Ο Σπύρος Χριστουδούλου έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 14/1, απαιτώντας να συγχωνευτούν οι ποινές του, όπως άλλωστε ορίζουν τα άρθρα 101 και 107 του ποινικού κώδικα, ώστε να μπορέσει σύντομα να αποφυλακιστεί. Αυτή τη στιγμή κρατείται στις φυλακές Λάρισας, εκτίοντας ποινές που αφορούν ληστείες τραπεζών, για τις οποίες δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να τον ενοχοποιούν ποινικά.
Το 2016 κατηγορήθηκε, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, ότι το 2007 κατά τη διάρκειά της άδειάς του συμμετείχε σε ληστεία στο Ναύπλιο, γι’ αυτό και του επιβλήθηκε η ποινή της κάθειρξης για 10 χρόνια. Βάσει των άρθρων 101 και 107 του ποινικού κώδικα ορίζεται η συγχώνευση των ποινών στην περίπτωση που τελεστεί αδίκημα, ενώ ο κατηγορούμενος βρίσκεται σε καθεστώς κράτησης. Σε αυτό το σημείο επενέβη καθοριστικά ο εισαγγελέας εφετών Περικλής Δράκος, ο οποίος κουβαλά στις πλάτες του ένα ολόκληρο ιστορικό εκδικητικών διώξεων αναρχικών, για να αιτηθεί την καταχρηστική υπαγωγή του Σπύρου Χριστοδούλου στις ποινικές διατάξεις του άρθρου 108, που επιτάσσει την αθροιστική έκτιση των ποινών, άρα καταστρατηγεί στη συγκεκριμένη περίπτωση το δικαίωμα του κρατούμενου να εκτίσει κατά συγχώνευση τις ποινές του. Έπειτα, τη σκυτάλη παρέλαβε ο εισαγγελέας εφετών Αθηνών, Χαράλαμπος Τζώνης, ο οποίος απέρριψε την τελευταία αίτηση συγχώνευσης των ποινών που κατέθεσε την προηγούμενη εβδομάδα η δικηγόρος του Σπύρου Χριστοδούλου, με την ίδια ακριβώς αυθαίρετη αιτιολογία που επικαλέστηκε και ο προκάτοχός του. Την ίδια στιγμή, η σοβαρά κλονισμένη υγεία του Σπύρου Χριστοδούλου δε φαίνεται να απασχολεί καθόλου τα ανώτατα δικαστικά επιτελεία, που σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στη φυσική εξόντωση του κρατούμενου, την οποία εντείνουν και παρατείνουν με την άρνησή τους να ικανοποιήσουν τα αιτήματα της απεργίας πείνας, υλοποιώντας πιστά τις επιταγές της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους. Αυτή η τροπή στην υπόθεση του κρατούμενου αγωνιστή Σπύρου Χριστοδούλου αντανακλά τη στρατηγική επιχείρηση των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους να κάμψουν το αλύγιστο φρόνημα όσων αρνούνται να υποταχτούν και να αποδεχτούν σιωπηλά και μοιρολατρικά τη βαρβαρότητα και την ισοπεδωτική κυριαρχία του κράτους πάνω στα άκληρα και τα απόκληρα στρώματα του κοινωνικού συνόλου.
Η περίπτωση του Σπύρου Χριστοδούλου αφορά την απτή εφαρμογή, για ακόμη μια φορά, μιας συνθήκης εξαίρεσης από τους κρατικούς μηχανισμούς. Το ίδιο το νομικό πλαίσιο της αστικής δικαιοσύνης αυτοαναιρείται και αναπλάθεται με τέτοιον τρόπο, ώστε το κράτος να εκδικηθεί αυτόν που στέκει απέναντί του.
