κατεύθυνση. Το αστικό μπλοκ επιδιώκει την μετατόπιση της κεντρικής πολιτικής σκηνής στην ακροδεξιά ατζέντα και ανασύρει τα βαριά όπλα του ταξικού πολέμου. Εθνικισμός, ρατσισμός, ασφάλεια θα είναι οι άξονες «πίεσης» στο ταξικό κίνημα και στις οργανώσεις του. Αντικομμουνισμός και υποταγή στην εθνική ενότητα θα αποτελούν τα «δεξιά» και «αριστερά» ντιρέκτ της αστικής επίθεσης. Ήδη τα μικρά κεντρώα σχήματα της ΔΗΜΑΡ και ΠΟΤΑΜΙΟΥ διαλύθηκαν κάτω από αυτή την πίεση μαζί με τους ΑΝΕΛ που τελείωσαν τον αντιμνημονιακό «αγώνα» τους και προσπαθούν να επιστρέψουν στο ακροδεξιό διαμέρισμα της δεξιάς «πολυκατοικίας».

Από την άλλη πλευρά, το ταξικό στρατόπεδο μέσω της κοινής διοργάνωσης διεθνιστικής αντιεθνικιστικής συγκέντρωσης και διαδήλωσης στα Προπύλαια από Α.Π.Ροσινάντε, Ε.Ε.Κ., Ο.Κ.Δ.Ε.-Σπάρτακος και ΟΡ.Μ.Α. που υποστηρίχθηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε ξεκάθαρη πολιτική απάντηση στον εθνικισμό, αλλά και έδειξε την κατεύθυνση που οφείλουν να θέσουν οι οργανώσεις της εργατικής τάξης για την οικοδόμηση ενός τρίτου διεθνιστικού πόλου στην πολιτική σκηνή. Η συμμετοχή στη συγκέντρωση μπορεί να μην έφτασε στα επίπεδα του περασμένου Φεβρουαρίου, αλλά ήταν συγκρίσιμη και πολυπληθής. Πέρυσι ο εμπρησμός της Libertatia κινητοποίησε τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά που φέτος δρομολογήθηκαν προς πιο συνειδητές πολιτικές προτάσεις. Η συγκέντρωση του 2019 είχε καλύτερη συγκρότηση, περισσότερα καλέσματα από την Αναρχία και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που ενίσχυσαν την αντίληψη του διεθνιστικού μετώπου. Επίσης, μεγάλη ήταν η συμμετοχή του κόσμου στην διαδήλωση που ακολούθησε, αντιλαμβανόμενος και ότι μόνο οι κοινοί ταξικοί αγώνες δίνουν τη μάχη απέναντι στην ακροδεξιά ανασυγκρότηση και την ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού.

Οι διεθνιστικοί αγώνες συνεχίζονται και κλιμακώνονται στις 2 Φεβρουαρίου. Απέναντι στις συνεχόμενες εθνικιστικές δράσεις η 2α Φεβρουαρίου δεν αποτελεί μια «αντισυγκέντρωση» αλλά μια «θετική» πρόταση – απάντηση στον ακροδεξιό εσμό. Η φετινή επέτειος από τα γεγονότα των Ιμίων, στον δρόμο που χαράζουμε τα τελευταία δύο χρόνια, εγκαθιδρύεται από το ταξικό κίνημα ως ημέρα διεθνισμού και ταξικής αλληλεγγύης ως προχώρημα της αντιφασιστικής αντεπίθεσης. Η μάχη ενάντια στην ακροδεξιά και το φασισμό μπορεί να γίνει μόνο με την προβολή ενός διεθνιστικού προγράμματος και προοπτικής που θα περιλαμβάνει όλους τους λαούς των Βαλκανίων μαζί με τους πρόσφυγες & τους μετανάστες σε μια αντικαπιταλιστική στρατηγική ενάντια στα σχέδια της Ευρώπης – Φρούριο και της εθνικιστικής αντιπολίτευσής της.

Αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με πλήρη δικαιώματα και το δικαίωμα επαναπατρισμού στους Μακεδόνες πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην αντιαλβανική υστερία, την εθνικιστική πολιτική που προσπαθεί να περιγράψει τη Νότια Αλβανία ως «Βόρεια Ήπειρος» και να ηρωοποιήσει εθνικιστές τρομοκράτες σαν τον Κατσίφα.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην επιθετικότητα του ελληνικού κεφαλάιου στο πλαίσιο του ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών. Είμαστε ενάντια στην επιθετική εξάπλωση των «12 μιλίων» στο Αιγαίο και τη μετατροπή του Αιγαίου σε ελληνική λίμνη. Δεν θα σύρουμε τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας σε πόλεμο για το μοίρασμα των ΑΟΖ και των συμφωνιών με Αμερικάνικες και Ισραηλινές πολυεθνικές.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στις φασιστικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής και των παραφυάδων που στήνουν ενέδρες στο Πέραμα, στη Δάφνη και στις γειτονιές της Αθήνας και συνεχίζουν να δολοφονούν, όπως τον Πετρίτ Ζιφλέ στην Κέρκυρα. Τσακίζουμε φασιστικούς θύλακες σαν το λακέδικο σωματείο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος που λειτουργούν σαν μπράβοι της εργοδοσίας.

Διαλύουμε τις ναζιστικές οργανώσεις που νομιμοποιούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Οι σεξιστικές δολοφονίες σαν της Ζακί/Ζακ, της Ελένης στο Ρόδο, της Αγγελικής στην Κέρκυρα αυξάνονται μέσα από την ανοχή που δείχνουμε στα εθνικιστικά και ρατσιστικά κόμματα.

Διεθνιστική συγκέντρωση και διαδήλωση. Σάββατο 2/2 18:00 πλατεία Ρηγίλλης

ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού

Ενημέρωση απο αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 20/1

Κυριακή 20/1 και από τις 1 το μεσημέρι αρχίζει η αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια. Φτάνοντας στην πλατεία κοραή,30 συντροφοι και μαζί με άλλους συντρόφους και αναρχικές αντιφασιστικές ομάδες, παραμείναμε για περίπου 3 ωρες διατηρώντας καθάρο από τον εθνικιστικό εσμό ένα από τα κεντρικά σημεία της αθήνας.Σε στενή απόσταση από τον κλοιό των ΜΑΤ που προσπαθούσαν να διατηρήσουν ανοιχτή τη σταδίου και άλλους δρόμους για τις φασιστικές γκρούπες, πλήθος κόσμου, αναρχικοί και αντιφασιστές νεολαίοι,στάθηκε με αξιοπρέπεια ενάντια στην μακεδονοπληξία, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό. Χαιρετίζουμε τη δράση ΟΛΩΝ των μαχόμενων αντιφασιστικών ομάδων που τσάκισαν φασίστες στο κέντρο και της γειτονιές.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΖΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΜΟΝΟ ΕΝΤΑΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Αντιεξουσιαστική-Αντιφασιστική Ομάδα Bellini