Δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε άδικους νόμους

O σχηματισμός δικογραφίας ενάντια στον καλλιτέχνη δερματοστιξίας που «τόλμησε», άκουσον άκουσον, να κριτικάρει (γιατί περί αυτού πρόκειται, οι κατηγορίες περί υβριστικών μηνυμάτων και προσβολή νεκρών είναι απλά αστείες) τα ιερά και τα όσια του ελληνικού στρατού καταδεικνύει για άλλη μια φορά και με πολύ σχηματικό τρόπο ότι το κράτος παραμένει κράτος. Ότι η κρατική καταστολή αφορά αυτούς που αμφισβητούν, έστω και λεκτικά, έστω και με μία ανάρτηση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις μονοσήμαντες αφηγήσεις για το κρατικό μονοπώλιο στην βία και την αναγκαία κατασκευή ηρώων πεσόντων και φυσικά όχι γενικά και αόριστα την προσβολή νεκρών. Υπάρχουν άπειρες και «επώνυμες» περιπτώσεις προσβολής νεκρών και προτροπής σε βία στο διαδίκτυο. Ας θυμηθούμε μερικές:

Χριστίνα Σιδέρη

Καμία δίωξη

Φαήλος Κρανιδιώτης

Καμία δίωξη

‘Αδωνις Γεωργιάδης

Καμία δίωξη

 Γέροντας Παστίτσιος

Σατιρική φιγούρα ενός μοναχού η οποία εμφανίστηκε ως χιουμοριστική σελίδα στο Facebook, σατίριζε τη θρησκοληψία γύρω από έναν αγιορείτη μοναχό, το γέροντα Παΐσιο. Μετά από ερώτηση στη Βουλή από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Χρήστο Παππά η σελίδα έκλεισε όταν στις 21 Σεπτεμβρίου του 2012 συνελήφθη ο ιδιοκτήτης της σελίδας με την κατηγορία της βλασφημίας, ο οποίος τον Ιανουάριο 2014 τελικά κρίθηκε ένοχος για εξύβριση θρησκεύματος κατ’ εξακολούθηση και καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση με αναστολή. Η σύλληψη και στη συνέχεια καταδίκη σχολιάστηκε αρνητικά από μέσα κοινωνικής δικτύωσης, νομικούς και μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ελλάδος αλλά και του εξωτερικού.

Παρεμπιπτόντως ο κύριος από κάτω κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος.

Η ανάρτηση στο Facebook για την πτώση του ελικοπτέρου σχολίαζε/κριτίκαρε τα αυτονόητα. Δηλαδή, το κρατικό μονοπώλιο στην βία αλλά και το γεγονός ότι η επαγγελματική ενασχόληση με τεχνολογίες πολέμου εμπεριέχει σαφείς κινδύνους. Η ανάρτηση δεν φέρεται προσωπικά ενάντια στους νεκρούς χειριστές του ελικοπτέρου. Είναι σαφές ότι ο σχολιαστής δεν τους γνώριζε. Τα παιδιά αυτά μπορεί να ήταν και «επιστήμονες», μπορεί να ήταν ακόμη και «άνθρωποι του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών» αλλά αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός ότι ήταν επαγγελματίες στρατιώτες. Όσο και η κρατική προπαγάνδα, η θρησκευτική ευλογία και η φιλελεύθερη αφήγηση να απενεχοποιούν το κρατικό μονοπώλιο στην βία, αυτός που φέρει όπλο και έχει εκπαιδευτεί να σκοτώνει είναι εν δυνάμει δολοφόνος. Η ανάρτηση δεν έλεγε κάτι παραπάνω από αυτό. Η δίωξη γνώμης με πρόσχημα την προσβολή νεκρών συνιστά λογοκρισία και μάλιστα επιλεκτική.

Είναι τουλάχιστον γελοίο να κατηγορείς κάποιον για εξύβριση νεκρών ενώ στηλιτεύει έναν θεσμό και μια δήθεν ηρωική νεκρολογία για λόγους εθνικής ανάτασης. Στόχος της κριτικής, κατά την γνώμη μου, είναι και το χρύσωμα του χαπιού μέσω της δημιουργίας εθνικών ηρώων. Μερικές ώρες μετά το δυστύχημα το ελληνικό καθεστωτικό ίντερνετ έβριθε λυρικών κειμένων για την ηρωική αυτοθυσία των αξιωματικών του ναυτικού. Κανείς όμως δεν ρώτησε τους ίδιους ή τις οικογένειες τους αν θα επέλεγαν να γίνουν νεκροί ήρωες σε καιρό ειρήνης ή να συνεχίσουν να ζουν. Προσωπικά θεωρώ προσβολή νεκρού την εκλογίκευση και ερμηνεία ενός πρόωρου, άδικου και αναπάντεχου θανάτου με σκοπό την ηρωποίηση εν τέλει του ίδιου του θεσμού.

Καμία έκπληξη δεν αποτελεί η συγκεκριμένη δίωξη. Το κράτος προστατεύει τον εαυτό του και την ιδεολόγημα του. Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι ότι ένας προνομιακός προς τα υποκείμενα του κοινωνικού ανταγωνισμού χώρος όπως το διαδίκτυο δέχεται πολλαπλές επιθέσεις από την κατασταλτική εποπτεία του κράτους. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ας μετατρέψουμε το διαδίκτυο σε πηγή ανησυχίας για τους κρατούντες και αμφισβήτησης του μονοπωλίου τους στην βία, στην ενημέρωση, στον σχολιασμό, στην προπαγάνδα, στην γνώση.

Κλείνω με τα λόγια ενός ακτιβιστή του διαδικτύου που έφυγε πολύ νωρίς:

«Δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε άδικους νόμους»