Τα παραμύθια περί της προοδευτικής αριστεράς, της φαινομενικής υπέρμαχου των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού, είναι «ιστορίες για αγρίους», που πλέον δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τον θεσμικό ρόλο που επιτελεί ο εκάστοτε διαχειριστής της κρατικής εξουσίας, είτε είναι δεξιών καταβολών, είτε αριστερών. Αυτοί που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, οι κάθε λογής κρατιστές, θα μας βρίσκουν διαρκώς απέναντί τους, όσο χτυπούν ανελέητα τον κόσμο του αγώνα, όσο συνεχίζουν να λεηλατούν την κοινωνική πλειοψηφία, όσο συνεχίζει να υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Οι φυλακές είναι τα κολαστήρια της αστικής δημοκρατίας. Είναι οι τόποι όπου η βία και η επιβολή του κυρίαρχου συστήματος αποτελούν καθημερινότητα για τους έγκλειστους. Είναι οι αποθήκες στις οποίες σωρεύονται όσοι περισσεύουν από τον παραγωγικό σχεδιασμό του κεφαλαίου, καθώς και αγωνιστές που αντιπαρατίθενται με την κυριαρχία, με σκοπό την ανατροπή της. Στις φυλακές, εντείνονται οι μεθοδευμένες διαδικασίες πειθάρχησης, υπακοής και εμπέδωσης των κυρίαρχων κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων. Επιχειρείται η βίαιη -άλλοτε με τη χρήση ψυχολογικής και άλλοτε με τη χρήση φυσικής βίας- απόσπαση της συναίνεσης των φυλακισμένων στην τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Οι φυλακές είναι το δοκιμαστικό περιβάλλον του κρατικού αυταρχισμού. Το κράτος και το υπηρετικό προσωπικό του, που στελεχώνει τα επιτελεία των φυλακών, κόβουν και ράβουν κατά το εξουσιαστικό δοκούν, μακριά από τα δημόσια φώτα και την προσοχή του λοιπού κοινωνικού σώματος. Ταυτόχρονα, όμως, οι φυλακές στοχεύουν και στο να εκφοβίζουν τους εκτός των τειχών. Τους δείχνουν τι τους περιμένει αν σκεφτούν να τα βάλουν με το κράτος, το κεφάλαιο και τους επικουρικούς μηχανισμούς τους.
Εκεί όπου η ανθρωπινότητα ισοπεδώνεται, εκεί, στις κάθε λογής φυλακές, είναι που κλείνουν για τα καλά οι κουρτίνες της αστικής δημοκρατίας• εκεί είναι που εφαρμόζεται με τον πιο εφιαλτικό τρόπο η Εξουσία• εκεί κάνει ωμή επίδειξη δύναμης το κράτος• εκεί τα κάγκελα της φυλακής ποτίζονται ενίοτε με αίμα.
Τα δικαιώματα των κρατουμένων δε χαρίστηκαν από το κράτος. Είναι κτήμα πολλών και μακρόχρονων αγώνων, πρώτα απ’ όλα των ίδιων των φυλακισμένων και έπειτα του κινήματος αλληλεγγύης. Η υπόθεση του Σπύρου Χριστοδούλου, λοιπόν, αφορά το σύνολο των από τα κάτω. Η περαιτέρω επικράτηση του κρατικού και σωφρονιστικού αυταρχισμού θα σημάνει τη χάραξη μιας αρνητικής παρακαταθήκης για το σύνολο της κοινωνικής βάσης και πρώτα απ’ όλα για τους ίδιους τους φυλακισμένους, και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση.
Η αλληλεγγύη είναι το ισχυρότερο όπλο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων στον αγώνα τους ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Να απαντήσουμε, λοιπόν, με κοινούς αγώνες εντός και εκτός των τειχών ενάντια στον κρατικό και σωφρονιστικό δεσποτισμό. Να οξύνουμε τη σύγκρουση ενάντια στον επελαύνοντα κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό, ενάντια στη σκλήρυνση της καταστολής και των συνθηκών εγκλεισμού.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ (ΑΠΟ 14/1) ΣΠΥΡΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΤΟΥ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης – μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
libertasalonica.wordpress.com
* Ως μια ελάχιστη συμβολική κίνηση, αναρτήσαμε στην Καμάρα πανό αλληλεγγύης στον αγώνα του απεργού πείνας Σπύρου Χριστοδούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου